Met onvaste zang roept Tod Hughes op om te dansen. Hopelijk staat hij steviger in zijn schoenen dan zijn wiebelige voordracht doet vermoeden, want anders loopt het niet goed af. Dan is het na Let’s Dance een kwestie van ‘drinking alone again’, zoals we horen op Brad’s Song. Changing Gears (eigen beheer) is een ep met zes nummers waarmee de singer-songwriter uit Calgary debuteert. Just Sing heet een van de liedjes. Hij doet dat met begeleiding van zijn band Tod Hughes Project. Aardig gedaan allemaal, maar om echt indruk te maken zal het gezelschap meer…

Aaron Newman & the OK Caravan (eigen beheer) is een debuut vol licht verteerbare rootsrock. Dat OK staat voor Oklahoma waar deze band vandaan komt. Aaron Newman & the OK Caravan zijn minder rechtlijnig dan de wegen in deze Amerikaanse staat. Op het fraai getitelde The Battle Of Washita River gooien ze het een en ander door elkaar, maar ze weten te voorkomen dat het een rommeltje wordt. Nadat een twangende gitaar het nummer opent, zoekt de band weer die lichtere toon op. In de melodie zit een beat die ergens doet meer…

In de recensie van het nieuwe album van Awna Texeira (hieronder) spreekt collega Vogel over een gebrek aan catchyness. Dat is inderdaad een ernstige zaak. Muziek zonder haken en ogen had net zo goed niet gemaakt kunnen worden, hoe aardig het soms ook klinkt. Gebrek aan catchyness valt The Ravenna Colt (het alias van Johnny Quaid, tot 2004 samen met Jim James aanvoerder van My Morning Jacket) niet te verwijten. Terminal Current zet royaal in met het pakkende Like Pioneers en doet er nog een tandje bij meer…

Awna Texeira kent u waarschijnlijk vooral als een van de twee zangeressen van Po’ Girl (naast Allison Russell). Maar daarnaast heeft de Canadese van Portugese afkomst ook een solo-carriere, en Wild One (eigen beheer) is daarin een tweede volledig album. Texeira is een multi-instrumentaliste die op dit album onder meer gitaar, banjo, ukelele, bas, diverse soorten toetsinstrumenten en accordeon speelt. En ze zingt natuurlijk. Dat ze het hart op de goede plaats heeft zitten en zich niet beperkt tot eigen (liefdes)besognes komt onder meer…

Op Guitar Town had Steve Earle het al over My Old Friend The Blues. En jawel, die stond weer eens op de stoep. Voor de zevende keer liep een huwelijk van hem spaak. De relatie met Allison Moorer hield niet langer stand. Dus maakte Earle een bluesplaat. Nou ja, soort van. Hij stoeit een beetje met de vorm, maar legt in het cd-boekje uit dat blues niets met vorm te maken heeft. En ook niet met een bepaalde streek in Amerika trouwens. De blues overkomt je. Zit in je. In de country van Earle zit altijd al heel veel blues. Maar heeft Earle op Terraplane (New West/Warner meer…

‘Alison, my aim is true’, zong Elvis Costello op zijn formidabele debuut. Zou Steve Earle die woorden ook wel eens hebben uitgesproken tegen zijn toenmalige vrouw Allison Moorer? Wie zal het zeggen. Ze hielden van elkaar en misschien doen ze dat nog wel, maar samenzijn ging niet langer. Moorer zingt erover op Down To Believing (Proper). En ze heeft het ook over haar autistische zoontje John Henry. Zware kost. Alsof ze al niet genoeg voor de kiezen heeft gehad in haar leven. Ze heeft het op Like It Used To Be en I’m Doing Fine even over haar meer…

Do not go gentle into that good night,
Old age should burn and rave at close of day;
Rage, rage against the dying of the light.

De Nederlandse singersongwriter die zich Diftong noemt, loopt al aardig tegen de zestig. Hij verwerkte de beroemde dichtregels van Dylan Thomas in een liedje op zijn vorige maand uitgekomen vierde cd The Rocket Swing. Een bezoek aan het geboortehuis van de dichter leidde tot krachtig verzet tegen ‘the dying of the light’. Sterker nog: ‘my time will come’. Lang hoeft Diftong daar wat ons betreft niet meer op te wachten, want meer…

We hebben hier in het verleden wel eens de vraag gesteld of JJ Grey & Mofro nog wel thuishoort op deze site. Ging de band uit Florida niet teveel de kant op van funk? Ol’ Glory (Provogue/Bertus) roept die vraag niet op. Dit is funk, jazeker, maar dan wel funk uit het oude zuiden van de Verenigde Staten. De stroop druipt er vanaf. Tjonge, wat is die Grey een geweldige soulzanger. Op nummers als A Night To Remember en het titelnummer doet hij nauwelijks onder voor de white Texas soul shouter Roy Head. The Island is soul met akoestische gitaar waarin meer…