Ter gelegenheid van het twintigjarig bestaan van Cochon Bleu nam de cajunband negen liedjes op van collega’s uit Groningen en omstreken. Op Cover Stars (eigen beheer) wordt Vot van Harry Niehof Fut. Van Gronings naar Fries. Liedjes van Bert Hadders en Herman Hagen ondergingen een Franse vertaalslag. Cochon Bleu bedacht ook een Franse tekst voor een punkinstrumental van The Fuckups: Estcequçatfaitdumalpapa (Doethetheelergpijnpapa). Van cajun met harde gitaren gaat het naar accordeonliedjes. The Genius van Lex Koopman doet het meer…

Na de kennismaking met John Fullbright komen we de laatste tijd veel meer nieuwe artiesten uit Oklahoma tegen. John Moreland, John Calvin Abney, M. Lockwood Porter en Parker Millsap zijn enkele andere interessante namen uit de Amerikaanse staat. Op dit moment reizen Wink Burcham en Jacob Tovar langs de Nederlandse podia. De laatste hoopt binnenkort zijn debuut te presenteren. Van Burcham verscheen voor de Europese markt Cowboy Heroes And Old Folk Songs (Continental Song City/Munich), een compilatie van twee albums. Die cd-titel is meer…

Het is een zingende zaag die Medicine For The Soul (Eggsong Recordings), het tweede album van The Vagaband op gang trekt. The Vagaband is een wat gezochte en niet echt lekker bekkende naam van een achttal uit het Engelse graafschap Norfolk. Die naam is dan gelijk het enige negatieve wat ik over deze groep kan zeggen. Medicine For The Soul is namelijk een heerlijk album geworden, vol rootsy popfolk. Met acht man heb je natuurlijk een heel scala instrumenten waar je uit kan kiezen. Na eerder genoemde zingende zaag horen we b.v. ook een meer…

Een roze Cadillac en de titel Dear Elvis (eigen beheer) kunnen maar een ding betekenen: rockabilly. De Canadees Cris Cuddy levert weer een uiterst solide album af met zijn nieuwste. Het plezier spat af van Here Comes Summer. Het nummer had zo op een plaat uit de jaren tachtig van Billy Burnette kunnen staan. Flyin’ Flyin’ Flyin’ klopt ook helemaal, tot aan de titel toe. De hikkende zang in Take It Off is ook uit het boekje. Wie alles volgens de regels doet, doet nog niet per definitie alles goed. Cuddy valt echter niet te betrappen op meer…

Waarom dit een goed album is dat je toch niet zou moeten kopen. We hebben het over Ten (Full Light Records) van Darrell Scott. Dit nieuwste album van de 55-jarige Amerikaanse singer-songwriter is gewijd aan de muziek van zijn vriend Ben Bullington, over wie we eerder op deze site een stuk schreven. Bullington was een arts uit Montana die in zijn vrije tijd nummers componeerde en tot vijf albums kwam voordat hij in 2013 aan kanker overleed. Ten is een mooi album geworden waarop Scott op aangename wijze tien nummers van Bullington vertolkt. Waarom je hem meer…

Wester Easter (Cloud Recordings) is een intrigerend album dat veel te lang is blijven liggen op de stapel nog te recenseren cd’s. Het verdween ondertussen vaak genoeg in de cd-speler, dus het uitblijven van aandacht voor Old Smokey is geenszins een gebrek aan belangstelling. We hebben hier te maken met een band uit Athens waarvan de vijf leden hun sporen hebben verdiend bij Vic Chesnutt, Olivia Tremor Control, Ham1 en andere acts uit de Amerikaanse staat Georgia. Met Dead Man’s Post beginnen ze met een opgewekte melodie en morbide tekst. Het meer…

Een steelgitaar sprankelt als de sterren aan de hemel. Toch tobt Eilen Jewell op Worried Mind over het leven dat ze ervaart als een zoektocht naar verlossing. Op Hallelujah Band beseft ze dat het leven vol teleurstellingen is, maar toch ook vol mogelijkheden. Zo laat ze zich door een trompet meevoeren naar de Rio Grande. Daar wordt ze echter al snel weer achterhaald door melancholie. Sundown Over Ghost Town (Signature Sounds/Munich) is een hele fraaie titel voor deze verzameling liedjes over verlangen en de realiteit van meer…

Vaak kun je de artiesten zelf maar het beste laten bepalen tot welke stroming ze menen te behoren. Zo kwalificeert Hannah Miller zich als ‘Left-of-center pop music. Raw americana. Eclectic, electrified indie folk.’ Aardig getroffen, zouden we denken. Elektrische alternatieve folkblues mag ook. Of een soort countrysoul. Waren haar vorige (voornamelijk akoestische) platen nog wat ingetogen kampvuur-achtig, op haar nieuwe cd, voor het eerst met een complete band, komt ze rauwer en zelfbewuster voor de dag. De titel is kortweg Hannah Miller (eigen beheer), als meer…

Wie Anna Coogan nog kent als folkzangeres met zo af en toe een flinke snik in haar stem zal verbaast zijn over haar nieuwe album: Birth Of Stars (eigen beheer). Een album dat overigens officieel wordt uitgebracht als het resultaat van haar samenwerking met JD Foster, die je wellicht kent van zijn (productionele) werk voor Calexico, Richmond Fontaine of Patty Griffin (en nog veel meer). Foster schreef samen met Coogan het merendeel van de nummers, speelt bas en zingt in de achtergrond. Op dit album varen Coogan en Foster een koers die hen regelmatig in Rockland laat aanmeren. Dat komt ook doordat zij op dit album worden bijgestaan door drummer meer…

Samen met zijn zoon Gaspard Murphy werkte Elliott Murphy aan een remake van zijn debuut uit 1973. Het resultaat is verbluffend. Aquashow Deconstructed (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) is een intense rockplaat vol beleving. Passie en overgave aan het grotestadsgevoel. Murphy verenigt het beste van de groten der rock-’n-roll in zich. Dat deed hij ruim veertig jaar geleden al en dat doet hij nog steeds. Wie de hoogtepunten uit het oeuvre van Dylan, Reed of Springsteen in de kast heeft staan, dient daar ook Murphy tussen te meer…

Chris Stapleton, onthou die naam maar want die gaat heel groot worden. Traveller (Mercury) is dan wel z’n eerste soloplaat, maar Stapleton is geen beginner. Verre van dat. De uit Kentucky afkomstige zanger-gitarist verhuisde tig jaar geleden al naar Nashville en schreef talloze hits voor ‘foute’ countryartiesten zoals Luke Bryant, Brad Paisley en Tim McGraw. Daarnaast maakte hij een aantal jaren deel uit van The Steeldrivers, een veel gelauwerde bluegrassformatie. Wat kun je dan van dit solo-album verwachten? Veertien zeer toegankelijke nummers meer…

We hebben hier altijd wel een zwak gehad voor The Hiders. De groep uit Cincinnati rond zanger-gitarist Billy Alletzhauser maakt eigenzinnige alternatieve country met een rauw randje. Dat is op het vijfde album, Totem (eigen beheer), dat overigens al eind 2014 verscheen, weer niet anders. Alletzhauser blijft wonderlijke countryrocknummers uit zijn mouw schudden. Soms bijna traditioneel zoals Loaded As A Gun, met een lekkere honky tonk piano, maar meestal zit er een bijzonder dingetje aan de nummers. Het lang uitgesponnen Motherlode heeft een flinke meer…

Aayaayaay, wat is dat rollende trompetje op I’m Back lekker. Een heel goede zet van producer Pete Anderson om Lee Thornburg uit te nodigen voor wat Mexicaanse sfeer. Zijn bijdrage staat garant voor een perfect begin van California (eigen beheer) van George Miguel. Wat volgt is Californische country met het kwaliteitsstempel van Anderson, die zijn sporen ruimschoots verdiend heeft bij Dwight Yoakam en vele anderen. Maar het begint natuurlijk bij de liedjes van Miguel. Tien stuks zijn het er, met een gezamenlijke tijdsduur van net geen half uur. Miguel componeerde meer…

Maurice Mattei wil ons laten geloven dat het schrijven van een liedje toch o zo simpel is. Hoe kan het anders dat hij het ene na het andere lekkere plaatje aflevert. Celebrity Issue (Blue Jordan Records) is de nieuwste van de man uit Cincinnati, Ohio. Lieve liedjes met soul zoals In Your Arms. Vierkante popliedjes die van riff naar riff springen zoals Let’s Ask Anna, compleet met bluesy mondharmonica. In eerdere recensies hadden we het vooral over pubrock, maar de bronnen van creativiteit stromen bij Mattei constant over. Niet zo gek dus meer…

“So it is, and so it will be. Emmylou & Rodney, forever and Americana ever. Amen.” Zo eindigt de heiligverklaring op Pastemagazine van The Traveling Kind (Nonesuch Records/Warner Music), de nieuwe coproductie van Emmylou Harris en Rodney Crowell. De Volkskrant spreekt van ‘feilloze samenzang’ van twee ‘begaafde stemmen’. Daar valt op zich uiteraard weinig op af te dingen. Niemand zal de onaantastbare statuur van de beide altcountry-iconen willen betwisten. Je hoeft maar het titelnummer te draaien en je weet genoeg: een van Emmylou’s mooiste duetten ooit. meer…

Reymer komt niet van ver, maar is toch lekker. We hebben het dan over de muziek van Tine Reymer, een actrice en zangeres uit Antwerpen. Zij heeft inmiddels een flinke carrière opgebouwd in allerlei muziekgezelschappen, maar Thrill My Soul (Norma Recordings) is haar eerste soloplaat. Het bevat elf popliedjes waarin elementen uit americana, soul en vooral ook folk zijn terug te vinden. Reymer zingt en speelt piano en andere toetsinstrumenten. Belangrijk op de plaat zijn ook multi-intrumentalist Tom Pintens, met wie Reymer eerder in de band meer…

Op de titeltrack van Dead Man Walkin’ (Freedom Train Records) vraagt de Amerikaan Duffy Kane zich af of hij nog steeds woont in ‘the land of the free and the home of the brave’. De in Washington DC zetelende artiest voelt zich niet meer zo thuis in de Verenigde Staten, waar elke stap wordt opgeslagen door camera’s en waar getornd wordt aan de vrijheid van meningsuiting. En zeg er vooral niets negatiefs over Jezus. Een paar nummers later zingt hij zo zuiver mogelijk America The Beautiful en dat roept dan toch wel wat bevreemding op. Goed, de meer…

Man met gitaar zoekt publiek. Een dergelijke zinnetje uit een contactadvertentie zou maar maar eens van toepassing kunnen zijn op Cracked Picture Frames van Robert Chaney. En dan doet hij zich niet mooier voor dan dat het is. Want dit album is muziek van man met gitaar. Niks meer en niks minder. Op zijn tijd wel redelijk briljant, hoor. The Cyclist is bij voorbeeld een fantastisch nummer. Man heeft geheime relatie met zijn schoonzus en op de weg terug van hun ontmoeting rijdt zij een fietser aan. En wie gaat er uiteindelijk naar de gevangenis? Zij meer…

Ze zullen ongetwijfeld de beste bedoelingen hebben gehad, maar Seth Avett en Jessica Lea Mayfield roepen met hun interpretaties van de liedjes van Elliott Smith voornamelijk onverschilligheid op. Seth Avett & Jessica Lea Mayfield Sing Elliott Smith (Ramseur Records/Thirty Tigers/Bertus) brengt weinig teweeg en daarmee doet het duo alleen maar afbreuk aan de bijzondere nalatenschap van de singer-songwriter die op 34-jarige leeftijd een einde maakte aan zijn leven. De met ernstige depressies kampende artiest was verslaafd aan alcohol en drugs en hij meer…

Gangbang in Destelberge, daarmee opent Ons Kent Ons, het tweede album dat we her bespreken van Goes & de Gasten. In het luie jazzy nummer hekelt Michel Goessens de ons kent ons-mentaliteit. Ik vertel je iets, maar je weet het niet van mij en we dekken elkaar. In dit geval gaat het om seks, maar het kan natuurlijk om allerlei geheimen gaan waarvan een bepaalde “inner ring” liever niet wil dat ze openbaar worden. Goessens komt uit Sleidinge, een dorp onder de rook van Gent en de nummers zijn gezongen in het plaatselijke dialect. Dat is nog wel eens meer…

In de americana is het prettig ouder worden. Ad Vanderveen (58) kan er over meepraten. In de jaren tachtig maakte hij naam als de Nederlandse Neil Young, tegenwoordig wordt hij geadoreerd om zijn in al die jaren opgebouwde oeuvre. Het publiek is met Vanderveen meegegroeid. Goudeerlijke liedjes over alledaagse zaken vormen de basis van die bewondering. De eerste cd van de dubbelaar Presents Of The Past/Requests Revisited (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) bevat nieuw werk, op de tweede geeft hij een nieuwe draai aan meer…

Israel Nash nodigde de Zweedse Ellen Sundberg uit om haar tweede plaat op te nemen in Texas. Als rook kringelt haar stem door de takken met rijp op White Smoke And Pines (Rootsy/Sonic Rendezvous). De pas 22-jarige Sundberg blijft nogal hangen in een slaapdronken toestand op bijna alle liedjes. ‘Fall asleep in the morning, wake up in the night / Wake up in the morning, fall asleep in the night’, herhaalt ze vele keren op Headlights. De band van Nash voelt die toestand goed aan. Nergens overvleugelt de band de zangeres. De instrumentale meer…

Rob Lytle geeft workshops songschrijven. Op A Hypocrite Of Heart And Hope (eigen beheer) is dat wel te horen. De Amerikaan verstaat zijn vak. Come South is een liefdesliedje met soepele melodie en het maakt duidelijk dat deze Lytle zich kan scharen bij de echte liedjesschrijvers van Nashville. Niet van het soort dat uit is op grote hits, maar van het soort dat met eerlijke countryfolk veel meer indruk maakt. Thomm Jutz produceerde het album en drukte ook met heerlijke gitaarlicks zijn stempel op A Hypocrite Of Heart And Hope. De meer…

‘It could always be better, but it could be worse’ zingt Dean Owens op Into the sea, het zesde soloalbum van deze Schot die zich zo thuis voelt in Amerika. Natuurlijk kan het altijd beter. De productie had hier en daar wat ingetogener gekund. En in sommige nummers komen we motieven tegen die je in hun sleetsheid gerust clichés zou mogen noemen. ‘Into the sea the river flows / On and on it goes / Stars keep falling from the sky / So much beauty before our eyes.’ Maar het had ook veel slechter gekund. meer…

Waarom u in de oceaan van releases zou moeten luisteren naar This Is The Life (Sleep Recordings) van Andrew Bryant? Allereerst omdat Bryant een prachtige stem heeft. Een van de mooiste die ik dit jaar gehoord heb. Een beetje diepe stem waarin, ook als het tempo omhoog gaat, iets melancholisch doorklinkt. In de tweede plaats omdat de 10 indierock/americana-nummers op deze zevende soloplaat van Bryant (daarover later meer) zonder uitzondering bovengemiddeld goed zijn. Van het stevige, met Hüsker Dü-achtige gitaarpartijtjes meer…

Bij Ooo What Happened van Egil Olsen mag de vraag gesteld worden: “Is dit wel americana?” Ik zou die vraag niet met een volmondig ja beantwoorden. Maar het zit er in elk geval wel dicht tegen aan. Zeker als je iemand als Thomas Dybdahl ook als americanist beschouwt. Olsen is trouwens net als Dybdalh afkomstig uit Noorwegen en dit nieuwste werk, met een speelduur van 32 minuten, is zijn 7^de album. De singer-songwriter – hij noemde zijn debuut onder eigen naam niet voor niets I Am A Singer/Songwriter – is een meester in het maken van meer…