Over Trappers Cabin hebben we het hier al vaker gehad. Lees de recensie van The Law er nog maar eens op na voor veel meer over deze bijzondere artiest uit de Amerikaanse staat Georgia. Long Journey Home (eigen beheer) is de nieuwste plaat en die staat weer vol opmerkelijke avant-americana. Op Fortune And Fame golven de zware toetsen van links naar rechts. Vooral met de koptelefoon op heeft dat een geweldig psychedelisch effect. In zijn teksten roept Trappers Cabin een wereld op die de grenzen van de werkelijkheid ontstijgt. ‘I’ve swam a meer…

Uit Zweden werd ons onlangs de derde titelloze cd van The Porter Draw toegestuurd. Op The Porter Draw (eigen beheer) staat typische altcountry met veel liedjes over onderweg zijn, zoals Out On The Highway en One More Night. De band uit Albuquerque, New Mexico, zoekt het regelmatig in het oude Mexico. Op Out On The Highway dromen ze van een senorita en op This Town gaan ze ook de grens over. Op Bitter Pill verhalen ze over het verliezen van de dromen die ze hadden toen ze nog studeerden. Nu worden ze in het holst van de nacht gewekt door meer…

De titel Doug Adamz Plays National Steel (eigen beheer) zet je op het verkeerde been. Dit is namelijk geen instrumentaal album. Dat had makkelijk gekund, want de ten noorden van San Francisco woonachtige musicus heeft al vijf puur instrumentale werkstukken afgeleverd. Doug Adamz schrijft echter ook liedjes en die staan deze keer centraal. Trouwens, het enige puur instrumentale nummer doet Adamz niet op een National gitaar, maar op mondharmonica. Dat Mr. Huffin Puffer is een snel werkje met een shuffle van de voeten en zou zo meer…

Gelukkig zijn er woestijnen. Want zonder woestijnen geen woestijnrock. En allemachtig, wat kan woestijnrock de boel even lekker opruimen in het hoofd. Met gitaarsolo’s die nooit weer stoppen. Gitaren met de kracht van zandstralers. Gitaren als kronkelende slangen die een spoor trekken door het zand. Tombstone (Blue Rose/Sonic Rendezvouw) is het zoveelste album van Rich Hopkins and Luminarios. De man is een instituut. Al sinds eind jaren tachtig biedt hij liefhebbers van gitaarrock in de stijl van Neil Young and Crazy Horse een meer…

Brant Croucher past tussen het rijtje nieuwe helden Robert Ellis, Andrew Combs en John Fullbright. Het zijn stuk voor stuk ambachtelijke songschrijvers die honingzoete liedjes opdienen met een nasale twang. Jongemannen die lieflijke pianoliedjes afwisselen met schuifelende honky tonk. Blanco County Lights (White Cat) is een prachtig album. De Texaan zwierf over de wereld en keerde terug naar Houston om daar onder leiding van Jack Saunders te werken aan deze plaat. Het oudste nummer schreef hij al zo’n tien jaar meer…

Hey Warden (Reckless Records) van Audrey Auld is een bijzonder project. De Australische singer-songwriter, die al weer een eeuwigheid in de VS woont, trad in 2006 op in de San Quentin gevangenis (dat zouden meer mensen moeten doen). Daaruit vloeide voort dat zij in die gevangenis workshops liedjes schrijven ging geven. Na afloop van die workshops nam ze de teksten mee naar huis om daar liedjes van te componeren. Onderwerp is natuurlijk vaak het gevangenisleven en het verlangen naar de vrijheid. Nog een keer eruit om dingen te meer…

De Californische countryrock van Martin Kaplan komt in oranjebruine tinten. Heel seventies dus. De veteraan uit San Diego was in dat decennium overigens nog niet actief. In de jaren negentig maakte hij met de band Lost Pilgrims twee albums en hij presenteert nu zijn solodebuut The Slow Down (eigen beheer). Kaplan is gezegend met een fraaie stem die ervoor zorgt dat zijn sound te vergelijken valt met Squeeze of Smithereens. Daar moet je dan wel pakkende liedjes voor schrijven natuurlijk, want daarin blonken genoemde bands toch wel uit. Kaplan, die in meer…

Alialujah Choir begon als een project van een aantal bevriende musici uit Portland, dat met een eerste (ongetiteld) album en een veelbekroonde video een vliegende start kreeg. En zo kon get gebeuren dat wat een eenmalig gebeuren leek, ineens een zelfstandige band blijkt te zijn. Een die met Big Picture Show (Woodphone Records) een tweede album uitbrengt. Adam Selzer, Adam Shearer en Alia Farah vormen nog steeds de kern van het gezelschap dat voor dit album echter met o.a. leden van Blind Pilot en Blitzen Trapper werd uitgebreid. Opvallend is ook de rol meer…