Ze zijn met zijn zevenen, Michael Ward With Dogs And Fishes. De singer-songwriter, producer en eigenaar van Hyde Street Studios in San Francisco houdt zijn band al sinds 2000 bij elkaar. Het zijn musici die hun sporen hebben verdiend in uiteenlopende richtingen. Dat levert in dit geval een krachtig mengsel van americana en blues met wat latininvloeden op. Brighter Days (eigen beheer) is het bewijs dat zo’n grote groep mensen na ruim twee decennia samen optrekken uitstekend op elkaar is ingespeeld. ‘It takes every kind of people to make the world go round’, klinkt het op Every Kinda People. De meer…

Jeffrey Foucault neemt de tijd en komt zo om de vier/vijf jaar met een nieuw album, dat meestal goed is, en soms heel goed, zoals nu The Universal Fire (Fluff & Gravy Records). Het album is opgedragen aan Foucaults in 2021 aan kanker overleden beste vriend en vaste drummer Billy Conway. Die wordt overigens uitermate adequaat vervangen door John Convertino, die net als bij Calexico de hele plaat door op een bescheiden manier nadrukkelijk aanwezig is. Er is nóg een prominent bandlid: Mike Lewis van Bon Iver. Niet alleen actief als producer, maar ook op saxofoon, piano en orgel. De albumtitel heeft betrekking op de grote brand die in 2008 het Universal meer…

Een nieuw jaar, een nieuwe plaat van Grapes Of Grain. Dat was ooit wel anders want het in 2005 opgerichte Utrechtse gezelschap rond Alexis Vos en Berend Jan Ike lag er sinds 2009 heel lang uit. Maar na Unaware uit 2023 is er nu dus Painted Windows (Drag Days Records), een iets breder opgezet te plaat dan zijn voorganger. Iets minder altcountry, iets meer indierock/powerpop/psychedelica, maar niet minder mooi. Twaalf nummers waarvan er twee miniatuurtjes van rond de minuut zijn. Songs waarin b.v. Jonathan Richman en Martin Luther voorkomen en die over het plezier van meer…

Op California 10 heeft Mark Rogers het nog maar eens over begin jaren 80, toen hij van Washington DC verhuisde omdat hij een bestaan als singer-songwriter ambieerde. Dat deed hij vijf jaar geleden ook al op zijn debuut Laying It Down. Het nummer California 10 valt best te vergelijken met Roger McGuinn, die hij aanhaalt in de tekst. ‘A long time ago I was headed for the Sunset strip / I was thinking I was just like them / Like Roger McGuinn on that cowboy tip! / I was taking that lonesome road / To where these things go.’ 30 Minutes From Water Street (eigen beheer) is weer een meer…

De herinneringen aan Brooklyn op Broken Angel zorgen voor meer luisterplezier dan de meeste nummers die over Oklahoma gaan. American Stories Major Chords (Black Mesa Records) van Beau Jennings & The Tigers is niet meeslepend genoeg om de volledige speelduur te blijven boeien. Om de teksten van de nasaal zingende Jennings goed te volgen moet je goed je best doen. Hoeft niet een probleem te zijn, maar als het merendeel van de liedjes toch een beetje in eenzelfde stramien blijft hangen, dan kan de aandacht zomaar verslappen. De artiest uit Norman, Oklahoma, heeft een degelijk meer…

Oh, zo mooi vind ik dit. Hawk Is Listenin’ (Perpetual Doom) is een album van AJ Woods uit Albuquerque, New Mexico. Daar in het zuidwesten van de VS voelt Woods zich thuis. Op dit derde album van Woods staan psychedelische countrysongs over het leven daar. Liedjes als Gila en Middle Fork waarvoor hij inspiratie opdeed tijdens trektochten door natuurparken. Gallup, New Mexico is een liedje van JJ Stallings (ex Sir Douglas Quintet), waarop Stallings ook zelf meedoet. Ik vatte het hiervoor even samen als psychedelische countrysongs, maar die vlag dekt de lading niet helemaal. Soms lijkt het meer…

Is de spacecowboy opgezogen door het heelal? Weg van Texas? Weg van (zijn) country? Het zat er natuurlijk al een tijdje aan te komen dat Garrett T. Capps de sprong naar de ruimte zou wagen. Met Everyone Is Everyone (Spaceflight Records) stijgt hij vrijwel onmiddellijk op. Dat zullen we moeten accepteren. Dat is The Way It Goes Sometimes. Misschien hadden we liever gehad dat hij in San Antonio was blijven hangen, maar het is in ieder geval mooi dat hij ons deelgenoot maakt van zijn trip To The End Of The World. De geluiden uit een doosje vliegen ons om de oren, maar wat ontwaren we daar ook in dat meer…

Wat Todd Partridge het afgelopen jaar is overkomen, weten we niet. Was Autumn Never Knows uit 2023 nog een vriendelijk rootsalbum met melodieuze uitstapjes naar folk en country, Desert Fox Blues (eigen beheer) is zo duister als het grimmigste werk van T-Model Ford, R.L. Burnside en Jon Spencer. Niks mis mee natuurlijk. Integendeel. Vanaf seconde 1 gaan Partridge en zijn mannen er in Depression tegenaan met de snerpende slidegitaar van Kent Burnside (kleinzoon van, daar heb je het al) en de Paul Butterfield-mondharmonica van Tom Albanese, waarna Partridge zelf uitlegt wat er aan de hand is, namelijk drukte om niks – waarschijnlijk: “When all you meer…

Voor de wielerliefhebbers onder ons: wist u dat de 30-jarige Vlaamse wielrenner Tiesj Benoot is vernoemd naar Tish Hinojosa? De muziek van de Amerikaanse singer-songwriter is zeer geliefd bij de ouders van Benoot. Met het album Homeland dat ze in 1989 uitbracht kreeg ze een hoop fans in Europa, waaronder dus pa en ma Benoot. 35 jaar later ligt er With A Guitar And A Pen (eigen beheer), -alles meegerekend- haar 21ste album. Opgenomen in Austin, met o.a. ouwe getrouwe Marvin Dykhuis op allerlei instrumenten en Chip Dolan op piano en accordeon. Tien nummers waarvan er negen uit de pen van meer…

Riptunes is een project van de Vlaamse acteur Luc Dufourmont. Vorig jaar verscheen de verrassende, titelloze debuutcd – nu ligt het vervolg, Ready For The Revolution (Starman Records), in de winkel. De samenstelling van de band is als volgt: gitarist Wouter Spaens, pianist-accordeonist Gunter Callewaert, cellist Frans Grapperhaus, drummer Ruben Vanhoutte en tweede stem Agnes Fabiola. Deze ongebruikelijke line-up geeft al aan dat we hier niet met doorsneemuziek te maken hebben. Dat wordt trouwens alleen al voorkomen door de slepende bariton van Luc Dufourmont, die in de verte wel aan Nick Cave meer…