Nee, het is niet de hooikoorts waarom ik soms vochtige ogen krijg bij beluistering van American Heartbreak (Warner) van Zach Bryan. Het zijn de teksten van deze 26-jarige Amerikaanse singer-songwriter die me beroeren. Het is hem gelukt. Op zijn eerste album voor de grote platenmaatschappij, zijn eerste album dat hij ook in een gewone studio (Electric Lady in New York) opnam, schiet hij keer op keer raak. En het is nogal een album; met 34 nummers in net iets meer dan twee uur (een dubbel-cd of een 3-dubbelalbum op vinyl). Natuurlijk waren de verwachtingen meer…

Met zijn romp, hoofd en armen verkeert Garrett T. Capps in de ruimte op het hoesje van People Are Beautiful (Spaceflight Records/Sonic Rendezvous), maar met zijn benen houdt hij contact met de aarde. Dat is een aardige weergave van wat de Texaan te bieden heeft op zijn nieuwste worp liedjes. Want echte liedjes zijn het, ook als een modulaire synthesizer sterrensporen trekt over en dwars door de melodie. Samen met zijn band NASA Country doet Capps weer verslag van belevenissen die zich in het buitenaardse afspelen. Maar als hij begint te zingen, trekt hij je onherroepelijk mee naar zijn universum, dat toch meer…

Ruim zeven jaar na het fantastische The Old World komt Herman Brock Jr met een nieuw album: Devianto (eigen beheer). Dat is een niet willekeurig gekozen titel want Brock en de zijnen wijken een beetje af van het strikte bluegrassidioom. Niet veel, maar de toevoeging van de hang (Zwitserse handpan), Ierse fluit, bodhrán (Ierse trommel), bouzouki, cajón (Peruaans percussie-instrument), accordeon, trompet voegen net dat beetje exotica toe aan het geluid dat we kenden van The Old World. Bluegrass met een randje dus. En dat randje is meer…

All Is Quiet (Continental Song City) is een introspectief album van de uit Boston, Massachusetts, afkomstige Susan Cattaneo. De vorige keer dat we over haar schreven was in een recensie van The Hammer & The Heart, een dubbelalbum met twee kanten. Op de eerste cd uiterst krachtig middels samenwerkingen met bijvoorbeeld Bottle Rockets en Bill Kirchen. Op het tweede schijfje toonde ze haar introverte kant. Mijn voorkeur lag duidelijk bij het eerste deel. Dus wat te zeggen van deze wederom meer naar binnen gekeerde liedjes? Het titelnummer All Is Quiet is eerlijk gezegd uiterst krachtig met meer…

D.H. Scott noemt zich nu voluit Dakota Hall Scott. In 2019 waren we zeer enthousiast over My Body Longed For The Summer en dat zijn we nu opnieuw. Bakersfield, CA (eigen beheer) is wederom een album dat we sterk willen aanbevelen voor eenieder die het werk van Townes Van Zandt op waarde weet te schatten. Toch een meerderheid van de lezers van deze site mag ik hopen. De tragiek steekt de kop op na elke komma in de teksten van Scott. En toch wordt het nergens te zwaar, wat ook alles te maken heeft met de heerlijke begeleiding (vooral veel akoestisch snarenspul) van zo ongeveer dezelfde meer…

De leden van de band 49 Winchester komen uit Castlewood, een dorp van iets meer dan 2000 inwoners in de Amerikaanse staat Virginia. Ze kennen elkaar al zo ongeveer zo lang als ze leven. Als ze niet een band waren begonnen, waren ze aan het werk gegaan in de kolenmijnen. Maar ze hadden een droom en met het vierde studioalbum Fortune Favors The Bold (New West Records/V2 Benelux) zijn ze een eind onderweg om die waar te maken. Op het titelnummer vatten ze de stier bij de hoorns, want onderuitgezakt op de bank zitten kan altijd nog. All I Need gaat over het leven van een band meer…

De in Nashville wonende Aaron Raitiere won al een Grammy als medeschrijver van I’ll Never Love Again, dat in A Star Is Born gezongen werd door Lady Gaga. Daarnaast schreef hij nummers voor o.m. Miranda Lambert, Ashley McBryde, Midland en The Lone Bellow. Hij noemt zich zelf dan ook meer een songwriter-singer dan de meer gebruikelijke combinatie singer-songwriter. Daar komt met zijn debuut Single Wide Dreamer (Thirty Tigers) misschien verandering in, hoewel je dat op het openings- en titelnummer misschien niet gelijk kan horen. Daarop praatzingt hij aanvankelijk, om meer…

Nog maar een paar weken geleden was het dat Ryan Adams een album in de spreekwoordelijke schappen legde (download en via streamingsides). En nu alweer een nieuwe: Romeo & Juliet (Paxam). Niet zomaar eentje: het is een dubbelalbum, waarvan de totale speelduur, inclusief bonustracks, ruim 75 minuten bedraagt. Nu ja, dubbelalbum, ook hier is nu nog slechts sprake van een digitaal album. De moeilijkheid bij een album met een dergelijke speelduur is natuurlijk of het de aandacht zo lang kan vasthouden. Wel, er hadden best een paar tracks vanaf gekund. Het zijn er nu meer…

In 1980 kocht ik Smokin The Dummy (Paradise Of Bachelors/Konkurrent) van Terry Allen & The Panhandle Mystery Band. Een elpee in een dikke kartonnen hoes op het nietige Fate Records. Binnenin een tekstvel in felgeel. Deze rerelease (zowel op cd als lp) is zelfs nog iets fraaier, want in een klaphoes. Dat was destijds niet zo. Zoals altijd bij Paradise Of Bachelors is de verpakking tot in de puntjes verzorgd. De hoes bevat foto’s die niet op de elpee stonden. Van Donny, Lloyd en Kenny Maines, Jesse Taylor en Richard Bowden bijvoorbeeld, allemaal met een masker. Een bijzondere meer…

You And I Must Be Out Of My Mind (Blueblade Records) is het vijfde album van de Amerikaan Dietrich Strause. De multi-instrumentalist tovert met weldadige klanken die toch het best vallen in het vakje folk. Het eerste nummer All Is Fair is verstild en toch pakkend. Naast de akoestische gitaar van Strause zijn het vooral diverse toetsinstrumenten waarmee het nummer van kleur wordt voorzien. Een titel als How To Be Invisible past wel bij deze singer-songwriter. Zijn stem heeft op het nummer beslist iets van Ron Sexsmith. Of Josh Rouse. Een dromer mogen we deze artiest uit meer…