De binnenkant van het klaphoesje is uitgevoerd in hetzelfde blauw met witte stippen als het jurkje dat Carolyn Mark draagt op de cover van The Queen Of The Vancouver Island (Mint Records/Sonic Rendezvous). De verpakking van muziek, heel belangrijk als je het mij vraagt. Weliswaar nooit een factor van belang in de sterrenwaardering, maar toch… Het geeft een verzameling liedjes wel een meerwaarde. Net zoals het inleidende tekstje bij een nummer als Poor Farmers. De Canadees Kris Demeanor moest eens optreden tijdens meer…

The Desperate Promenade van The Beautiful Loser Society; hoe altcountry wilt u het hebben? Het is een en al ellende, lijkt het. Gelukkig kan dat niet gezegd worden van de muziek op de derde cd van deze band uit Colorado. Het zijn echter wel de geijkte onderwerpen die bezongen worden. A Bottle And A Bar Stool, nou dan weet je het wel. Verder een mooi liedje over Hank Williams, Hank’s Lament, da’s ook niet heel gek op een altcountry-cd. Verrassend is dat dus allemaal niet. En al helemaal niet voor degenen die ook meer…

De titel The Outsider (11/22 Records) past goed bij Randy Dean Whitt. Afgaande op zijn ingetogen stijl mag je aannemen dat de musicus uit High Falls, North Carolina, iemand is die graag een beetje op de achtergrond blijft. Wie nu onmiddellijk aanneemt dat dit een stukje is over een nogal saai album, die heeft het toch echt mis. Vanaf de eerste tonen van een steelgitaar wordt duidelijk dat hier om de hoek schoonheid glinstert. Als de steel van Nathan Golub dan gezelschap krijgt van een cello (Sarah Glasco) is de eerste beloning al daar. Sleep With meer…

Zit er dan helemaal niemand te wachten op nog een keertje James Gang Rides Again? Je zou het bijna denken. Hoezo? Nou, het blijft namelijk nogal stil rond Dig. Sow. Love. Grow. (Alive Records/Sonic Rendezvous) van Buffalo Killers. En dat is eigenlijk gewoon James Gang Rides Again rides again. Je zou toch echt mogen verwachten dat deze vierde plaat van het trio uit Cincinnati, Ohio, opgepikt zou worden door liefhebbers van ouderwetse harde rock. Om de zang bijvoorbeeld, want die is net zo geknepen hoog als Joe Walsh destijds. Maar ook meer…

Mijn eerste recensie van 2013 betreft een plaat van vorig jaar, uit het midden van het vorige jaar zelfs. Een plaat, Can I Sit Here And Absorb (Crane Lake), die we over het hoofd hadden gezien maar die via een tip van een lezer toch de burelen van Altcountry.nl bereikte. Gelukkig maar, want we zijn erg blij met dit Nederlandse produkt. Verantwoordelijk voor dit werk met Westcoast(country)rock en powerpop is William Seen’s Transport Music, een band die bestaat uit Egbert van der Werff en Rene Monsma (beide ex-Travis),  meer…

Tsjonge, wat kan een hoes je op het verkeerde been zetten. Man zonder enige uitstraling met gitaar op betonnen trap, hmm. Ik dacht dat deze Sean O’Brien een of andere Ierse bluesartiest zou zijn. Komt ook door die naam natuurlijk. En daar had ik blijkbaar geen zin in, want ik liet Future Harvest (First Cold Press) maanden staan en dat doe ik zelden. Dus wat een verrassing toen ik eindelijk de moeite nam eens te luisteren. Want wat een knallende opener! Shadow Sharks is een heerlijke popmelodie op stevig fundament van een droge klappen uitdelende meer…

Ai, ai, ai, zingt Karen Choi op Gone, het eerste nummer van haar debuut Paper Birch (eigen beheer). Een mandoline en een fiddle voeren beurtelings de boventoon. Klinkt lang niet onaardig. Een beetje als Alela Diane misschien wel. Grassroots noemt de Amerikaanse haar muziek en dat sluit inderdaad aardig aan bij de belevingswereld van haar bekendere collega. Choi komt uit Lincoln, Nebraska, en woont tegenwoordig in St. Louis, Missouri. Ze heeft netjes haar opleiding afgemaakt en een gezinnetje gesticht voordat ze zich meer…

Gospel, ik heb er eerlijk gezegd weinig mee. Het was dan ook niet met groot enthousiasme dat ik de nieuwe cd van singer-songwriter Kevin Deal, die als gospel-americana werd aangekondigd, opzette. Ik weet dat religies zeer nuttig kunnen zijn, maar het bezingen van de band met een god mondt vaak uit in een soort bekeringsdrift. En dat stoort me. Als Deal dan een liedje als King Jesus (“who can say of the king/he died for me”) zingt, is mijn gedachte dan ook: “Prima dat je gelovig bent, maar meer…

Ze komen uit Chatham County, North Carolina, en spelen akoestische americana in een mix van zelfgeschreven nummers en covers. Eastern Tennessee (eigen beheer) is door de onbevangen aanpak een alleraardigst album van The Guilty Pleasures waarop bluegrass en old-time het startpunt vormen. Chris Stamey hielp bij de produktie. De vijf bandleden zijn John McNeal (gitaren, zang, mondharmonica), Greg Cordell (mandoline, fiddle, zang, gitaar), Meredith Nye (fiddle, zang), Tim Stambaugh (banjo, dobro, gitaar, zang) en Nat Smith (bas, zang). De meer…

Wat nu als je een punker bent, van Tom Waits houdt en wel eens wat meer wil dan recht voor z’n raap punk spelen? Dan zoek je wat gelijkgestemden, begint met hen een bandje en noemt dat Tin Horn Prayer, naar een zegswijze uit een nummer van Waits. Dat is wat Mike Herrera uit Denver althans deed. Tin Horn Prayer bestaat naast Herrera uit vijf andere enthousiaste musici en heeft net met Grapple The Rails (Paper + Plastick) een opvolger van het heerlijke Get Busy Dying uit 2010 uitgebracht. Laten we het maar folkpunk noemen, met hier en meer…