Sara Petite schrijft venijnige liedjes over de liefde. Zo begint Circus Comes To Town (eigen beheer) met Perfume, niet zomaar een luchtig liedje. Ze verkondigt dat ze niet zo’n jaloers type is, maar laat haar man niet thuiskomen met een luchtje van een parfum dat niet van haar is. In haar geval kun je stellen dat het louterend is dat ze zo’n werkje heeft geschreven. Ze heeft namelijk heel andere zaken aan haar hoofd. Haar partner (en drummer) John Kuhlken overleed in 2011 als gevolg van een zeldzame bloedziekte. Het verklaart de diepere emotionele meer…

Eens kijken, wat schreven we de vorige keer over Uncle Lucius. Vier sterren kreeg het in eigen beheer uitgebrachte Pick Your Head Up voor de slepende groove en een stem met soul. Heel veel is er niet veranderd op And You Are Me (Blue Rose/Sonic Rendezvous). Set Ourselves Free doet het met een baritonsax en eindigt met een mooie gitaarsolo die ze bij southern rock brengt. Op Pocket Full Of Mystery vallen vooral de fraai vibrerende stembanden van Kevin Galloway op. Na die eerste twee nummers brengt de band uit Austin, Texas, twee meer…

Paul Knowles en Nicole Storto vormen samen New American Farmers. Eerder noemden ze zich Mars Arizona. Een nieuwe naam, maar verder is dit toch vooral een voortzetting van hetgeen we kennen van Mars Arizona. Zelf houden ze het op de term cosmic americana. Brand New Day (Big Barncat Records) begint met Gene Parsons in een bijrol op Everywhere. Mooi hoe ze hier de begindagen van de countryrock terughalen. Lijkt vooral op The Byrds, waarin genoemde Parsons immers ook speelde. Op het titelnummer moeten we meer…

Eastbound Jesus, de zes mannen van deze groep uit Greenwich New York krijgen hier sowieso al punten voor de geinige bandnaam. Of ze die punten ook scoren in hun godvruchtige thuisland is een andere kwestie. Daar zullen ze het dan vooral van hun muziek moeten hebben. En die is lekker, hoor. Hangt een beetje tussen bluegrass en americana. Vergelijkbare groepen zijn O’Death en de Avett Brothers. Bluegrass met drums en elektrische gitaar dus. Verder hebben de liedjes op dit Northern Rock,  zeker de vier die langer dan meer…

Een heel aardig bandje om te ontdekken is The Other Brothers uit Lexington, Kentucky. High Life ‘n’ Leisure Class (eigen beheer) is een verzameling van tien lekker zwalkende nummers met een opvallende rol voor saxofoon. Dave Clark blaast de deuren uit alle kroegen aan Baker Street, E-Street (The Wild, The Innocent …) en Main Street (Exile On …). Vooral de Stones zijn de bepalende factor op deze plaat. The Other Brothers produceerden hun tweede album zelf in samenwerking met Brian Pulito van Nine Pound Hammer. De band heeft meer…

Een minuutje is het leuk, dan reeds slaat de ergernis toe. Want dat vervelende plukken aan de snaren van de basgitaar, moet dat nou? Moet de melodie van Liar daar echt voor wijken? Death Letter Jubilee (Dixiefrog/Bertus) van The Delta Saints staat vol met dat soort momenten. Geen nummer gaan deze jongemannen uit Nashville in een lekkere cadans naar de eindstreep. Het is een keuze, al die ritmewisselingen met steeds weer een ander instrument dat een ander spoor volgt. Helaas is de kakafonie die het resultaat van dat alles is verre van meer…

De toetsen en een aanzwellend koortje zorgen voor een flinke injectie soul op het titelnummer Shatter (BoJak Records), dat verder vooral countryrock is. Jude Johnstone pakt op haar eigen platenlabeltje uit met een uiterst professioneel klinkend album, een gelikt werkstuk zoals we in de jaren zeventig gewend waren van toppers als Linda Ronstadt of Carly Simon. Vooral het geweldige When Does Love Get Easier had zo op Simple Dreams van La Ronstadt kunnen staan. Te gelikt wordt het niet, doordat Johnstone met hart en ziel meer…

Holy moley, wat kan Göran Lindström een lekker ruw galmend en weids geluid uit zijn gitaar krijgen, zeg. Het contrasteert mooi met de prachtige stem van Carina Landin. En jawel, Landin en Lindström, dat maakt samen Landstrom. Zweden dus, Jämtland om precies te zijn, de streek ten noorden van Stockholm waar je meer elanden dan mensen zal aantreffen. Het verklaart misschien ook de titel van hun inmiddels tweede album: Land Of Nowhere (Kullsta/Rootsy). Geen land waar je tierelantijntjes nodig hebt, maar aan de meer…

Met Driving Toward The Sun gaat Susan James met half dichtgeknepen ogen onderweg. Een cabriolet zal het wel zijn, want wat moet je met een dak in dat prachtige weer van Californië? Zonnige Californische countryrock staat er op Driving Toward The Sun (eigen beheer). De schaduwkanten vergeet de Amerikaanse niet. Haar melancholische liedjes over de liefde horen net zo goed bij het genre als het optimisme van de zonneschijn. James switcht trouwens graag van countryrock naar folkrock, zoals ze meer…

Het zal een glorieuze tijd zijn wanneer het werk gedaan is, zingen Tom Kell & Emiko Woods op Someday Soon. Ze hebben het niet over zomaar iets, het liedje gaat over het hiernamaals. Met het volste vertrouwen gaat het duo Glory Bound (eigen beheer). Wie niet tegen zoveel blijmoedige gospel kan, dient dit album links te laten liggen. Geen problemen met een liedje als My Hallelujah? Dan valt er heel wat te genieten. Kell en Woods passen in een lange rij van countryduo’s en gezien de spirituele inhoud zullen ze vooral verbondenheid voelen met meer…