Mijn favoriete albums uit 21 jaar? Ik had het mezelf makkelijk kunnen maken en de albums die de laatste 10 jaar in mijn lijstjes op 1 eindigden, kunnen samenvoegen. Maar zo werkt het niet. Het verglijden van de tijd heeft invloed. Dat is ook zo in sommige huwelijken. De partner die in het leuke begin het einde leek, is op het einde niet zo leuk meer (ik ben nog gelukkig getrouwd trouwens, dank voor het vragen). Zo is het mij in elk geval wel vergaan bij al die albums waarmee ik ook getrouwd leek. Misschien wel omdat ik ze allemaal erg vaak gedraaid heb bij het uitkomen. Kapot gedraaid. En dan blijkt dat er bij het samenstellen van mijn lijst hele andere albums uit die twee decennia komen boven drijven. Albums die ik misschien niet zo vaak, maar wel regelmatig nog opzet. En die me in al die jaren nimmer zijn gaan tegenstaan. De uitkomst verraste me zelf ook wel een beetje. Maar wel fijn om ze eens op een rijtje te zetten. De precieze volgorde is niet zo belangrijk, eerlijk gezegd. Het is meer: ‘zo ongeveer’. Maar dat zal wel een herkenbaar gevoel zijn.

1. Grand Theft – Lucky
Alles aan dit album vind ik sympathiek. Een prachtige mix van uptempo en trage songs; vrolijkheid en melancholie, in elkaar gestoken door Michel van Montfort en vormgegeven met behulp van ervaren krachten uit de Vlaamse muziekscene. En met ook een klein beetje dwarsigheid die vaak kenmerkend is voor de Belgische popmuziek, maar niet zoveel dat het in de weg staat aan de toegankelijkheid. Single Mother en It Happens All The Time (die trompetsolo!) zijn meesterwerken in mijn muziekwereld.(2006) meer…

Bij Altcountry.nl zijn we dol op lijstjes. Met veel plezier en jolijt publiceren we jaarlijks de eindlijst gebaseerd op lijstjes die door vele americanaliefhebbers zijn ingezonden. Maar nu willen we iets bijzonders doen. Aldus bedachten wij ter redactie om, na afloop van de eerste twee decennia van de nieuwe eeuw, een lijst te gaan samenstellen van de beste, gaafste, indrukwekkendste, kortom je favoriete americanaplaten van deze periode. En om eerlijk te zijn, we voegen er nog een jaar aan toe. We willen dus een top 20 samenstellen over de jaren 2000 tot en met 2020.
We hebben hiervoor wel jullie hulp nodig. Dus dit zijn de spelregels:
-Maak je top 10 van de jaren 2000 t/m 2020;
-Van elke artiest maximaal 1 album in de lijst;
-Over je nummer 1 kan je een artikel(tje) van maximaal 250 woorden schrijven (optioneel);
-Stuur, door gebruikmaking van dit formulier, in tot en met 15 mei 2021.

Als vanouds hanteren we dezelfde puntentelling als bij de Formule 1-races.
In de week na 15 mei publiceren we dan die mooie lijst!

Maar liefst 165 americana afficionados stuurden hun lijst met favoriete albums van 2020 in. Dat is ruim 20% meer dan vorig jaar! Een recordaantal inzendingen derhalve. Dan mag je er zo langzamerhand van uitgaan dat onderstaande top 15 een aardige afspiegeling is van wat americana-minnend Nederland (en een deel van België) mooi vindt. We hebben een duidelijke winnaar dit jaar (met 834 punten), maar het was close tussen de nummers 2, 3 en 4. Negen mannen, drie vrouwen en drie bands, allemaal Amerikaans. Wat opvalt is dat er dit jaar vooral gevestigde namen hun plekje in de top 15 weten te vinden. Eigenlijk maar één debutant (op nummer 13). Hieronder vinden jullie de lijst der lijsten. meer…

Het jaar 2020 zou je, zoals nagenoeg iedereen, wellicht snel willen vergeten. Van de andere kant: elke tijd kent zijn leerzame momenten. Het bijna voorbije jaar dan toch, ondanks alles, ook. Mooi muziekjaar, bijvoorbeeld. De volgorde van mijn Top 15 is, zoals bij bijna eenieder, gevoelig voor aanpassingen; maar dit is ‘m voor dit moment!

Met Chuck Prophet op nummero 1, en in de lijst ook 4-tal dames; dat hadden er zelfs best meer kunnen zijn (Juliet McConkey; Margo Price; Krista Shows; Courtney Marie Andrews etc.). Ook niks mis mee. Ook niet met Bill Callahan; Josh Teskey & Ash Grunwald; Christian Kjellvander; Drive-by Truckers (2x) e.v.a, overigens. Maar ja, keuzes maken…

1. Chuck Prophet – The Land That Time Forgot

meer…

Wiebren Rijkeboer gaf de volgende tien  albums door als zijn favorieten van 2020:

meer…

Na een prima start werd het stil op de poppodia in 2020 waar ik zo graag naartoe ga. Maar thuis bleef ik natuurlijk muziek luisteren. Veel oudere elpees, cd’s en cassettebandjes draaide ik, maar ook van de volgende tien albums van dit jaar heb ik genoten.

1. Maria McKee – La Vita Nuova
Maria McKee kende ik van Lone Justice en haar vroege solowerk, waarna ik haar uit het oog verloor. Maar dit nieuwe album is werkelijk fenomenaal. Kleine liefdevolle nummers afgewisseld met fraai uitgesponnen nummers, subtiel opgebouwd van een enkele piano of gitaar tot compleet orkest en meer…

Wat een intens jaar was dit. Anderen zullen zeggen een bijzonder jaar of rotjaar. En het was natuurlijk een jaar waarin veel mensen in min of meerdere mate geleden hebben onder de effecten van het coronavirus. Mensen die ziek zijn geworden, banen verloren hebben of erger nog: naasten hebben verloren.
Gelukkig heb ik dat zelf niet meegemaakt. Wel zat ik vanaf 16 maart thuis te werken. In het begin even lastig, maar het wende snel. Vreemd was wel dat in in die eerste maanden weinig americana tot me nam, veel minder dan normaal. Als ik muziek draaide was het veelal powerpop of classic rock. Klaarblijkelijk paste dat voor mij beter bij die tijd. Pas in de tweede helft van het jaar begon ik weer veel americana te draaien. En er kwam genoeg moois uit!

1. Lydia Loveless – Daughter
Over Daughter schreef ik dat het Loveless’ beste werk totnutoe was en een zekere eindlijstenplaat. Toen wist ik nog niet dat ‘t-ie bovenaan zou eindigen. Maar die plaats verdient het album dat ik dit jaar uiteindelijk het meest gedraaid heb. Prachtige melodieën, rake teksten. meer…

Het jaar 2020 was vooral huiselijk. We werkten thuis en gingen er verder ook amper op uit. Concerten om naartoe te gaan waren er niet. Artiesten bleven immers ook thuis. Daar organiseerden ze online gigs. Zodat we zomaar opeens rond konden kijken bij ze in de huiskamer. Met een beetje pech zagen we onze helden op sokken. Echt enthousiast werden we niet van al die miniconcerten waar we zelf niet bij konden zijn.
De toppositie is voor een album dat eveneens de sporen draagt van deze rare tijd. Het kwam tot stand door te knippen en plakken met digitale bestanden die over en weer werden rondgestuurd. Die werkwijze is allesbehalve ideaal, want daarbij ontstaat er geen interactie tussen musici. Toch is Love In The Midst Of Mayhem van Joe Ely mijn plaat van het jaar. Want het album biedt comfort in het desolate decor waarin we met zijn allen zijn beland.

1. Joe Ely – Love In The Midst Of Mayhem
Als een van de eerste artiesten kwam Joe Ely al in april met een album vol reflectie op de chaos van de coronapandemie. De 73-jarige Texaan heeft een enorme reputatie als live-artiest, maar plotsklaps was ook hij aan huis gekluisterd. Eindelijk tijd om aan de slag te gaan met de vele aanzetten tot meer…

2020; was het een rotjaar, was het zelfs een rampjaar? Dat zullen de historici later wel bepalen. In elk geval was het een jaar dat we ons in negatieve zin zullen herinneren. Voor sommigen was het een jaar dat voornamelijk ongemak gaf, voor anderen waren de gebeurtenissen veel ingrijpender of was het zelfs catastrofaal.
Hoe zat het in muzikaal opzicht? Ook op dat gebied was het natuurlijk een bijzonder jaar. Nauwelijks optredens. Dat betekende vooral veel voor de artiesten zelf natuurlijk, want een belangrijke inkomstenbron viel weg. Ook daarop reageerde iedereen weer anders. Met al dan niet betaalde livestreams, extra albums (Daniel Romano b.v. bracht meer muziek uit dan ooit), of complete terugtrekking uit de muziek.

Maar hoe zit het met jullie en de muziek? Nog een beetje kunnen waarderen? Of misschien juist wel meer dan in andere jaren? Hier hadden jullie in elk geval de kans om ons te laten weten van welke albums van dit jaar jullie het meeste hebben genoten. We gaan de jaarlijkse Altcountry.nl-top15 weer samenstellen. Jullie konden op een speciale pagina (hier) jullie top-10 insturen meer…

Hier is hij dan: de Altcountry Top-15 van 2019.
En wat is hij mooi geworden! Maar liefst 135 mensen zonden hun lijst met favoriete albums in, wat dit bericht gelijk ook het langste ooit op deze site maakt. Al deze lijsten worden namelijk onder de Top-15 weergegeven. Zo valt er weer voor dagen en dagen te grasduinen.
Maar dan nu: de lijst der lijsten. We hebben toch nog een duidelijke winnaar, al zag het er lang niet naar uit. Het zijn The Delines die zich tenslotte uit een kopgroep van vijf weten los te maken en als eerste over de streep gaan. Hun album The Imperial komt in 36 lijsten voor, waarvan 5x op de eerste plaats. Het is meer…