Best gedurfd van Cameron Knowler om zijn instrumentale soloalbum CRK (Worried Songs) te openen met het door hem spaarzaam op gitaar begeleide gedicht Christmas in Yuma, voorgedragen door zijn vriend Jack Kilmer. Want laten we eerlijk zijn: spoken word, daar zit de gemiddelde muziekliefhebber niet op te wachten (net zo min als op eindeloos gelul op live-albums). Maar de luisteraar die daarom meteen afhaakt, ontzegt zich de kennismaking met een begenadigd gitarist, die complete landschappen uit zijn snaren weet te toveren. Het gaat dan over de zonovergoten, snikhete, gortdroge entourage van zijn geboorteplaats Yuma, Arizona. Zijn kindertijd daar was mistroostig en traumatisch. Op elfjarige leeftijd, beide ouders overleden, maakte Knowler dat hij wegkwam, om er jaren later pas weer terug te komen. Toen zag hij opeens wat hem als kind was ontgaan: de oogverblindende schoonheid van het landschap in het verzengende grensgebied van Arizona en Californië. Het inspireerde Knowler tot een reeks composities die elk op hun eigen manier verhalen vertellen over dat magische stuk Amerika. Tóch poëzie dus, maar nu vertolkt in subtiel gitaarspel, slechts hier en daar begeleid door een paar andere snaarinstrumenten en een basgitaar. De enige tekstuele componenten zijn de songtitels, die sfeervol verwijzen naar het leven in en rond Yuma: Mohave Runs The Colorado, Last House On Walpi, Secret Water, Farewell Miss Forbes, Sun Dust. Knowler noemt als voorbeelden Norman Blake, Dave Rawlings, John Hartford, Leo Kottke en John Fahey. Merkwaardig genoeg niet Ry Cooder, terwijl CRK af en toe beslist doet denken aan klassieke meesterwerken als Ry Cooder, Boomer’s Story, Paradise & Lunch en Paris, Texas.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie