Vanaf de eerste dag van het jaar houd ik in een Spotify-map bij welke albums aan het eind van het jaar in aanmerking komen voor mijn eigen top-15. Twee weken geleden zette ik daar precies het vijftiende album in. Dit jaar hoefde ik daarom niet te schiften. Dat kan twee dingen betekenen: of ik ben de afgelopen jaren heel goed geworden in het uitvoeren van dit proces of het was voor mij gewoon niet zo’n bijster meer…

Waarom nog een album maken in deze tijd van Spotify-playlists en YouTube-kanalen? Durand Jones & the Indications wisten het antwoord wel: ,,Een album voelt voor ons als een volledig statement. Wij houden van alle nummers op ons album evenveel. Maar in het publiek houdt de een van het ene nummer en de ander van het andere. Met een album bereik je meer mensen in één keer.”
Maar waarom nog naar een album luisteren? Voor mij om dat volledige statement in een keer tot me te nemen. En ik heb nog steeds gewoon lol in het draaien van platen en cd’s.
Een volgorde vaststellen van mijn favoriete vijftien albums was nog lastig, maar dit is het geworden.

1. 1. Jenny Lewis – On the Line

Die prachtige stem van Jenny Lewis betovert me elke keer als ik naar haar luister. Met een gastoptreden van Beatle Ringo Star, die Lewis op zijn 77e verjaardag toezong. Lewis zei daarover dat je meer…

Bedenk een lijst, Johnny!

Song van het jaar 2019, Top 2000, Snob 2000, overal kan je je mening over populaire muziek kwijt.
Maar waar blijft de stem van de americana-liefhebber? Hier! Ook dit jaar vragen we je naar je favoriete 10 americana-albums van 2019.
Uit alle inzendingen bepalen we dan uiteindelijk de definitieve americana top-15. Maar dat kan dus alleen met jullie steun! Op een speciale pagina op deze site (zie ook rechts bij “Top 2019”) kun je je lijst invullen van minimaal 5 en maximaal 10 albums. We gebruiken, als altijd, de volgende puntentelling: P1 – 25 pnt, P2 – 18 pnt, P3 – 15 pnt, P4 – 12 pnt, P5 – 10 pnt, P6 – 8 pnt, meer…

Hier zijn ze! De lijst en de lijstjes. Dit jaar waren er 121 inzenders. En daaruit zijn onderstaande 15 albums naar voren gekomen. Opvallend is dat de winnaar dit jaar veel minder punten voorsprong had dan in 2017 en 2016 het geval was. Het lag allemaal wat dichter bij elkaar, zonder enorme uitschieters, maar toch hebben we een duidelijke nummer 1. Een bijzondere prestatie, want deze Texaan brak pas dit jaar door in onze contreien. Twee artiesten eindigden allebei op 206 punten: zij delen de 9de en 10de plaats. Verder valt op: slechts twee echte bands in de top-15 en bijna iedereen komt uit de VS. Ook slechts vier vrouwelijke artiesten, die allemaal in de middenmoot eindigden. Dat is overigens meer dan vorig jaar, toen er 3 vrouwelijke artiesten de lijst haalden. Mary meer…

Wat mij betreft was 2018 het jaar van Garrett T. Capps. Een dag nadat de dubbelrecensie van In The Shadows (Again) en het in 2016 verschenen Y Los Lonely Hipsters op 21 juni op deze site stond, ontving ik een enthousiast mailtje van de Texaan. Hij had een uitnodiging gekregen voor TakeRoot. Sindsdien heb ik regelmatig contact met de spacecowboy uit San Antonio, die in die stad zijn eigen honky tonk heeft. Hij brengt me in contact met andere interessante artiesten. Zo staat dankzij Capps James Steinle op de derde plaats. Van Capps zullen we ook in 2019 horen. Hij komt terug voor optredens. Hij werkt aan twee nieuwe albums. En hij houdt de scene in Texas voor ons in de gaten. Muchos gracias, Garrett!

1. Garrett T. Capps – In The Shadows (Again)
Doug Sahm kwam uit San Antonio. Oude held. Garrett T. Capps komt ook uit San Antonio. Nieuwe held. Deze buitenaardse countryplaat is behoorlijk far out. Een eerste vereiste voor rock-’n-roll. Dit is spacecountry. Dit is Texas rock for country rollers. Dit is een groovers paradise. meer…

2018, je viel me uiteindelijk nog best mee. Lang zag het er niet naar uit. Voor de zomer had ik nog maar handvol albums verzameld die echt boven de middenmaat uitstaken. Een middelmaat van degelijke albums die me wel een week of twee zodanig konden bekoren dat ik ze regelmatig afspeelde. Maar na die veertien dagen verdwenen ze in de spreekwoordelijke la om er de rest van het jaar niet meer uit te komen. Maar de zomer was mooi en duurde lang. Steeds meer prachtige albums kwamen bovendrijven, zodat ik uiteindelijk nog moest snoeien om tot een top-15 te komen. Toch vond ik het geen uitzonderlijk goed muziekjaar. Een trits aan echte killer-albums heb ik niet ontdekt. Of komt het door een soort van “americana-moeheid”? Die americana-markt breidt steeds verder uit. Dat is natuurlijk goed, maar het maakt het wel steeds lastiger om het overzicht te behouden. Veel releases, en helaas veel eenvormigheid. Ik ben eerlijk gezegd wel toe aan wat nieuw elan in het genre. Lastig misschien, want het is natuurlijk gebouwd op die decennia oude bouwstenen van country, folk, soul en blues. Maar wie weet wat volgend jaar gaat brengen?

Hieronder mijn lijst van favoriete albums van dit jaar. Albums die meegaan naar 2019 en dan hopelijk ook nog steeds hun weg vinden naar mijn oren.

1. Bennett Wilson Poole – Bennet Wilson Poole
Uiteindelijk positie 1 dit jaar voor het ongetitelde debuut van Bennett Wilson Poole. Omdat dit het album is dat ik afgelopen jaar het meest draaide. Omdat ik na de zoveelste plaat van Danny & TCOTW een beetje op hen uitgekeken raakte en Danny Wilson in de samenwerking met Tony Poole en Robin Bennett nieuwe bezieling vond. Omdat alles hier in dienst van Het Liedje stond. Omdat Hate Won’t Win het nummer voor deze tijd is en me ook elke weer tot tranen toe beroert. meer…

Prima jaar! Ook een jaar waar wederom teveel is aangeschaft…..en gelet op het forse aanbod is er dan ook uiteraard veel meer (heel veel…) niet, dan wel aan de ‘platenkast’ toegevoegd…..

• 1. The Teskey Brothers – Half Mile Harvest

Vanaf de 1^e beluistering was Half Mile Harvest direct al een kandidaat voor het jaarlijstje; dat het de eerste stek is geworden komt door Velvet in Rotterdam: vrijwel elke keer als ik deze winkel betreed ‘schalt’ de stem van John Teskey door de speakers. Om die reden weer gaan ‘draaien’ met deze topnotering als resultaat. Tip: 5 februari te zien in het Zonnehuis, Amsterdam. meer…

Wiebren Rijkeboer hield het dit jaar bij 10 favoriete albums, maar dat zijn dan ook niet de minsten.

1. Father John Misty – God’s Favorite Customer
Beste plaat tot zover van Father John Misty, inclusief de J. Tillman solo-albums, mede vanwege een overrompelend optreden op Take Root 2018. meer…

Een prima muziekjaar was 2018.
Nieuwe ontdekkingen en vaste waarden waaruit het nog lastig kiezen was omdat er veel fijns gemaakt werd om naar te luisteren.

1. Durand Jones and the Indications – Durand Jones and the Indications
Deze studenten maakten met heel veel liefde een prachtalbum, vertelden daar enthousiast over en gaven een wervelend optreden in de bovenzaal van Paradiso. Kaartje voor het optreden op 25 januari ligt alweer klaar. meer…

Sinterklaas is (al lang) het land uit en nu wordt het dus tijd voor de echt serieuze zaken: de lijstjes!
Als vanouds willen we aan het eind van het jaar graag je mening horen over 2018. Wat waren de beste americana-albums van dit jaar? Uit alle inzendingen bepalen we dan uiteindelijk de definitieve americana top-15. Maar dat kan dus alleen met jullie steun! Op een speciale pagina op deze site kun je je lijstje invullen van minimaal 5 en maximaal 10 “platen”.  We gebruiken de volgende puntentelling: P1 – 25 pnt, P2 – 18 pnt, P3 – 15 pnt, P4 – 12 pnt, P5 – 10 pnt, P6 – 8 pnt, P7 – 6 pnt, P8 – 4 pnt, P9 – 2 pnt, P10 – 1 pnt.
Tot en met 24 december tijd heb je de tijd om na te denken en in te vullen. Die dag om 23.59 uur gaan de lijnen dicht en beginnen we met het tellen voor de Altcountry Top-15 over 2018!
Tussen Kerst en Oud & Nieuw zetten we hem dan online (en alle individuele lijsten).