Afton Wolfe is een Tom Waits uit Mississippi. Dat is de geboorteplek van country, blues en rock-’n-roll en daarom begint Kings For Sale (Grandiflora Records) met een nummer dat het best is te omschrijven als jazz. Paper Piano heeft blazers, staande bas en dus die piano die van de lommerd komt. Op Carpenter komt hij met excuses voor zijn gedrag, terwijl hij eigenlijk helemaal geen excuses wil maken. De vrouw tot wie hij zich richt hangt ondertussen dronken in zijn favoriete bar met een van de vele dakloze rocksterren die de stad Nashville meer…

Natuurlijk kent u Allison Russell. Van de Birds Of Chicago of van Po’Girl. Of misschien van het samenwerkingsverband Our Native Daughters. Maar niet als soloartieste. Daar komt met het verschijnen van Outside Child verandering in. Dat Russell dit als solo-artieste uitbrengt is, gelet op de inhoud ervan, volkomen begrijpelijk. In de 11 nummers rekent ze namelijk af, of althans: verwerkt ze, een persoonlijk drama. De in Montreal opgegroeide Russell woonde daar met haar moeder en haar stiefvader. Laatstgenoemde misbruikte haar, emotioneel en lichamelijk, tijdens meer…

De stem van Riley Downing kruipt overal onderdoor. Alsof hij onder de veranda zit, een hap adem neemt en de woorden eruit stoot. Die hap lucht neemt hij niet alleen op Deep Breath, maar op bijna alle nummers van Start It Over (New West Records/PIAS). Die bariton past goed bij zijn naam. Riley Downing, spreek het uit en als vanzelf zak je een octaaf. De artiest maakte al naam als bandlid van The Deslondes. Maar wie zou beweren dat de singer-songwriter uit Missouri een verleden had bij Ozark Mountain Daredevils, Barefoot Jerry of NRBQ zou meer…

Big Colors (Paxam) is gemaakt als ware voor een soundtrack van een film uit de jaren 80, zo liet Ryan Adams optekenen. Niet direct een film waar ik graag zou heengaan dan. Of misschien zou heengaan en bij het verlaten van de bioscoop al niet meer zou weten waar die over ging. Zo presenteert Big Colors zich: als een verzameling liedjes die weinig indruk achterlaten. Qua sound ligt dit nieuwe, 18^de album inmiddels van Adams, een beetje tussen het ingetogen Wednesdays dat in december vorig jaar uitkwam en de AOR van het ongetitelde album uit 2014. Maar dat laatste dan zonder meer…

Poor Edward haalde nog niet eerder onze annalen, maar met No Record (eigen beheer) wordt het hoog tijd dat dat gebeurt. Want wie van The Jayhawks houdt, houdt ook van de poppy countryfolk die op dit album van deze Noorse band te horen is. Nou ja, band, het gaat eigenlijk om twee broers:  Martin en Kristian Tungland Rinde, uit Stavanger. En spreek je over broers, dan heb je het ook al gauw over mooie harmonische samenzang. Dat is hier ook het geval. En de mannen verstaan ook de kunst van het schrijven van onvergetelijke melodieën. Onvergetelijk in de zin van: als meer…

Met de band Tommy Tutone maakte Jim Keller in de jaren 80 powerpop. Daarna vertrok hij van San Francisco naar New York om er manager te worden van Philip Glass. In 2005 begon hij zelf weer muziek te maken en By No Means (Continental Song City) is zijn vierde plaat sindsdien. Keller speelt het cool. Hij combineert met speels gemak een grotestadsgeluid met countrysoul. Daarbij wordt hij geholpen door schoon volk. Mitchell Froom zat in de stoel van producer en nam ook plaats achter de toetsen en nog zo het een en ander. David Hidalgo van Los Lobos is meer…