Ruim tien jaar na haar eerste soloplaat Cut Yourself A Switch komt Catherine Irwin met Little Heater (Thrill Jockey/Konkurrent). Voor wie haar vergeten was, Irwin is naast Janet Beveridge Bean een van de twee frontvrouwen van Freakwater. Die band bestaat nog steeds, maar nieuw materiaal is er niet meer verschenen sinds het in 2005 uitgebrachte Thinking Of You. Op de website van de groep staat dat ze in januari van dit jaar weer hebben getoerd. En in juli gaat de band uit Kentucky naar het schijnt een samenwerking aan meer…

Voor het uitkomen van The Why And The What For had ik nog nooit van Semi-Twang gehoord. Terwijl de band toch al in 1985 werd opgericht. Vrij snel daarna tekenden ze een contract voor maar liefst 7 albums met Warner Brothers. Het werd er uiteindelijk maar één: Salty Tears, en daarmee werden toendertijd geen potten gebroken. Vervolgens gebeurde er lange tijd niets. Ja, de diverse leden van de band hadden allerlei andere projecten waarmee ze in hun levensonderhoud voorzagen. Maar in 2011 bundelden ze de krachten meer…

Over Love And War (2009) en Bound For Glory (2010) van Jacob Jones schreven we hier dat we te maken hadden met twee voortreffelijke platen van alweer een nieuwe held. Die eerste plaat stond vol droge rootsrock, terwijl de opvolger contemplatiever van aard was. Op zijn nieuwste album Good Timin’ In Waynetown (Electric Western Records) verkent de artiest uit Nashville een iets ander terrein. Rhythm & blues is deze keer de inspiratiebron zoals direct duidelijk wordt op het sterk door New Orleans beïnvloede Now That I Found You. En meer…

Dat Poco nog eens terug zou komen om de uitgelaten sfeer van het formidabele debuut Pickin’ Up The Pieces uit 1969 te reproduceren, wie had dat gedacht? De band doet het op All Fired Up (Blue Rose/Sonic Rendezvous). Dat titelnummer waarmee de plaat begint, is een heerlijk nummertje voor rond het kampvuur. En nee, het is niet een zielig zeurnummer, maar juist een lekker rockertje waarop wild valt te dansen rond het vuur. Op Drink It In wordt soulful gezongen. Goed, het neigt een beetje naar mor, maar het staat ook niet ver van meer…

Alles wat Tony Fulgham doet, straalt kracht uit. Heeft te maken met de machtige strot van de Amerikaan uit Seattle. De bezieling spat er vanaf. A Better Place (eigen beheer) van zijn nieuwe band Jackrabbit is altcountry met een flinke stoot rock. Nadat zijn vorige band North Twin uiteen viel, duurde het even voordat Fulgham wist waarmee hij verder moest. Nadat hij drummer Aimee Zoe bij The Starlings aan het werk zag, bepaalde hij zijn nieuwe koers. Hij benaderde haar en daarmee was direct een bassist geregeld, want haar partner Moe Provencher zag meer…

Zo moet het dus. En klaarblijkelijk moet het de 32-jarige kleindochter van Hank Williams, de dochter van Hank Williams II en de halfzus van Hank Williams III, zijn die de mensen in Nashville moet duiden hoe je tegenwoordig een verantwoorde countryplaat maakt. The Highway (Georgiana Records) van Holly Williams is namelijk een echte countryplaat maar eentje die al het slechte van de hedendaagse country ontbeert. Of je noemt het een altcountryplaat die ook het grote countrypubliek moet kunnen aanspreken. Hij hangt er zo meer…

Met een hart vol hellevuur scheuren The Floorboards door hun thuisstaat Virginia. En ze voelen zich er prima bij in hun Devil’s Cadillac. The Floorboards (eigen beheer) is zo’n fijne plaat waaraan alles klopt op het gebied van altcountry. Dat valt al af te lezen aan de veelbelovende songtitels. Want Woman Named Whiskey, Pistol And A Bottle, Tobacco, Muscadine Wine, Cecelia, Rhododendron Ridge, Wine And Wheels, het zijn stuk voor stuk nummers waarin wat gebeurt. De liedjes spelen zich vooral af in de eigen omgeving. Ook al zijn ze soms meer…