In feite zijn ze altijd blijven opereren in de slagschaduw van Jerry Jeff Walker, of als relatief onzichtbare begeleidingsband van Michael Murphy of Ray Wylie Hubbard. Het moge dan duidelijk zijn dat ze, opgericht in 1972, afkomstig zijn uit Austin, Texas. Vanwege de wisselende bezetting heten ze aanvankelijk The Austin Interchangeable Band, maar enigszins stabieler worden Gary P. Nunn (gitaar, zang), Robert Livingston (bas, zang), John Inman (gitaar), Kelly Dunn (gitaar, banjo, toetsen), Donny Dolan (drums) en Tomas Ramirez (saxofoon) als ze als The Lost Gonzo Band in 1975 hun meer…
Een droog, woestijnachtig klimaat, maar in de jaren tachtig een vruchtbare bodem voor rockmuziek: Tucson, Arizona. Green On Red, Al Perry and the Cattle, Giant Sand, Naked Prey en ook Sidewinders, ze komen er allemaal vandaan. In 1986 richten zanger Dave Slutes en gitarist Rich Hopkins Sidewinders op. Drummer Andrea Curtis sluit zich bij hen aan en als bassist wordt Scott Barber aanvankelijk geleend van Giant Sand. Sidewinders – vernoemd naar de zijwaartse voortbeweging van de ratelslang – is een echte Tucson-band: desertrock met aardeverschroeiend gitaarwerk. Sidewinders is bovendien zelfvoorzienend, want 
Als geen ander vertelt John Prine, in 1946 geboren in Maywood, Illinois, de verhalen van gewone mensen; van mensen die door het leven struikelen, van mensen die er het beste van proberen te maken. Liefdevolle beschrijvingen van de gewone, soms oudere man/vrouw in meertijds pijnlijke situaties typeren zijn platen, met als uitschieter zijn uitgebalanceerde en nagenoeg perfecte zelfgetitelde debuutplaat. John Prine is dan al, op 22-jarige leeftijd, waarlijk op de toppen van zijn kunnen.
Farmer Not So John – belachelijker kan een naam bijna niet worden – is een band, of eigenlijk in de kern een duo, uit Nashville, Tennessee, die zich modelleert naar de alt.country van Uncle Tupelo. In overeenstemming daarmee verschijnt in 1997 de zelfgetitelde en zelfgeproduceerde debuutplaat, maar een jaar later is opvolger Receiver van een geheel andere orde. Mack Linebaugh (zang, gitaar) en Richard McLaurin (zang, banjo, gitaar, lap steel) profiteren dan van bijzonder gunstige omstandigheden; niet alleen zijn zij zelf verantwoordelijk voor voortreffelijke 
Natuurlijk begint zoiets als een grap. Bevriende muzikanten die een gezelligheidsclubje oprichten. Zo ook muzikanten uit de Minneapolis-scene die in 1987 als reactie op de heersende hardcore-trend de Eagles-coverband The Take It To The Limit Band oprichten. Twee jaren later – vrienden komen en gaan – heet de club The Golden Smog, waarna ze in 1992 de cover-ep (21:55 minuten) On Golden Smog releasen. Dat smaakt naar meer en dus ruimen de bandleden, allen onder een schuilnaam, tijd in om te toeren en een volwaardige debuutplaat op te 
