Natalie Bergman – Bror Gunnar Jansson
Op het vroegere Altcountry.nl hadden we een categorie recensies onder de noemer Sideline. Daar bespraken we albums die niet zozeer met altcountry of americana te maken hadden, maar waarvan we wel dachten dat de lezers ze interessant zouden vinden. Daar valt My Home Is Not In This World (Third Man Records) van Natalie Bergman ook onder. Op dit tweede album van Bergman hoor je soul, folk, maar vooral heel veel pop. Pop, in de ouderwetse zin des woords. Sixtiespop, maar dan naar de tegenwoordige tijd geteleporteerd, op een manier zoals ook meer…
Leven in een schuurtje met daarachter een tuintje. Zwemmen in een meer met het maanlicht op zijn gezicht. Dat zijn zomaar wat wensen van 
Horton Records uit Tulsa, Oklahoma, is een platenlabel zonder winstoogmerk. Met alleen maar vrijwilligers doen ze hun uiterste best om artiesten uit de Amerikaanse staat te promoten. Onder de artiesten die er een onderdak hebben gevonden, zitten veel oorspronkelijke inwoners van 
Tijdens zijn eerste maand in het Witte Huis liet president Jimmy Carter zijn kantoor voorzien van een hifi-installatie. Die stond bijna altijd aan. Het leverde hem de bijnaam ‘rock-’n-roll president’ op. The Allman Brothers, Bob Dylan, Johnny Cash en Willie Nelson behoorden allemaal tot 
Heb getwijfeld of ik deze vier albums afzonderlijk moest recenseren, maar uiteindelijk vanuit efficiëntie-overwegingen toch voor deze verzamelvorm gekozen. Twee Noorse groepen, een Zweedse en een trio uit Finland. Met die laatste beginnen we.
The Inside Track On Bobby Purify (Last Music Company/CRS) van 
Voor een introductie wie 
De Italiaanse multi-instrumentalist Don Antonio kennen we als begeleider in dienst van Alejandro Escovedo, Dan Stuart, Richard Buckner en anderen. Zijn echte naam is Antonio Gramentieri en met zijn band Sacre Cuori heeft hij een naam opgebouwd bij Amerikaanse rootsrockers. Met de formatie 
Drive-By Truckers had te dealen met groeistuipen voorafgaande aan de verschijningsdatum van The Dirty South in 2004. De band was ambitieus, maar wilde ook onafhankelijk blijven. Veel gedoe met managers en labels kortom. Was het wel leuk om van een bestelbus over te stappen naar een touringcar bijvoorbeeld? Na Southern Rock Opera moest The Dirty South opnieuw een dubbelalbum worden. Dat vonden ze wat teveel van het goede bij New West Records. Het kwam tot een compromis: met enkele nummers minder paste 
In 2013 stond Kris Kristofferson op TakeRoot. Solo. Een man met zijn gitaar en geweldige liedjes. Blij dat ik hem gezien heb. Maar nog liever was ik bij het concert in Gilley’s in Pasadena, Texas, geweest op 15 september 1981. Niet alleen omdat ik graag eens had rondgekeken in die honky tonk waar de film Urban Cowboy werd opgenomen, maar vooral om de band die Kristofferson toen nog bij zich had aan het werk te zien. Over de liedjes hoeven we het eigenlijk helemaal niet te hebben, die zijn ijzersterk, maar wel over de band die hem begeleidde. Die bestond uit 
