De zang zwabbert alle kanten uit in een productie die bewust elementair is gehouden. Something About The Summer (eigen beheer) van Koko Beware is een plaatje dat past naast de platen van B-52’s en Blondie. De band ontstond in Savannah, Georgia, toen Ryan Beresch en Albert Omstead besloten dat ze een girlband wilden oprichten. Een probleem: ze misten een meisje. Toch begonnen de twee met het schrijven van liedjes. De oorspronkelijk voor folkrock geschreven nummers werden omgebogen naar meer simpele structuren met Dick Dale en meer…

Kirk Kiefer zat in Yardsale, een band uit Louisville, Kentucky, waarover we twee jaar geleden heel enthousiast waren (zie recensie van de cd Knock Alley West). Die band bestaat niet meer, zodat Kiefer nu komt aanzetten met Sailing Stones (eigen beheer). Dat is een behoorlijk veelzijdig album. Het eerste nummer begint akoestisch en nogal lofi, maar al snel gaat Call Home over naar gewoon in de studio tot stand gekomen powerpop. Klinkt een beetje als slordige Buzzcocks. An Old James Dean is een slepende rocksong met piano op meer…

Op Salsipuedes (Casa Julia Records) gaat de uit Los Angeles afkomstige band Tremoloco voort op de weg die is ingeslagen op het debuut. Wederom brengen deze volgelingen van Los Lobos een veelkleurig palet aan stijlen. Van dansbare accordeondeunen naar Engelstalige country met wat blues of billy. Het fraaist is La Gata, net zo traditioneel als La Pistola Y El Corazon. Op The Riverside horen we ook de invloed van Los Lobos, maar hier is het in de gedaante als de stevige bluesband die die band soms ook is. Op Mision San Fernando boenkt meer…

In deze Week van het Nederlandse Produkt bespraken we eerder een cd (van Boy River) die werd uitgebracht op het Elektrograph-label van Sebastiaan van Bijleveld. Ook het solodebuut van Roel Smeets, getiteld Jonah, komt daarop uit. Van Bijleveld is daarbij ook muzikaal nog eens van de partij. Smeets is een 20-jarige singer-songwriter die naast zijn muzikale ambacht filosofie studeert (of andersom natuurlijk). De plaat opent sterk met het mooie Intro, waarin 2 akoestische gitaren eerst rustig tegen elkaar intokkelen, maar waarin steeds meer…

De geschiedenis van de countrymuziek is in goede handen bij Marty Stuart. In het cd-boekje van Nashville Volume 1: Tear The Woodpile Down (Sugar Hill Records) gaat hij in op zijn speciale band met Music City USA. Hij beschrijft hoe hij er in een Greyhoundbus midden in de nacht voor het eerst aankwam en ontdekte dat direct tegenover het station het Ryman Auditorium, de kerk van de countrymuziek, gelegen was. Collega Roland White zou hem er oppikken, maar die was nergens te bekennen. Voordat die kwam opdagen doolde meer…

Is het toeval dat we veel cd’s van vaderlandse bodem ter bespreking krijgen aangeboden? Vast, maar voor ons wel aanleiding om deze week tot de Week van het Nederlands Produkt uit te roepen. Na Boy River gisteren, vandaag aandacht voor Man From The South. Komt hij daadwerkelijk uit het zuiden? Dat hangt er natuurlijk vanaf waar u zich zelf bevindt. Paul van Hulten, die achter deze naam schuil gaat, komt uit Eindhoven en dat ligt ten opzichte van de burelen van Altcountry.nl (Utrecht, Groningen) inderdaad meer…

Soms worden de mooiste dingen gewoon thuis gemaakt. Paul van Gogh begon al in 2009 in eigen huis met de opnames van een aantal liedjes die hij nu onder naam Boy River uitbrengt. Titel van de plaat? Waarom moeilijk doen: Home Recordings. 10 Folky liedjes die klein gehouden zijn, maar uitblinken in hun eenhoud. Prachtig muzikaal vormgegeven door Van Gogh en enkele ingevlogen krachten, we noemen Alex Akela (viool en banjo) en Koen de Wit (prachtige klarinet in All the love). Ook de inbreng van Sebastiaan van Bijleveld (Okieson) meer…

Iemand wel eens gehoord van Adam Kyle? Nou, ik ook niet. Maar met de slechts 27 minuten van Darkness Hides (eigen beheer) van zijn band Geronimo Getty ben ik een fan van de man. Wat een schitterende stem! Wat een schitterende liedjes! Alsof Sal Valentino een nummer van Johnny Cash doet, zo begint de cd met het titelnummer. Met violen die hetzelfde soort accenten leggen als de trompetten in het cowboyrepertoire van the man in black. Enne, voor wie Sal Valentino niet kent, dat was de zanger van Beau Brummels. En later het minder bekende meer…

Een betere wereld, daar gingen de liedjes van de Engelse singer-songwriter Bill Fay begin jaren zeventig over. Na twee elpees vol maatschappijkritiek gegoten in rijk georkestreerde folkrock was het gedaan met zijn muzikale loopbaan. Ruim veertig jaar later verschijnt Life Is People (Dead Oceans/Konkurrent). Fay blijkt al die tijd door te zijn gegaan met componeren. Dankzij fans als Nick Cave en Wilco’s Jeff Tweedy gaat hij nu in de herkansing. Van Wilco covert hij op grootse wijze Jesus Etc. en de tekst daarvan over sad sad songs en bitter melodies is meer…

Met akoestische versies van Heroes (David Bowie) en Paint It Black (Rolling Stones) staan er in ieder geval twee aandachttrekkers op Find The One (Prima Records) van The Coal Porters. Best aardig, maar zouden we van Sid Griffin niet liever een cover van een of ander obscuur countryrockliedje horen? Trouwens, zouden we sowieso van de man die in de jaren tachtig met The Long Ryders countryrock nieuw leven inblies niet gewoon muziek in die stijl willen horen? In plaats van meer…