De geluidsmensen in rockclubs weten vaak niet wat ze met Jake Winstrom aan moeten. Zijn ijle, niet al te krachtige stem met een kartelrandje stelt ze voor raadsels. Hoe moeten ze die in de mix laten uitkomen? Dat valt nog niet mee en daar kun je je alles bij voorstellen tijdens het beluisteren van Circles (eigen beheer). Niet alleen door die stem past deze dunne powerpop tussen platen van Paley Brothers, Poor Boys (zie deze bijdrage), Rubinoos en de naar pastiche neigende popparels van Daniel Romano. Winstrom komt uit Tennessee, maar woont tegenwoordig in meer…

Drie maanden geleden hadden we het in onze rubriek albumhoezen over Pete Krebs, omdat hij met zijn band Portland Cowboys in 2012 een plaat maakte die was gestoken in een cowboyshirt. In dat stuk maakten we al gewag van een nieuw werkstuk van Pete Krebs And The Gossamer Wings: All My Friends Are Ghosts (Cavity Search Records). En daar staan tien prima liedjes op, verdeeld over twee kanten vinyl. Krebs maakte in de jaren 90 punkpop met de door Sub Pop gecontracteerde band Hazel, voordat hij het meer in altcountry ging zoeken. En nadien meer…

Waar moet dit stukje over gaan? Is het interessant om te melden dat Daniel Young voor het eerst liedjes schrijft over zijn persoonlijke omstandigheden? Eigenlijk niet, want vrijwel niemand kent deze artiest. Dus wat moet je met die wetenschap? Dat het gaat over verlies en rouw en weer opkrabbelen is wel het vermelden waard. Daar gaat het immers bijna altijd om in americana. In goede americana althans. Voortreffelijke americana in dit geval. Television Static (eigen beheer) is een prachtplaat van een artiest die opgroeide op de flanken van meer…

Snapshot (Nude Records) is een album over het verlies van een dierbare. Een vader om precies te zijn. Juanita Stein verwerkt dat verlies met tien liedjes, die mede worden ingekleurd door haar broer Joel Stein. Diens stekelige gitaarakkoorden doen Juanita meer dan eens opveren. Want behalve het verdriet is er toch ook vooral dankbaarheid voor wie haar vader was. Iemand die zelf overstroomde van creativiteit. Hij liet duizenden demo’s na; uit dat materiaal wil Stein ooit nog putten. Snapshot is de derde soloplaat nadat haar Australische band Howling Bells ermee meer…

De verrassing over ongebruikelijke wendingen in de composities van Jim White is er wel af. Het buitenbeentje is dan ook al aan zijn Misfit’s Jubilee (Loose Records/Bertus) toe. Gepraat. Gekraak. Een kale banjo. Geklap en de stem van White, die het over een schizofrene versie van een psychedelische visie heeft (My Life’s A Stolen Picture). Wie daarin mee wil gaan komt terecht bij een Monkey In A Silo. Daarin schiet de boel direct alle kanten op. Is dat een Farfisa-orgeltje? Wonders Never Cease heeft een bluespatroontje met banjo en eindigt met jazzgetoeter. Op meer…

Justin Bieber op onze site! En dat is dan al de tweede keer. De vorige keer, in een recensie van Keegan McInroe, ging het in een bijzinnetje nog over zijn levenswandel, deze keer gaat het over een liedje van hem. Niet over zijn eigen versie natuurlijk; we hebben het hier over een cover van Svante Sjöblom & Twang. Het is te vinden op het debuut waarop een Zweedse gitarist en een Deense bluegrassband samenwerken. Simpelweg Svante Sjöblom & Twang (Rootsy/Sonic Rendezvous) getiteld. Nou ja, simpel… Hoe dan ook, dat is een heel aardig meer…

Een witte hoes met daarop alleen de naam van de artiest en de albumtitel. Een soort van tabula rasa. Niet gek dat het nieuwe album van Chris Stapleton dan ook Starting Over (Universal) heet. Weer ergens anders met een geheel schone lei beginnen. Mooi nummer, maar het slaat niet op hetgeen Chris Stapleton ons laat horen op dit nieuwe album, want het is in lijn met het eerdere werk van de met Grammy’s overladen singer-songwriter uit Nashville. Ook weer opgenomen met Dave Cobb als producer en echtgenote Morgane Stapleton als achtergrondzangeres. Verder meer…

Opgenomen in de huiskamer van Bobbo Byrnes is SeaGreenNumber5 (eigen beheer) iets rustiger dan de barroomrock die hij doorgaans voorschotelt. Helemaal niet erg, want daardoor is Queen Of The Party aan het begin van het album direct meer country dan we van hem gewend zijn. Jeremy Long speelt een puik stukje pedal steel op het nummer. Een instrument dat Byrnes zelf overigens ook bespeelt, naast gitaren (ook twaalfsnarige exemplaren), mandoline, accordeon, piano en banjo. Byrnes komt behoorlijk Byrdsy uit de hoek meer…

Onder de button ‘story’ op de website van The Grand Undoing staat een ultrakort tekstje: ‘Rock records made by Seth Goodman, since 2011. Dig em’ while you can.’ Als het zo ook kan, waarom zouden wij dan uitweiden? Het is de vierde keer dat we schrijven over de band van Seth Goodman, die Boston, Massachusetts, als thuishaven heeft. Dit In A Vigil State (Secret Candy Rock Records) is namelijk het vierde album. En voor de vierde keer waarderen we de pure pop met vier sterren. In eerdere recensies hadden we het al eens over een omgevallen meer…

Een androgyne figuur op zoek naar God, daarover gaat de titelsong van My Name Is Sparkle (Regional Records) van Thee Holy Brothers. Dat zijn Marvin Etzioni en Willie Aron. Ze zingen op het nummer als Simon & Garfunkel. Die Sparkle reist naar Jeruzalem, waar hij op zoek naar spirituele zaken en religie echter Elvis ontdekt (Elvis In Jerusalem). Dat is direct het eerste nummer van deze heerlijke plaat. Etzioni speelt op een elektrische wah-wah mandoline. Ja, dat is even wat anders. Zoals zoveel hier. Want wat te denken van If God Let Go, daarin ontdek je de meer…