Dit is de eerste keer dat we op deze site iets van CS Nielsen bespreken. Nu is deze Stig (roepnaam) Nielsen ook niet direct een heel productief artiest te noemen. Na zijn debuut uit 2007, Against The Dying Of The Lights en Man Of The Fall uit 2012 is dit Jericho Road (Songcrafter Music) pas zijn derde album. Ik zeg het maar gelijk: het is ook zijn beste. De 12 liedjes op dit album staan vol bijbelse referenties, maar gaan b.v. ook over Ethan Edwards, de hoofdfiguur van de klassieke western The Searchers en over de Amerikaanse schrijfster Flannery O’Connor. Nielsen meer…
De broers Hayden en Kenny Miles speelden al samen toen ze 8 en 13 jaar oud waren. Ze traden in een door hun vader opgerichte kerk in Kentucky op als begeleiders tijdens de diensten. Ze zijn nu 21 en 26 en maken muziek als 
Dromen. Dromen. Dromen. Als The Everly Brothers geen ruzie maakten, dan verpakten ze honingzoete dromen in hemelse harmonieën. Precies zo laten Page Burkum en Jack Torrey dat nu horen op You’re Dreaming (Red House Records). De broers uit het Amerikaanse Minneapolis noemen zich 
Wars van alle trends gaan de nieuwkomers uit Oklahoma hun eigen gang. John Fullbright, John Moreland en M. Lockwood Porter, ze vallen allemaal op door een oorspronkelijk geluid. 
Ja, het is weer zover! Voor de vierde keer gaan we, met jullie hulp, een altcountrynl top-15 van het jaar bepalen. Stuur dus weer allemaal een lijstje met jullie favoriete americana-albums van dit jaar in. We hebben daarvoor een speciale 
Op 8 december treedt Simon Joyner op in dB’s in Utrecht. Simon Joyner is een singer-songwriter uit Omaha, Nebraska, die beschouwd kan worden als een van de voortrekkers van het lo-fi genre. Gillian Welch noemde hem een van haar favoriete dichters, en hij is ook de grootste inspiratiebron van Conor Oberst. Die Simon Joyner komt nu naar Utrecht en wij mogen 2×2 kaarten voor het optreden in dB’s weggeven. Mail ons, voor 6 december op 
Dan John Miller is een oude kompaan van Jack White. Voordat White The White Stripes lanceert, maakt hij in Detroit, Michigan samen met Miller deel uit van Goober & The Peas en Two Star Tabernacle. Dan scheiden zich hun wegen; White gaat op weg naar wereldroem en Miller richt met zijn vrouw Tracee een countryfolkband op die diep geworteld is in depressieperiode van de jaren dertig van de 20e eeuw. Kort geschoren hoofden, armoedige kleding en een antieke Appalachen-sound: Blanche is 
Met de keelpijn van 
Het is echt ongelofelijk wat er aan prachtplaten tevoorschijn komt als je iets verder zoekt in het wereldwijde aanbod. Neem nu Blue Ridge Blood (eigen beheer) van 
In januari bespraken we nog het vorige album, Nero, van 
Luke Bell
Wie de website van 
Ben Weaver zal zelf niet zoveel gezien hebben van het optreden dat hij zondag gaf in het goedgevulde Utrechtse Ekko. Met de ogen stijf dicht zingt hij zijn liedjes. Vaak gaan die over de wildernis en de natuur. Over wolven, beren, buffels en blizzards. Alleen als hij tussen de nummers door verhalen vertelt, kijkt hij zijn publiek aan. Hij geeft aan dat hij vlak voor het optreden werd benaderd door een ouder echtpaar uit Bergen op Zoom waar zijn moeder lang geleden au pair bij was. Verder is zijn neef uit Den Bosch er ook een een zwager uit Brussel. Er is dus een sterke verbondenheid met het land dat hij vijf jaar geleden 
Gunpowder Tracks (Borrego Records) van de slechts 19-jarige 
Sommige albums zijn niet alleen goed; ze bieden ook nog iets extra’s. Dat geldt zeker voor War Surplus (eigen beheer) van de uit Nashville afkomstige 
Ook in alternatieve country heerst de laatste tijd glitter en glamour. Nadat Daniel Romano de durf had om een prachtig countrypak aan te trekken voor de hoesfoto van Come Cry With Me, zagen we dit jaar op TakeRoot Robert Ellis aantreden in een weergaloze westernoutfit. En wat te denken van het spiegelende kostuum van 
De prijs voor de mooiste verpakking gaat dit jaar naar Hobo Jungle Fever Dreams (Local Rascal Records) van 
Eerlijk is eerlijk: we waren het plaatwerk van 
De in New Mexico neergestreken 
Het meest bijzondere nummer van Slow Burn (Dahl Street Records) staat twee keer op deze plaat van 
De invloeden van 
David Osborne en David-Gwyn Jones groeiden op in een oninteressante wijk ergens in Amerika. Niets te beleven, behalve muziek maken. De plaat The Gilded Palace Of Sin van The Flying Burrito Brothers gaf zin aan het leven. Nu vele jaren later wonen ze ver van elkaar vandaan. Jones vertrok naar Engeland, maar als 
Herman Brood leeft en woont in Dallas. Die gedachte kwam even op bij Livin’ In The EDT. Een liedje over een lekker wijf en dronken worden zonder reden. Eigenlijk gaan alle liedjes daarover. Hier met een lekker pianootje, ziedaar de link naar Brood. Ook door het melodietje trouwens. 
Uit het hoge Noorden, uit het Zweedse Pitea, dat bijna tegen de poolcirkel aanligt, komt 
Kijk eens goed naar die hoes. Dat zijn schedels die daar ondergronds liggen verspreid. In diezelfde aarde groeien bloemen. Een gruwelijk beeld en toch ook hoopvol. Precies dat wilde 
Op 27 november a.s geven Robert Ellis en Ben Weaver een concert in het Utrechtse Ekko. Weaver komt daar, zoals hij dat ook in de VS doet, misschien op de fiets naar toe. Weer of geen weer. Robert Ellis neemt waarschijnlijk een comfortabeler vervoermiddel. Hoe dan ook, een prachtige gelegenheid om deze twee mannen eens aan het werk te zien. Je kunt daar twee kaarten voor winnen. Het enige wat je hoeft te doen is ons even mailen (naar 
Op 10 november 2007 vond in het Patronaat in Haarlem de laatste editie van Roots Of Heaven plaats. Een festival dat 9 keer plaatsvond en waar we prachtige optredens zagen van onder meer Johnny Dowd, Calexico met Iron & Wine, Lucinda Williams, Jacky Leven en Grey DeLisle. Bijna 10 jaar later komt er eindelijk een nieuwe editie! Op 12 februari 2017 is het zover. Dan zullen onder meer James McMurtry (en band), The Black Lillies (eerste optreden ooit in NL!), Tim Knol, Luke Winslow-King, Nathan Bell, Broeder Dieleman en Daniel Meade van de partij zijn. Verder zijn er ook optredens van Henk & Melle (oftewel Henk Koorn en Melle de Boer van Hallo Venray en Smutfish) en The Watchman. 
Barsten in de ruiten. Kapotgegooide stoelen. Het zijn de stille getuigen van de scheiding van 
Carousel (Blue Elan Records) is een verrassend frisse plaat van 
