Op de zwart-wit-tv van zijn oma zag Nelson Wright Johnny Cash een van zijn liedjes over lotgevallen in een gevangenis doen. Het maakte indruk op hem. Hij zingt erover op Stony Ground, een liedje met fijne bijdrage van accordeon. Het titelnummer van Ghosts On The Water (eigen beheer) gaat over Frank Morris, die in 1962 met de broers John en Clarence Anglin wist te ontsnappen uit Alcatraz. Ze werden nooit opgespoord. Verdronken ze of was de ontsnapping succesvol? In 1979 verscheen de film Escape From Alcatraz met Clint Eastwood die de rol van Morris speelde. Het meer…

Mason Via was enkele jaren het jongste bandlid van Old Crow Medicine Show. Hij vestigde zijn naam tijdens optredens en sleepte met die band een Grammy-nominatie in de wacht voor Jubilee.  Met het titelloze Mason Via (Mountain Fever Records) vervolgt hij zijn weg als soloartiest. Natuurlijk wel met begeleiders om zijn in bluegrass gewortelde liedjes in de verf te zetten. Ook als songschrijver leunt hij op de inbreng van collega’s. Het gaat bij hem meer om het verhalende aspect dan om het etaleren van virtuositeit. En toch is hij uitermate bedreven op allerlei snarenspul. Hij groeide op in meer…

Annie Stokes heeft genoeg van het drukke leven in de stad, ‘I grew up to be a country wife’, zo laat ze weten op Country Wife, het nummer waarmee Ghostwriter (Ponygirl Records) aanvangt. Het is direct het meest countrygetinte moment op het album. En nee, ze verlangt niet naar een traditionele rol als een moeke achter het aanrecht. Dat lukt ook niet, want behalve moeder van twee kinderen is ze een singer-songwriter met ambitie. Stokes (zang, akoestische gitaar, banjo) wordt bijgestaan door haar man Will Berger (bas en akoestische gitaar), producer Austin Bello (elektrische en akoestische meer…

Kaston Guffey en Nick Pankey, beiden opgegroeid in de Ozark Mountains, gaan al vijftien jaar door het leven als indie-duo My Politic. Signs Of Live (eigen beheer) is hun tiende album. Het centrale thema van de plaat is ‘tijd’, legt songschrijver Guffey uit: “Ik hoorde dat ‘time’ in de Engelse taal het meestgebruikte woord is, maar wat ons betreft is het ook het meest ongrijpbare. Iedereen ervaart ‘tijd’ anders en op zijn eigen manier, of het nu gaat om de tijd die we meemaken, of de tijd die achter ons ligt.” Op het geëngageerde Signs Of Live wordt het begrip tijd op allerlei manieren en van verschillende kanten meer…

Bestaat toeval nog, in deze tijden van Big (Tech) Brother? Een week geleden zag ik op de sociale media iets voorbijkomen over een optreden van Jesse Welles in Nederland. Een paar dagen later schotelde het algoritme van Spotify me het nieuwste album, Middle (eigen beheer), van de Amerikaanse singer-songwriter voor. Sindsdien draai ik dit vrijwel continu. De enige andere muziek die ik tussendoor beluister zijn de youtube-filmpjes van de man. Wat is er zo bijzonder? Welles is een dertigjarige artiest die na een mislukt avontuur in Nashville terugkeerde naar zijn geboorteplaats Ozark in meer…

Net als op het in 2023 verschenen New Old Friends schreef C. Daniel Boling alle nummers van zijn nieuwste album It Matters (Berkalin Records) samen met Tom Paxton. De singer-songwriter uit New Mexico ontmoette de legendarische folkzanger enkele jaren geleden tijdens een retraite voor het schrijven van liedjes in Colorado. Boling werd later uitgenodigd om ook als leermeester te fungeren. Liedjesschrijven kan hij dus wel, ook zonder Paxton. Maar die samenwerking is voor beide artiesten toch wel een meerwaarde, helemaal als ze ook samen in de studio die nummers vastleggen. Op meer…

De stemmen van Rube & Rake (afkomstig uit Newfoundland, Canada) zijn zó nauw verwant dat je op Good Time After Bad (hun derde album sinds 2017, LHM Records) soms niet eens goed kunt vaststellen of je alleen Rube hoort, of Rube en Rake samen, of een van de twee gedubd. Maar doorgaans zijn ze het toch allebei tegelijk – kennelijk hoeven ze zich niet zo nodig individueel te profileren. Ook de begeleiding is bescheiden: meestal alleen een paar akoestische gitaren, soms aangevuld met banjo en/of fiddle en op enkele nummers, zoals Waitin’ On Your Cube en Rockwell, wat uitbundiger georkestreerd. Zo is er alle meer…

Wereldberoemd zijn de World Famous Blue Jays nooit geworden, zelfs binnen de alt-country niet. En toch is deze band uit New York van grote betekenis geweest voor de ontwikkeling van het genre. Jeremy Tepper en Jay Godfrey waren namelijk niet alleen de oprichters van deze vriendenclub, ze begonnen ook Diesel Only Records. Met Rig Rock Juke Box, Rig Rock Truck Stop en Rig Rock Deluxe: A Musical Salute To The American Truck Driver verschenen op dat label in de jaren 90 drie invloedrijke compilaties. Vorig jaar overleed Tepper op 61-jarige leeftijd. The Singles: 1987-1991 (Diesel Only Records) is een meer…

Nooit opgeven, altijd doorgaan: dat is wel van toepassing op Grey DeLisle. Belangrijke stem in americanaland 20-25 jaar geleden. Daarna een jarenlang writer’s block waardoor er geen nieuw werk uitkwam (ook het privéleven – 3 kinderen – zal daarin wel hebben meegespeeld), Maar sinds 2022 is het weer ieder jaar raak qua nieuw plaatwerk. Na het uitstekende Driftless Girl van vorig jaar, dat er zelfs voor zorgde dat ze ook weer in Nederland kon optreden, is er nu The Grey Album. Qua vormgeving en naam natuurlijk een knipoog naar The White Album van de Beatles. En met meer…

Na Staggered duurde het zeven jaar voordat Lynn Taylor weer eens van zich liet horen. Op zijn vorige album stond hij stil bij de dood van zijn vrouw die kanker had. Sindsdien was hij druk als alleenstaande vader. Maar met Where The Heart Is (eigen beheer) keren Lynn Taylor and The Barflies terug bij hun passie om de ongepolijste liedjes van de songschrijver een slinger te geven. Dat rauwe zit hem vooral in de voordracht van Taylor, die ik eerder al enkele malen vergeleek met Johnny Dowd. Wie opgepoetste tralala wil horen, heeft niets te zoeken bij deze Amerikaan. Dat wil niet zeggen dat meer…