Wat een annus horribilis was dit 2025, vooral (geo)politiek. Maar op persoonlijk vlak viel het mee, en op muzikaal vlak kwam ik dit jaar ook zeker aan mijn trekken. Fijne concerten bezocht, veel mooie platen gedraaid. Mijn omgang met de ellende in de wereld werd wat door verlicht. Weinig harde muziek dit jaar, dat valt me wel op. Nou ja, volgend jaar hopelijk beter.
Mijn soundtrack van 2025 zie je hieronder.

1. Fust: Big Ugly
We noemen het maar hobbelige southern countryrock, gezongen met een stem die ergens doet denken aan die van Richard Buckner. Gruizige gitaren, piano, pedal steel (o.m. door John James Tourville van The Deslondes) en fiddle bepalen het geluid. Nummers waarin het leven in de Appalachians bezongen wordt. Dat levert niet altijd mooie beelden op, maar wel mooie liedjes. Band treedt in januari in het VK op, maar ze steken helaas niet de Noordzee over.

2. Jesse Welles: Middle
De verrassing van 2025. Protestzanger die via YouTube en TikTok een miljoenenpubliek wist te bereiken. Door Middle wist hij ook mij te overtuigen: wat een songs! Op Middle worden die ook in een bandsetting uitgevoerd, waardoor ze nog meer aan kracht winnen. Niet dat deze plaat nou veel beter is dan het later in dit jaar verschenen Pilgrim, maar ik wilde geen twee platen van dezelfde artiest in mijn lijst opnemen.

3. Bill Scorzari: Sidereal Days (Day 1)
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo’n liefhebber van dit soort singer-songwriterplaten, maar Bill Scorzari weet me telkens op een of andere manier te beroeren. The Crosswinds Of Kansas uit ’22 vond ik al prachtig. En dit eerste deel van een tweeluik (Day 2 komt volgend jaar uit) vind ik fenomenaal. Beetje onbegrijpelijk dat Scorzari hier nauwelijks opgepikt wordt, terwijl dat met vergelijkbare artiesten als Malcolm Holcombe en Sam Baker wel gebeurde.

4. Tami Neilson: Neon Cowgirl
Op dit album laat Neilson alle kanten van haar stem horen, en dat zijn er vele. Loneliness Of Love is het enige nummer dat me in 2025 aan het huilen kreeg. Sinds 2026 scoort Neilson op deze site telkens vier of meer sterren (en niet alleen van mij). Deze kreeg er vijf en is misschien wel echt het kroonjuweel.

5. Case Oats: Last Missouri Exit
Band met drummer Spencer Tweedy in de gelederen, maar het is echt de stem van zangeres Casey Walker die de show steelt op Last Missouri Exit. Het is vrij open indierockcountry. De songs hebben knappe melodielijnen en nodigen, zoals bij Nora en Bitter Root Lake, al na een eerste draaibeurt uit tot meezingen.

6. Cory Hanson: I Love People
Album dat ik dit jaar het meest gedraaid heb. Zo veel dat de magie aan het eind van het jaar een beetje uitgewerkt raakte. Vandaar niet een eerste plaats in mijn lijst, maar een zesde. Wel heel benieuwd hoe dit live klinkt. Gaan we in februari beleven als Hanson voor een aantal optredens hiernaartoe komt. Zin in!

7. Winterpills: This Is How We Dance
Op dit nieuwe album staan 12 schitterende nummers die het midden houden tussen powerpop en melodieuze altcountry à la Jayhawks. Heel toegankelijke nummers waarin Price met het grootste gemak ingewikkelde woorden verwerkt als osmium (een soort metaal), dodecahedron (een regelmatig twaalfvlak), allemande en sashay (beide een soort dansen). Een ander pluspunt is de mooie samenzang van Price en Reed, zelfs als ze gewoon lalala-koortjes zingen.

8. William Prince: Further From The Country
Het eerste album van Prince (William bedoel ik dan) dat me overtuigt. Maar dan ook gelijk zodanig dat ik het als een van mijn favoriete platen van dit jaar beschouw. Heel veel gedraaid.

9. Grey DeLisle: The Grey Album
Op het, qua titel en vormgeving, naar de Beatles knipogende The Grey Album zwiert Grey DeLisle heerlijk heen en weer tussen ouderwetse country die de sfeer van de jaren 70 ademt en wat ruwere rockende nummers. Leuk is ook dat Cherie Currie van The Runaways meezingt op het nummer 40 Something Runaway. Zeer aangenaam album dat het verdient om ook buiten americanakringen gehoord te worden.
10. Yearlings: After All The Party Years
Utrechts trots The Yearlings zijn op dit album iets meer richting gitaarpop geschoven. Ietsje minder roots dan op de voorgangers. Het levert fijne rock op met rinkelende danwel gruizige gitaren, waar nog wat restjes altcountry doorheen geweven zijn. Een pedal steel, een mandoline. Wat sowieso gebleven is, zijn de mooie koortjes op zijn tijd van gitaristen Olaf Koeneman en Niels Goudswaard. En een nieuw album is alweer in de maak.

11. A Tribute To The King Of Zydeco
Wat een heerlijke verrassing was dit eerbetoon aan Clifton Chenier, met bijdragen van o.m. Mick Jagger, Lucinda Williams met Tommy McLain, Charley Crockett, Steve Earle, Jimmie Vaughan, leden van Los Lobos, Sonny Landreth, John Hiatt, Jon Cleary en Kam Franklin.

12. Tobacco City: Horses
Horses van deze uit Chicago komende band voert je terug in het verleden. Zowel aards als relaxed klinkende ouderwetse countryrock, zoals dat gedaan werd in de jaren 70, met prachtige samenzang van Chris Coleslaw en Lexi Goddard. En met pedal steel natuurlijk. Mozeskriebel, zeg hé.

13. Delines: Mr. Luck & Ms. Doom
Op dit vierde volwaardig en zelfstandig uitgebrachte album heeft de band haar geluid vervolmaakt. Lome, weemoedige soulamericana met jazzy accenten, heerlijk, je zou bijna vergeten op de teksten te letten. Die teksten gaan over de mensen aan de onderkant van de samenleving. Mensen die in motels leven, die zich staande proberen te houden in de huidige VS, mensen die soms, ondanks alles, wat geluk vinden. Ook live geweldig uitgevoerd.

14. Bruce Springsteen: Tracks II, The Lost Albums, cd 6 – Twilight Hours
Die hele box is de moeite wel waard, maar cd 6 springt er voor mij echt uit. Op Twilight Hours laat Springsteen zijn innerlijke crooner los. Geen bronstig gebrul, maar Springsteen als echte zanger. Fantastisch!

15. Crys Matthews: Reclamation
Plaat uit het begin van 2025. Veel sterren gegeven, maar toch uiteindelijk niet zo heel veel gedraaid dit jaar. Ook dat komt voor. Belangrijkste boodschap van de Amerikaanse Matthews is vrijheid. De vrijheid om te zijn wie je bent en te houden van degene die je lief is, ongeacht kleur, gender of seksuele voorkeur.