Ik ben in principe niet erg verslavingsgevoelig, hoewel je me niet alleen moet laten met een zak drop in de buurt. En katjang pedis kan ik ook moeilijk laten staan. Maar dat is het wel zo’n beetje.
Tot voor kort. Een week geleden kwam ik toevalligerwijze terecht bij een Youtube-filmpje van Leland Sklar. Leland Sklar? Yep, de le-gen-da-ri-sche bassist uit Californië die sinds het begin van de jaren ‘70 op meer…
Lady Wray was acht maanden zwanger toen ze het titelnummer Piece Of Me (Big Crown Records/Konkurrent) inzong. Ze deed het zittend. Een keer opnemen volstond. Het nummer verscheen al in 2019 als single en is door soulliefhebbers ontvangen als een klassieker. Terecht. Het is oude soul met moderne elementen. Het heeft vette baslijnen en een gitaarpartij die langs haar heupen omhoog krult. De drums op het hele album zijn zwaar beïnvloed door hiphop en ronduit formidabel. Mede dankzij de voortreffelijke productie van Leon Michels; alles werd analoog opgenomen in diens meer…
Nienke Dingemans – Paul Bond
Devil On My Shoulder (Howlin’ Chicken Records) is een ep van Nienke Dingemans, zangeres uit het Brabantse Ossendrecht. De zes nummers klinken zonder uitzondering erg goed. Dingemans wordt begeleid door de twee multi-instrumentalisten Jan van Bijnen en Joost Verbraak, die ook tekenden voor de productie. Wat vooral indruk maakt is de stem van deze zangeres. Ze benadert de nummers vanuit de blues. Niet zo gek want ze zingt ook nog in een bluesband, Mindblow. Maar er zijn uitstapjes richting soul en country. Allerfijnst is Love Labours Lost waarop meer…
Een kop koffie, een bakkie troost, heerlijk! Sterke koffie, gekruid geluid. Je kunt ons erop trakteren. In zekere zin dan, door gebruik te maken van de knop die je rechtsonder in je scherm ziet. Een kleine financiële bijdrage die het mogelijk maakt deze site in de lucht te houden. Geheel vrijwillig natuurlijk. We hebben wat oplopende kosten, b.v. invoerrechten bij toegestuurde promo’s (dank, Brexiteers) en een update van de site staat ook op de verlanglijst. Je helpt ons dus al met meer…
We missen wel eens wat en je kunt niet alles bespreken dat uitkomt. Maar als iets erg goed is, moeten we af en toe terug naar een album dat al meer dan een half jaar in de spreekwoordelijke schappen ligt. Dat gebeurt nu bij I Wanna Start A Band (eigen beheer) van Britton Patrick Morgan. De man groeide op in het oosten van Kentucky (wat is dat toch met Kentucky? Komen daar ook mensen vandaan die matige plaatjes maken? Die bespreken we hier dan maar niet). In het titelnummer droomt een jonge Morgan ervan om een band te beginnen met Levon Helm, Emmylou Harris, meer…
Ook al heeft de Texaanse singer-songwriter Hayes Carll zijn plaatsje in de twintig jaar dat hij platen maakt intussen wel ingenomen, een grote bekendheid is hij niet. Weliswaar trok hij de aandacht door er vandoor te gaan met de vrouw van Steve Earle, vooral doordat die daar nogal een nummer van maakte, maar ook dat bracht hem geen wereldroem. Hoeft ook niet, het gaat immers om de liedjes. You Get It All (Dualtone) biedt er elf. Carll schreef ze met diverse collega’s. En trouwens ook met zijn vrouw Allison Moorer, die ook medeverantwoordelijk is voor de productie. Op Nice Things komt God in meer…
Wanneer Lost Camp Dreams een voorproefje is van wat het komende muziekjaar gaat brengen dan kan dit jaar nu al niet meer stuk. Wat is dit een wonderschone ep. Zes nummers staan erop, de ene nog spannender dan de ander. Verantwoordelijk voor al dit moois? Jason Dea West, een independent artiest die zich beweegt in het folk/punk-genre. De grote gemene deler in deze genres is de DIY (Do It Yourself)- attitude. Vooral bezig zijn met het uitdrukken van emoties via muziek en minder met het virtuoos beheren van de instrumenten. Met een aantal bevriende muzikanten is meer…
Uiteindelijk draait het allemaal om Sex & Gasoline in de wereld van rock-’n-roll. Opstaan. Kilometers maken. Tanken. Eten. Optreden. Neerzijgen in een hotelkamer. In gezelschap van vrouwelijk schoon. Want of je nu een meer…
Die man in het midden op het hoesje van Walk The Walk (eigen beheer) van Stash heeft zo’n bekende kop, maar wie is het ook alweer. Een blik op de achterkant geeft duidelijkheid Ted Russell Kamp, de Amerikaanse multi-instrumentalist/singer-songwriter met Nederlandse roots. Naast Kamp bestaat het trio Stash uit drummer Joey Peters en rootsrocker Rich McCulley, die ook al sinds het begin van dit millennium solo-albums maakt (zie bij voorbeeld deze: link). Rootsrock, het woord is gevallen. Dat is ook wat je, in 13 nummers, op dit album voorgeschoteld krijgt. Zo meer…
Nee, het is in combinatie met Richie Mayer niet een extra aflevering van de rubriek albumhoezen, maar gewoon een recensie. People In Cars (Submarine Cat Records) is niet het eerste album van Curse Of Lono dat we bespreken. De titelloze ep uit 2016 kwam aan bod in de rubriek roundup en een jaar later schreven we ook over het volwaardige debuut Severed. Helaas kwam As I Fell niet verder dan aantekeningen (glamrock, Jesus And Mary Chain, Velvet Underground, slidegitaar, atmosferisch donker, donkere stem, blazers, een lieve versie van Nick Cave; dat soort meer…
Vluchtstrook amerika
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
© Alt Country NL
