De vierkoppige formatie US Rails koos voor een overbekend beeld op de hoes; een in 1937 door Dorothea Lange genomen foto van twee mannen die door de berm langs een weg lopen. Rechts van hen staat een billboard met reclame van spoorwegmaatschappij Southern Pacific. Op Mile By Mile (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is het beeld gespiegeld. Het bord staat nu links (op de achterkant van het klaphoesje) en de tekst is met Photoshop er opnieuw ingeplakt, omdat de tekst NEXT TIME TRY THE TRAIN en onderop RELAX Southern Pacific anders meer…

Voor de opnamen van hun vierde album voelden The Mastersons zich redelijk op hun gemak voordat ze de studio ingingen. No Time For Love Songs (Red House Records) kwam tot stand nadat het echtpaar Tanya Tucker had geholpen met haar comebackplaat While I’m Livin’. Shooter Jennings is deze keer de producer van dienst; hij was ook betrokken bij dat album van Tucker. Nieuwe inzichten levert die samenwerking niet op. Chris Masterson en Eleanor Whitmore doen wat ze nu al sinds 2012 doen. De sound van het stel schurkt aan tegen The meer…

Ik heb echt een bloedhekel aan albums waarop alleen nummers staan die in streektalen gezongen worden. Dat zal ik uitleggen. Ik versta er geen hol van. Hier en daar een woord. Leuk voor degenen die de streektaal of het dialect delen met de artiest, maar de rest van Nederland begrijpt er niets van. Waarom dan landelijk verspreiden? Ik schrijf deze recensie toch ook niet in het Zeeuws? Dat is het eerste probleem dat ik met Blauwe Vear (Snowstar Records) van Jack Poels heb. Poels, voorman van Rowwen Hèze, zingt op zijn eerste soloplaat meer…

Red Tail (Dancing Eagle/Thirty Tigers/Bertus) is het nieuwe album van Dave Simonett, die we kennen van Trampled By Turtles en Dead Man Winter. Als druppels die van een paraplu spatten terwijl je het ding uitschudt, stuiteren de gitaarnootjes je tegemoet op Revoked. Daarna heeft Silhouette een ijle gitaarsolo als het condensspoor achter een vliegtuig, terwijl de gitaarnoten op By The Light Of The Moon als een glinsterende streng oplichten onder het schijnsel van de maan. Op Western Wind And The Sunrise is het geluid achter de piano vooral meer…

De Australiër Carus Thompson trok naar Engeland om Shakespeare Avenue (Mind’s Eye Records) op te nemen. De sterk door Engelse folk beïnvloede singer-songwriter wilde zo dicht mogelijk bij de bron komen. Dus nam hij zijn hele familie mee naar Dartmoor, in het zuidwesten van het Verenigd Koninkrijk. Daar zocht hij verder naar de wortels die door mensen als Richard Thompson en Christy Moore waren blootgelegd. Ship To Come In opent met frisse percussie, waarover een ietwat verkouden stem klinkt. En verder brengt het een sprankelende melodie. Thompson meer…

Bij de naam Honey Harper denk je toch eerst aan een vrouw. En niet aan een in Londen wonende Amerikaanse jongeman. Ook de hoes van Starmaker laat een beetje in het midden of we hier nu met een man of vrouw te maken hebben. Die twijfel is weg zodra je Honey Harper (echte naam: Will Fussell) hoort zingen. Misschien nog niet in de openingssong Green Shadows waarin de zangstem in het begin sterk vervormd is. Daardoor niet het sterkste nummer van het album, zacht uitgedrukt. Maar daarna is het wel feest, hoor. In een interview gaf Fussell meer…

Best wel een beetje vergelijkbaar met de onderstaand besproken band Rookie, klinkt het eveneens ongetitelde album (Baby Robot Records) van de band Mail The Horse. Grote stads-countryrock die ouderwets en tegelijkertijd hedendaags klinkt. In de 10 songs sijpelt hier en daar ook een tikkeltje soul door (luister maar eens naar Kid Gloves), waardoor ook een band als Hollis Brown als referentie genoemd zou kunnen worden. Met die band heeft Mail The Horse ook de herkomstplaats gemeen: New York. Ze komen namelijk uit Brooklyn en zijn al 10 jaar bezig. Dat heeft meer…

Een rookie is in Amerikaanse sporttermen een nieuwkomer. Dat gaat ook prima op voor de ongetitelde plaat (Bloodshot Records) van de uit Chicago opererende band Rookie. Het is namelijk hun debuut. Maar het geluid dat je hierop hoort is zeker niet van een stel beginnelingen. De zes mannen presenteren twaalf songs die het midden houden tussen classic rock en alternatieve country. Zelf situeren ze hun muziek ergens tussen Big Star, Neil Young, Cheap Trick, the Allman Brothers en Thin Lizzy. Die laatste hoor ik niet gelijk terug, maar meer…