Zin in weer iets heel anders? Iets bijzonders, maar wel degelijk een loot aan de americanaboom? En iets heel moois? Luister dan eens naar The Last Exit (Wrecking Light Records) van Still Corners. Daarop staan elf ruimtelijke songs (waarvan twee instrumentaal), waarop gitaar en steelgitaar door de wijdse leegte mogen hobbelen. Een leegte die verder wordt ingenomen door de prachtige ingetogen stem van Theresa Murray. Het levert bij tijd en wijle betoverend mooie muziek op. Still Corners is een Engels duo, bestaande uit eerdergenoemde Murray en (de Amerikaanse) meer…

Al veel te lang hebben we geen aandacht meer besteed aan Rick Shea, hooguit schreven we nog over hem als begeleider op platen van collega’s. Met Love & Desperation (Tres Pescadores Records) dus eindelijk weer eens een recensie van een album van de man die tot een van de hoekstenen van de Californische country kan worden gerekend. Dat She Sang Of The Earth aan The Hacienda Brothers doet denken is niet zo vreemd, Shea werkte veel samen met de betreurde Chris Gaffney. De scheidslijn tussen Texas en Californië is dun. Juanita (Why Are You So Mean?) is meer…

Het nogal ongebruikelijke woord Wandercease (High Moon Records/V2/Bertus) is de titel van het nieuwe album van Ryan Martin. In woordenboeken vonden we het niet terug, maar we houden het erop dat het hier gaat om het tegenovergestelde van wanderlust. Dus niet de drang om te reizen, maar de wil om te stoppen met dwalen. Het zal ermee te maken hebben dat de Amerikaan vader is geworden. Was op Gimme Some Light onze indruk nog dat deze artiest bepaald geen vrolijke Frans is, op deze nieuwe plaat hebben we te maken met een meer…

De manier waarop Aaron Frazer zichzelf kon voorstellen was te vertellen dat hij de drummer is van soulband Durand Jones & The Indications. Hij kon er nog aan toevoegen dat hij daar af en toe ook als zanger het spotlicht zoekt. Met Introducing… (Easy Eye Sound/Dead Oceans/Konkurrent) hoeft hij nog slechts op deze prachtige plaat te wijzen. Daarmee moet zijn naam toch gevestigd zijn. De Amerikaan bewondert artiesten als Curtis Mayfield en Gil Scott-Heron, iets wat doorklinkt in de politieke lading in enkele nummers. Maar het is vooral zijn vriendin geweest die meer…

Liefst 165 lezers van deze site leverden een lijstje met favoriete albums van 2020 in. Wij deden hetzelfde. En op andere binnen- en buitenlandse sites was er ook volop aandacht voor het beste van 2020. Dan denk je dat dus alle hoogtepunten wel aan de orde zijn geweest. Maar kijk, zelfs dan kun je nog hele mooie dingen ontdekken. Fawn (eigen beheer) van Pierceton Hobbs kwam in juli vorig jaar uit. De singer-songwriter uit Virginia kwam er bekaaid af qua aandacht. Hoe onterecht! Maar dat gaat nog wel veranderen. Hij is namelijk nog maar 22. En dit debuut meer…

January, February, March, April, May, June, July, August, September, October, November, December. Dat zijn de titels van de twaalf liedjes op The Calendar Album (eigen beheer) van Dave Desmelik. De multi-instrumentalis en songschrijver schreef de liedjes in 2013 om zijn gevoelens van die tijd vast te leggen. De in North Carolina wonende artiest is met dit album aan zijn vijftiende werkstuk onder eigen naam toe. Het zijn vooral ietwat slepende nummers, die dicht liggen bij de oorsprong van altcountry. Het is zo’n album dat aandoet alsof je alle bijzonderheden op zou kunnen meer…

Begin jaren 80 trachtte Steve Yanek uit Youngstown, Ohio, voet aan de grond te krijgen in de scene van Los Angeles. Eagles, CSN&Y, Jackson Browne, het waren allemaal voorbeelden voor hem. Met Across The Landscape (Primitive Records) maakt hij na al die jaren eindelijk zijn debuut. Zijn verrichtingen in McCabe’s Guitar Shop en de Palomino Club bleven destijds niet onopgemerkt. De manager van David Essex regelde een platencontract waarvoor hij naar Nashville verhuisde. De zakelijke deal liep echter spaak en de plaat werd niet uitgebracht. Terug in Los Angeles maakte meer…

Op Oudejaarsdag kregen we een mailtje van Mike Young. Dat hij via iemand van The Snarlin’ Yarns op onze website was gewezen en of we het debuut van zijn band Clementine Was Right, als we het wat vonden, misschien zouden willen bespreken. We vinden het wat. We vinden Lightning & Regret (eigen beheer) namelijk een prima plaatje. En wat geeft het dat het dan al in januari 2020 is uitgebracht? De vijfmansband combineert op een opgeruimde wijze countryrock met shoegaze-gitaarmuurtjes en hier en daar een synthesizerscheut. Zanger-gitarist Young wordt verder fijn meer…

Als alle liedjes zo fraai waren uitgevoerd als opener When This Blows Over, dan was er een sterrenregen gedaald op Familiar Ground (Black Mesa Records) van John Calvin Abney. Dat heeft alles te maken met de pedal steel van Whit Wright. Die trekt met zijn streken de popmelodie naar de aarde, daar waar rootsmuziek wortel schiet. Maar Abney en zijn compagnon John Moreland (drums en bas) willen zich daartoe niet beperken. Het magenta dat over de nummers op het vijfde album van de veelzijdige artiest uit Oklahoma vloeit, had wel wat meer mogen afsteken meer…

Experimentele slaapkamer folkpop, zo noemt Peter Broderick de opnamen op Blackberry (Erased Tapes Records/Konkurrent). Opgenomen in zijn slaapkamer in Londen in de zomer van 2019. Nog voor er sprake was van Covid-19 dus. Daar knutselde de Amerikaanse singer-songwriter en multi-instrumentalist een geluidspalet in elkaar dat vooral raakvlakken vertoont met het werk van Phosphorescent. De bovenlaag is ijl. En die stem gaat ook regelmatig flink de hoogte in. Een strijkje in een streepje klassiek combineert met lichtjes meer…