Een conceptplaat over een vulkaan. Zou zomaar slaapverwekkend kunnen zijn. Zou daartegenover ook juist liedjes vol uitbarstingen kunnen bevatten. Beide opties zijn niet van toepassing op Seeking New Gods (Rough Trade/Konkurrent) van Gruff Rhys. Wat dan wel? Eerst maar even iets over deze Rhys. Zijn naam is nog nooit gevallen op deze site, maar hij maakte al vele platen met Super Furry Animals. Deze band uit Wales was begin jaren 90 al actief. Veel lijntjes naar altcountry zijn niet te vinden, dus dat we nog niet eerder over ze schreven is niet zo vreemd. Dit album is meer…

Bank en bloed. Duivel en dollar. Het zijn de ingrediënten van God’s Only Son. Het begint met wat fluiten als bij een eerste camerabeweging in een western. Het gaat over een ontmoeting met een indiaan en het besluit een bank te overvallen. Geweldig eerste nummer van Shadow Land (Flour Sack Cape Records), het in april verschenen nieuwe album van Ben De La Cour. De Amerikaan verliet Nashville om op te nemen in Winnipeg. Hij wil namelijk niet alsmaar door bekende straten lopen. Hij wil avontuur. Zich niet blijven herhalen. Hij wil het op zijn eigen manier doen en producer Scott meer…

En of het een zachte landing is, dit The Soft Landing van The Calicos. De band komt uit België en won in 2018 daar de prestigieuze Humo Rack Rally. En dat gebeurt niet vaak  door een band die zich richt op melodieuze americana. Nu is de muziek die groep liet horen op de singles die vooraf gingen aan deze debuutplaat wel vaak americana die richting classic rock neigt, dus dat verklaart misschien hun opmerkelijke triomf. Niet dat die onverdiend is overigens, want The Calicos maken gewoon goede muziek. Het zestal levert op The Soft Landing negen puike nummers af. Voor meer…

Het gaat over ‘wide open spaces’ op Lonely Places, maar het gevoel dat het overbrengt is dat je niet alles zult zien. Veel horizon. Veel ruimte. Dat wel. Doordat vrijwel alles in hetzelfde tempo gaat op Earth Trip (Thrill Jockey/Konkurrent) van Rose City Band dwalen je gedachten zomaar af. Dat is misschien wel de bedoeling van Ripley Johnson, de drijvende kracht achter de band. Zodat je je zult afvragen: is het een psychedelische zwerftocht over de aarde, of door het eigen hoofd. De slaperige countryrock glijdt door het landschap als een elektrische auto. De energie van de zon wordt gelijkmatig verdeeld over meer…

In de recensie van Pierceton Hobbs kondigde ik deze bespreking van het nieuwe album van Wayne Graham al aan. Dat was januari. Dus 1% Juice (Hometown Caravan) heeft inmiddels alle tijd gehad om te rijpen. Dat kan deze plaat vol kleine details en fijnzinnige vondsten ook wel gebruiken. De broers Kenny en Hayden Miles komen uit Kentucky, maar verwacht geen knarsende country. Deze muziek reikt veel verder. Kleine smaakvolle accenten van synthesizer op No Escape worden opgevolgd door lichte gitaarakkoorden op Slept Alone, een nummer dat toch wel degelijk meer…

Afton Wolfe is een Tom Waits uit Mississippi. Dat is de geboorteplek van country, blues en rock-’n-roll en daarom begint Kings For Sale (Grandiflora Records) met een nummer dat het best is te omschrijven als jazz. Paper Piano heeft blazers, staande bas en dus die piano die van de lommerd komt. Op Carpenter komt hij met excuses voor zijn gedrag, terwijl hij eigenlijk helemaal geen excuses wil maken. De vrouw tot wie hij zich richt hangt ondertussen dronken in zijn favoriete bar met een van de vele dakloze rocksterren die de stad Nashville meer…

Natuurlijk kent u Allison Russell. Van de Birds Of Chicago of van Po’Girl. Of misschien van het samenwerkingsverband Our Native Daughters. Maar niet als soloartieste. Daar komt met het verschijnen van Outside Child verandering in. Dat Russell dit als solo-artieste uitbrengt is, gelet op de inhoud ervan, volkomen begrijpelijk. In de 11 nummers rekent ze namelijk af, of althans: verwerkt ze, een persoonlijk drama. De in Montreal opgegroeide Russell woonde daar met haar moeder en haar stiefvader. Laatstgenoemde misbruikte haar, emotioneel en lichamelijk, tijdens meer…

De stem van Riley Downing kruipt overal onderdoor. Alsof hij onder de veranda zit, een hap adem neemt en de woorden eruit stoot. Die hap lucht neemt hij niet alleen op Deep Breath, maar op bijna alle nummers van Start It Over (New West Records/PIAS). Die bariton past goed bij zijn naam. Riley Downing, spreek het uit en als vanzelf zak je een octaaf. De artiest maakte al naam als bandlid van The Deslondes. Maar wie zou beweren dat de singer-songwriter uit Missouri een verleden had bij Ozark Mountain Daredevils, Barefoot Jerry of NRBQ zou meer…

Big Colors (Paxam) is gemaakt als ware voor een soundtrack van een film uit de jaren 80, zo liet Ryan Adams optekenen. Niet direct een film waar ik graag zou heengaan dan. Of misschien zou heengaan en bij het verlaten van de bioscoop al niet meer zou weten waar die over ging. Zo presenteert Big Colors zich: als een verzameling liedjes die weinig indruk achterlaten. Qua sound ligt dit nieuwe, 18^de album inmiddels van Adams, een beetje tussen het ingetogen Wednesdays dat in december vorig jaar uitkwam en de AOR van het ongetitelde album uit 2014. Maar dat laatste dan zonder meer…

Poor Edward haalde nog niet eerder onze annalen, maar met No Record (eigen beheer) wordt het hoog tijd dat dat gebeurt. Want wie van The Jayhawks houdt, houdt ook van de poppy countryfolk die op dit album van deze Noorse band te horen is. Nou ja, band, het gaat eigenlijk om twee broers:  Martin en Kristian Tungland Rinde, uit Stavanger. En spreek je over broers, dan heb je het ook al gauw over mooie harmonische samenzang. Dat is hier ook het geval. En de mannen verstaan ook de kunst van het schrijven van onvergetelijke melodieën. Onvergetelijk in de zin van: als meer…