Ze hakten de knoop door, pakten hun spullen bij elkaar en vertrokken voor dag en dauw. Een uitweg naar een zomer vol eeuwige luiheid. Maar hoe wisten ze waarheen, zonder de weg te weten? Ze dronken de wijn op en begonnen te praten. Nu hadden ze belangrijke zaken te bespreken. Toen de auto het begaf, gingen ze lopend verder. Hoe wisten ze waarheen, zonder de weg te weten? Iedereen kan zien dat hun weg met goud geplaveid is. Het is altijd zomer. Ze krijgen het niet koud, lijden geen honger, worden nooit oud en grijs. Je ziet hun schaduwen afdwalen. Ze vinden nooit hun huis terug, maar dat maakt ze niks uit. Ze wilden weg en zijn blijer dan ooit. Hun kinderen werden wakker en konden hun ouders nergens vinden. Die waren voor dag en dauw vertrokken. Gewoon weggereden en alles achtergelaten. Hoe wisten ze waarheen, zonder de weg te weten? Toen Tony Scalzo van Fastball het liedje The Way in 1997 schreef, wist hij niet hoe waar die zin was. Scalzo werd geïnspireerd door een bericht over de verdwijning van twee bejaarden. Volgens de Austin American-Statesman van 2 juli 1997 waren Lela (83) and Raymond (88) Howard op 29 juni in hun Oldsmobile van huis vertrokken voor het Pioneer Day muziekfestival in Temple, zo’n twintig kilometer van hun huis in Salado, Texas. Daar werden ze nog gesignaleerd in de lokale Wal-Mart. Sindsdien was niets meer van ze vernomen. De familie gaf het echtpaar op als vermist. Men was vooral bezorgd omdat Lela leed aan Alzheimer en Howard herstelde van een hersenoperatie. Achteraf blijken ze onderweg twee keer door de politie aangehouden te zijn. Eén keer voor rijden zonder licht, daarna voor rijden met groot licht. De dienstdoende agenten waren niet op de hoogte van de vermissing. De Oldsmobile werd twee weken later aangetroffen in een ravijn bij Hot Springs, Arkansas, zo’n 500 kilometer verderop. In de auto vond men de lichamen van Lela en Raymond. Cathy Drake, dochter van Raymond, vertelde in de krant hoe gelukkig het stel was geweest. Beiden hadden hun partner verloren. In 1986 hadden ze elkaar gevonden en waren getrouwd. “Het was een soort relatie die je op die leeftijd niet vaak tegenkomt. Ik denk dat ze echt verliefd op elkaar waren.” Vóór het echtpaar was gevonden, had Tony Scalzo The Way al geschreven. De strekking van de tekst is heel wat rooskleuriger dan de werkelijkheid bleek te zijn. Inderdaad waren Lela en Raymond de weg kwijt. Maar dat was allesbehalve een zelfgekozen, romantisch avontuur. Niks ‘they made up their mind’. Maar The Way hielp Fastball wel in het zadel. De single stond wekenlang hoog in Billboard’s Top 40. Het album All The Pain That Money Can Buy werd meer dan een miljoen keer verkocht. Scalzo: “Ik ben me er altijd van bewust dat we zonder dat ene liedje altijd een band van dertien in een dozijn zouden zijn gebleven.” Jaren later ontmoette Scalzo de kinderen van het verongelukte echtpaar. “Ze waren heel aardig. Ze deden absoluut niet moeilijk over die rockartiest die over hun familie schreef. Ze waren dankbaar dat hun ouders op deze manier een beetje onsterfelijk geworden zijn.”
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie