Ze zijn samen al even actief, eerst als hardcore-punkers in de formatie Ex-Ignota en vervolgens onder de naam The Court & Spark. En vanaf 2007 vormen zij de kern van Hiss Golden Messenger: MC Taylor en Scott Hirsch. Vanuit North Carolina opereert Hiss Golden Messenger alweer, in verschillende bezettingen, zo’n acht jaar. In totaal vijf albums (én twee EP’s) zijn inmiddels verschenen, waarvan de meer…

Eind mei 2013 stonden zij al eens in Paradiso: Trampled By Turtles. Sinds dat -volgens zeggen uitstekende- optreden bracht dit kwintet uit Duluth, Minnesota een live album uit (november 2013). Dat is, of liever kan, een prima weerslag zijn van wat een band live te berde kan brengen. Mijn visie is daarbij echter vaak: ‘liever echt live, dan een live-album’. Begin dit jaar kwam het gezelschap rond Dave Simonett meer…

Reverse Cowgirls

In april 2011 blies een jarenlange traditie, het Blue Highways Festival (toen al in de Rode Doos) in Utrecht, haar laatste adem uit. Voorlopig, zo was althans de indruk. Nu is er dan het Ramblin’ Roots Festival. Ook in Utrecht én op de plek waar in 2000 Blue Highways haar oorsprong kende: Vredenburg. Of beter inmiddels, dit na een jarenlange verbouwing: Tivoli/Vredenburg. Ramblin’ Roots kan, dit met een beetje goede wil dan ook als een ‘verbreding’ van meer…

Eind vorig jaar was Matt Andersen ook al in het land. Dat bleek een vrij succesvolle rondgang langs mooie, kleine venues. Dat hij toen ook bij het RTL7- programma VI z’n opwachting mocht maken had ook zo zijn redenen. Want -en dat mag ‘gezegd’ worden- de criticaster (van zo’n beetje alles) van dat voetbalpraatprogramma, Johan Derksen, is toch zo’n beetje de ontdekker van meer…

Was het de locatie? Verre van, want Sociëteit Engels leent zich al ‘eeuwen’ uitstekend voor muziekoptredens. Was het de organisatie? Geenszins, want “Musemix Concerts – Great Americana” organiseert immers al ettelijke jaren met succes mooie optredens. De laatste jaren zelfs in de beste locatie, so far. Juist ja: Sociëteit Engels. Was het dan de dag? Nee, want de donderdag blijkt al jaren een ideale dag (avond). Lag het dan aan de meer…

Joan Baez

De organisatie van TakeRoot kreeg vlak voordat de 17de editie van start zou gaan, te maken met een flinke tegenvaller. Een van de topacts, Wanda Jackson, moest vanwege ziekte afzeggen. In allerijl werd Carrie Elkin aan de line-up toegevoegd. Haar zagen we niet optreden. Wel het eveneens om 16 uur optredende Hellshovel. Foute keuze, meer…

“Hartelijk welkom, bienvenue, herzlichen Willkommen, welcome!”, zo verwelkomt de ceremoniemeester op het Fiesta Campestra het publiek dat op het laatste optreden van de zomertoernee van de Broken Circle Bluegrass Band was afgekomen. Inderdaad, een optreden dat fans uit de Lage Landen, maar ook uit Duitsland, Frankrijk en Engeland naar Schellebelle, een dorp onder de rook van Gent, heeft aangetrokken. En zelfs een Noor was afgereisd naar de zuiden om dit fenomeen mee te maken (en die kreeg meer…

Half jaren negentig, of wellicht kort daarna. Het zenderaanbod op ‘het boze oog’ was in ieder geval nog vrij beperkt, beheersbaar. Zo kon je al zappend plots verzeild raken op een der zenders van de BBC waar muziek de boventoon voerde. Songwriters In The Round, of zoiets… Nanci Griffith was een bekende naam, althans voor mij. Die van Mary Chapin Carpenter bracht enige onwetendheid aan het licht: nooit van gehoord. De derde dame, eveneens gezeten ‘on a barstool’, was meer…

Even voor acht uur; een goed gevulde bovenzaal van Paradiso. Een bescheiden ogende jongeman betreedt het podium. Zijn naam: John Fullbright. Even snel Nederland aandoend tussen optredens in Engeland en Noorwegen in. Reden? Ongetwijfeld ook het promoten van zijn nieuwe, tweede, album met de titel Songs, doch ook het wederom bewijzen welke een begenadigd talent hij is. En waar meer…