Musici die lak hebben aan alle regels en doen waar ze zelf zin in hebben, daar lopen we over het algemeen mee weg. Maar niet altijd. Ranzel X Kendrick stapelt zoveel vrijblijvende algemeenheden op elkaar, dat is bijna niet om aan te horen. Dus lopen we maar liever met een grote boog om Texas Sagebrush (eigen beheer) heen. Hij begint met Any Ole’ Song, waarin hij zonder verdere uitleg verkondigt dat elk liedje eigenlijk goed genoeg is. Werkelijk? Daarna volgt What a Pretty Day, maar hij maakt niet duidelijk waarom. Gewoon, zomaar. Ja, ja, leuk voor meer…

De hele reutemeteut aan het gebruikelijke instrumentarium staat genoteerd achter de naam van Doug Schmude. Daarnaast nodigde hij voor een aantal nummers toch ook nog wat gasten uit voor bijdragen. Burn These Pages (Lost Hubcap Records) is een lang niet verkeerd rootsrockend geval. Met El Tren de la Muerte bewijst Schmude bovendien dat zijn ambities ook over de grenzen kunnen reiken. Een reis door de vallei waarover de schaduw van de dood hangt, met dat soort avonturen kun je bij iemand die de boeken van Cormac McCarthy heeft verslonden meer…

In de americana top 20 van Popmatters kwam ook The Best Of Our Lies (Carrier Records) voor van Owen Lake & the Tragic Loves. Hoewel we dit duidelijk niet tot de beste albums van 2018 rekenen, is een bespreking hier wel degelijk op zijn plaats. Owen Lake probeert namelijk iets nieuws. Hij combineert traditionele country met electro. Misschien is dat wel eerder geprobeerd, maar voorbeelden van een dergelijk radicale poging als hier kennen wij niet. Lake en zijn tragische liefdes laten overwegend covers horen van oude countrynummers, van Johnny Paycheck meer…

We bespraken de laatste tijd weinig interessante albums uit Scandinavië. Maar nu hebben we er toch weer eentje te pakken. Een debuut bovendien: Love In The Milky Way (Pangur Records) van de Zweedse Sarah Klang. Een album dat zomaar eens de aanzet zou kunnen zijn tot een internationale doorbraak van deze 26-jarige zangeres (ze komt in elk geval half januari naar Nederland voor een paar optredens, o.a. op Eurosonic). Love In The Milky Way biedt 10 melancholische folkpopnummers in de traditie van First Aid Kit (met wie ze gaat touren) en Alela Diane meer…

Jim Stanard bezocht in 1969 het Woodstock-festival, maar zijn enthousiasme voor de muziek moest het afleggen tegen het gezonde verstand. Hij koos voor een loopbaan in de financiële wereld. Bijna vijftig jaar later realiseert hij toch nog een album: Bucket List (Manatee Records). Op opener Law Of Love lost hij wat huiselijke problemen op, zodat hij direct daarna zijn fantasie de vrije loop kan gunnen op Dogs Of War. Het handelt over de Mexicaanse grens, sweet Maria en Pancho Villa. Met een fraaie solo op nylon snaren van Bobby Terry. Stanard is meer…

Het leven is hard en het zal wel niet beter worden. Zulks is kort samengevat de inhoud van het dubbelalbum texas, etc… (Dolly Rocker Recordings) van Jeb Barry and the Pawn Shop Saints. Wakker worden in de goot en beseffen dat je haar zult missen (Miss Mississippi). Op The Girl Never Loved Me zoekt Barry het nachtleven op in de wetenschap dat hij weer teleurgesteld zal worden. De tranen worden gedroogd (If This Heart Had Walls) en op een dag verovert hij de vrouw van zijn dromen met Sad Song, zodat hij niet meer medelijden met meer…

Ik wil op het eind van het jaar nog een lans breken voor Starfire van Caitlyn Smith. Het album verscheen al in januari van dit jaar maar mag echt niet onbesproken blijven in 2018. Dit is namelijk echt een bijzonder goede plaat. Het begint eigenlijk al bij die eenvoudige maar prachtige hoes waarin een mooie relatie wordt gelegd tussen het beeld en de titel. De titeltrack is een krachtige en mooie countrypopsong waarin Smith bezingt hoe ze een lange weg heeft afgelegd, maar dat niemand haar klein zal krijgen. Smith wilde al van kind af aan zangeres worden, belandde meer…

Na het vorig jaar in de zomer verschenen Another Summer Of Love komen de heren van Gospelbeach deze winter met Another Winter Alive (Alive Natural Sound/Sonic Rendezvous). Daar staan vijf studiotracks op en vijf live in Londen opgenomen nummers. In weerwil van wat er zoal bij je opkomt bij de titel Freeway To The Canyon (nee toch, alsjeblieft geen snelweg daar) is het een fraai werkje met meerstemmige zang. Typisch Californische klanken, deze compositie van oud-bandlid Neal Casal. Van de westkust gaat het naar het zuiden op Down South. Een meer…