“Het beste van…”, zo noemen we al jarenlang het stukje waarin John en ik onze favoriete albums van het betreffende jaar bekend maken. En eigenlijk zou dat dan ook beter omgedoopt kunnen worden tot “De favoriete albums van…”. Maar ja, we houden maar even vast aan de traditie. Opvallend dit jaar is het relatief hoge percentage platen van vrouwen: vier van de vijftien. Zoveel had ik er nog nooit in mijn rijtje staan. En The Delines hebben ook een vrouw als voor.. eh…man. Ook voor bands een goed jaar: ook vier. Dit zijn ze:
1. Rosanne Cash – The River & The Thread
Voorbeeldige americana-plaat van de dochter van Johhny Cash. Was de eerste 5 sterren-plaat van het jaar en er is voor mij in de rest van het jaar niemand meer geweest die een beter album maakte. Hoewel het close was…
2. Sturgill Simpson – Metamodern Sounds In Country Music
Sturgill Simpson kwam heel snel met een opvolger van het uit 2013 stammende High Top Mountain. Maar wat goed is komt snel, bewijst de man uit Nashville. Traditionele outlaw country, maar dan opnieuw uitgevonden.
3. The Delines – Colfax
Band van Willy Vlautin (Richmond Fontaine) en Amy Boone (Damnations) die met Colfax de countrysoulplaat van het jaar maakte. En dat terwijl er dit jaar zoveel mooie nieuwe countrysoul uitkwam.
4. Torgeir Waldemar – idem
Titelloos album van 40-jarige Noor die vanuit het niets een plaat maakte die me volledig omver blies. Melancholieke, lang uitgesponnen countryfolknummers.
5. Adam Faucett – Blind Water Finds Blind Water
Blind Water Finds Blind Water is het album waarmee de amerikaan Adam Faucett me overtuigde. Anderen waren me me al voorgegaan maar ik hoorde het met deze plaat pas. Rauwe americana, soms rockend.
6. Field Report – Marigolden
Field Report maakt alt.country 2.0, of zijn we inmiddels al bezig aan 3.0? In elk geval maakt Chris Porterfield op Marigolden muziek om je vingers bij af te likken. Countryfolk met hier en daar bliepjes en synthesizers.
7. Nikki Lane – All Or Nothin’
Nikki Lane brak in 2014 door met het door Dan Auerbach geproduceerde All Or Nothin’ en dat is volkomen terecht. Eigenzinnige zangeres.
8. Lera Lynn – The Avenues
Dat kan ook gezegd worden van Lera Lynn. In Nashville neergestreken Texaanse, die opgroeide in Georgia. Maakt op deze tweede plaat, The Avenues, sfeervolle americana.
9. Josh Nolan – Fair City Lights
Het debuut van Josh Nolan uit Lexington, Kentucky is er een waar U tegen gezegd kan worden. Rauwe en authentieke singer-songwriter die heerlijk kan rocken.
10. The New Madrids – Through The Heart Of Town
Ook Schotland doet in de vorm van The New Madrids een duit in het zakje van 2014. Sublieme alternatieve country van de oude snit.
11. Ben Ballinger – The State I’m In
Ben Ballinger maakte met The State I’m In een gevarieerde plaat die alles heeft wat er nodig is om in een jaarlijst terecht te komen. Daarom dus.
12. Bruno Deneckere & Nils de Caster – Live
De live-plaat van dit jaar (eigenlijk vorig jaar) kwam van zuiderburen Bruno Deneckere en Nils de Caster. Om te bewijzen dat de nummers van Deneckere ook live keihard overeind blijven staan. Of zelfs nog beter zijn.
13. Doug Seegers – Going Down To The River
Van zwerver in Nashville naar superster in Zweden. Het overkwam Doug Seegers dit jaar. Het leverde een prachtige plaat op. Country zoals country moet klinken.
14. Cave States – The Great Divide
The Great Divide van de gelegenheidsformatie Cave States komt eigenlijk ook al uit 2013 maar besprak in pas in maart dit jaar. Een toevallige ontdekking van prachtige, stemmige alternatieve country.
15. Bregje Sanne Lacourt – The Keeper Of Changing Winds
Dit jaar ook een Nederlands produkt in mijn lijst van 15 mooiste platen. Gewoon omdat Bregje Sanne Lacourt daar in hoort. Wat een zangeres!
27/12/2014 Permalink
Zo opvallend is het toch niet dames in je lijstje. Bijvoorbeeld in de folk verschenen vooral prachtige albums door dames.
27/12/2014 Permalink
mijn cd van het jaar is er ook een van een vrouw, die ik echter in geen enkel lijstje terugvind… lynne hanson met river of sand…
27/12/2014 Permalink
mooie albums
toch mis ik Carlene Carter-Carter Girl
en John Murry-California…
27/12/2014 Permalink
Die plaat van Carlene Carter ken ik niet maar Califorlornia heb ik beluisterd. Is een EP die geen blijvende indruk op me heeft gemaakt. Jammer want Murry maakte in 2012 mijn plaat van het jaar.
27/12/2014 Permalink
Dat is natuurlijk ook de lol van dit soort lijstjes, jouw favorieten staan er meestal niet bij (hoewel er nu toch 2 bij staan). Ik mis dan vooral Zoe Muth – World Of Strangers en Otis Gibbs – Souvenirs Of A Misspent Youth.
28/12/2014 Permalink
Otis Gibbs-die vond ik echt goed…