Cory Hanson is een vreemde en onberekenbare snuiter. Pale Horse Rider uit 2021 vond ik een van de mooiste album van het jaar. Het hardockende Western Cum van twee jaar later kon me helemaal niet bekoren maar het onlangs verschenen I Love People (Drag City) pakt me, met boter en suiker, weer helemaal in. Met zijn band Wand maakt hij ruwe psychedelica, maar solo gaat het dus alle kanten op. I Love People staat weer vol schitterende Westcoast–countryrock en singer-songwriterpop, nota bene ingespeeld met zijn maatjes uit Wand. En met strijkers en blazers. Samen leveren zij elf meer…

Ben Nichols (zie recensie) maakte ons attent op het verschijnen van een nieuw album van zijn vriend Joey Kneiser. Kneiser was in het verleden voorman/zanger/gitarist/
liedjesschrijver bij de band Glossary uit Murfreesboro, Tennessee, een band die hier in 2011 nog eens 5 sterren in de wacht sleepte. Enfin, die band bestaat allang niet meer en Kneiser is zijn eigen weg gegaan. Nothing’s Wasted On The Soul is een in eigen beheer uitgebrachte soloplaat, een echte want Kneiser schreef alle nummers, speelde alle instrumenten en nam de plaat ook helemaal in zijn eentje op. Alleen meer…

Al te serieus moeten we Last Cowboy On The Prairie (eigen beheer) van Patton Magee niet nemen. Dat maakt de frontman van The Nude Party meer dan duidelijk en echt niet alleen op het titelnummer. Wat te denken van Country Brat? ‘I’m a country brat / I got a big straw hat’, klinkt het. Hij zingt het in de stijl van de slacker; Todd Snider had er ook mee kunnen komen. Bij een eerste draaibeurt ben je geneigd dit weg te zetten als een stijloefening, maar Magee blijkt tot veel meer in staat dan simpelweg wat countrydeuntjes spelen. Allereerst hobbelt hij met speels gemak door diverse stijlen van country & meer…

Er is maar weinig informatie te vinden over Joel Tolbert, een singer-songwriter uit Californië die debuteert met Since I’ve Been Gone (eigen beheer). Op de tien in San Francisco opgenomen nummers leren we hem kennen als een romanticus die in rootspop doet. Op het titelnummer gaat hij van het ene goedkope motel naar het volgende. Met de geur van sigaretten en goedkope whisky die om hem hangt. Een leven vol eindeloze dagen en slapeloze nachten. Het ene moment zwarte koffie en het volgende turen in de felle lampen van tegenliggers. Dan schud je een Lonely Feeling niet zomaar van je af. Alcohol om meer…

In de dertig jaar dat Galactic bestaat heeft de band uit New Orleans de vele stijlen uit die stad geïntegreerd met de funk die nog altijd aan de basis ligt van het groepsgeluid. Het collectief werkt vaak samen met andere artiesten en op Audience With The Queen (Tchoup-Zilla Records/Thirty Tigers) is dat Irma Thomas. De soulkoningin van New Orleans begon haar muzikale loopbaan al in de jaren 50. Vooral haar werk met producer en songschrijver Allen Toussaint uit de jaren 60 is legendarisch. De eigentijdse aanpak van Galactic – in het verleden stoeide de band ook met hiphop – biedt Thomas de kans om meer…

In de recensie van Longtime Friends van The Wildmans schreef René Leverink dat de cover Any Day Woman van Paul Siebel op zich al bijna genoeg reden was om vier sterren uit te delen. Redenatie: alle aandacht voor de legendarische singer-songwriter is meer dan welkom. Helemaal mee eens. Dus dan moet Suzy Sings Siebel – Volume One (eigen beheer) van Suzy Thompson met daarop tien songs van hem dus wel vijf sterren opleveren. Dat lijkt me echter wat overdreven. De volle mep delen we toch bij voorkeur uit aan artiesten die met eigen liedjes komen. Het blijft derhalve bij drie sterren, maar wel meer…

Van het begin af aan is het The Pink Stones te doen om oude tijden nieuw leven in te blazen. Daartoe heeft Howard Pinkston nauwgezet studie gemaakt van de geschiedenis van de countryrock. De leider, naamgever en tevens het creatief brein van de band wil daarbij de regels die bij het genre horen volgen, maar tegelijkertijd wil hij ze juist breken. Want het is wel de bedoeling om iets nieuws toe te voegen aan de traditie. Op Thank The Lord… It’s The Pink Stones (Eleven New Country Standards) (Normaltown Records) lukt dat niet helemaal. Dat wil zeggen, het derde album voegt niet iets toe aan de eerste twee. In meer…

“Here we go”, hoor je voetbalkenner Fabrizio Romano vaak zeggen bij een transfer, zeker in deze drukke dagen rondom deadline day. Ook Margo Price maakt met Hard Headed Woman (Loma Vista) een overgang. Ze gaat op deze gloednieuwe plaat, na een aantal classicrockalbums met psychedelische en rootsrandjes, namelijk weer terug naar de country. De country van Midwest Farmer’s Daughter (2016) en All American Made (2017).  De meeste nummers op Hard Headed Woman schreef ze zelf, vaak met levenspartner Jeremy Ivey. Aan meer…