Wat is er toch aan de hand met Dori Freeman? Of preciezer: wat is er aan de hand met de publiciteit rondom Dori Freeman? Herinnert u zich haar nog? Na haar titelloze debuut uit 2016 werd er een wagonlading aan recensies, artikelen over en interviews met haar over de Laaglandse rootsliefhebber gestort. Terecht, hoor. Maar daarna verdween al die aandacht al snel, hoewel de albums die de Amerikaanse singer-songwriter (uit Virginia) later uitbracht zeker de moeite waard waren. Dat geldt ook weer voor haar vijfde album, het in november vorig jaar uitgebrachte Do You Recall. We meer…

In een tijd van streamen en downloaden is een album als dit The Other Side (MPress Records) van Rachael Sage een opvallende release. Allereerst is het een dubbelaar met alternatieve versies in een andere mix op de tweede cd. En verder zijn kosten noch moeite gespaard om de muziek te verpakken. De beide cd’s zitten in de buitenste delen van de uit zes panelen bestaande hoes (zonder plastic). Het middendeel kun je openvouwen en daarin zitten twaalf bladen met op de ene kant tekeningen van Sage en op de andere zijde de teksten van tien van de vijftien nummers alsmede een boekwerkje van twaalf pagina’s meer…

Met de band Noah and The Whale verkocht de Brit Matt Owens alleen in het Verenigd Koninkrijk al een miljoen albums. Of Way Out West (eigen beheer) van Matt Owens & The Delusional Vanity Project ook een groot verkoopsucces zal worden, valt te betwijfelen. Daarvoor is deze plaat niet onderscheidend genoeg. Dat hoeft nog niets te zeggen over de kwaliteit of zelfs de aantrekkingskracht van deze collectie rocknummers. One For The Grapes begint met die vervormde gitaar als indierock, terwijl Owens zingt over koud bier en een oude gitaar, een Gretsch en een Silvertone om precies te zijn. Lekker meer…

Als Matthew Robb voor het eerst zijn mond opendoet het openingsnummers The Greatest Danger To Man Is Man is het net even of je Bruce Cockburn hoort. Die rustige maar toch venijnige klank in de stem, het mooie ruimtelijk klinkende gitaarspel. Hij zingt onder meer “In this age of cowardice and convenience / A nation of sheep begets a government of wolves”. Vreselijk maar wel mooi verwoord. Het staat op History Before It Happens (eigen beheer), het vierde album van de in Keulen wonende Engelsman Matthew Robb. Dat Robb meer…

Countryrock met een vleugje powerpop, schreven we over Jimmy & The Moon van The Stephen Stanley Band. Zo’n vijf jaar later is de Canadees met zijn band terug met Before The Collapse Of The Hive (Wolfe Island Records/Continental Song City). Hoe zullen we het geluid deze keer omschrijven? Rock met wat roots om het op smaak te brengen, dat zou een mogelijkheid zijn. De uit Toronto afkomstige Stanley nam het album op in een studio op het in Lake Ontario gelegen Wolfe Island. Met vrijwel allemaal begeleiders die daar ook wonen. Stanley heeft een tamelijk hese stem, passend bij meer…

Het getsjilp van de mus is zo vertrouwd, dat we er nauwelijks acht op slaan. Maar kijk eens naar de hoes van Sparrow (Berkalin Records) van de Texaanse singer-songwriter Jeff Talmadge en besef wat voor een mooi vogeltje die mus eigenlijk is. De liedjes op dit album komen op zo’n vanzelfsprekende manier tot de luisteraar dat er iets vergelijkbaars ontstaat. De (praat)zang van Talmadge is op het eerste gehoor niet al te nadrukkelijk, maar beter luisteren verandert dat. Daar hoef je je niet eens voor in te spannen, hij palmt je bij iedere draaibeurt wat meer in. Zodat je hem in een rijtje met andere artiesten die meer…

Draai de eerste paar minuten van Yamaha, en je weet dat het helemaal in orde komt met Frank’s Full Moon Saloon (Dine Alone Records), het nieuwe album van Matthew Logan Vasquez. Een heerlijk upbeattempo, lekker lang instrumentaal doorgehaald voordat Logans ijle maar expressieve stem inzet met een songtekst over scheuren op je motor omdat er verder toch niks aan te doen is. Logan groeide op in Texas en California en woont alweer een tijd in Austin. Hij noemt zich dan ook ‘Calitexican’. Niet dat dit, zoals bij Calexico, iets zegt over de aard van zijn muziek, want zijn repertoire gaat qua stijl alle meer…

Chris King is een Texaanse artiest (uit Marfa) waar ik nog nooit van gehoord had. Als ik een beter geheugen had gehad en beter had opgelet had ik hem misschien kunnen herkennen als de ontwerper van de hoes van Disappearing Girl, dat geweldige album van Juliet McConkey. Want Chris King heeft een dubbeltalent; muzikant en ontwerper/graficus/beeldend kunstenaar. Zijn nieuwste werk als muzikant betreft KJRK (Classic Records). Een op zijn minst intrigerend te noemen album, waarvoor King een aantal rasmuzikanten om zich heen verzameld heeft: drummer meer…

Brennen Leigh won eerder deze maand de Ameripolitan Award voor vrouwen in de categorie western swing. Ze had met haar vorig jaar verschenen album Ain’t Through Honky Tonkin’ Yet (Signature Sounds) ook heel goed kunnen meedingen in de categorie honky tonk. Daar ging de eer echter naar Kaitlin Butts. Heel gek was de nominatie van Leigh in western swing nou ook weer niet, want het in 2022 verschenen Obsessed With The West ging wel helemaal die kant uit. Dat album werd namelijk mede geproduceerd door Ray Benson van Asleep At The Wheel. Maar Ain’t Through Honky Tonkin’ Yet is meer…

Michael McGowan is een Amerikaanse singer-songwriter die door de liefde vanuit Alabama in Värmland is terechtgekomen. Dat is het gedeelte in Zuid-Zweden dat aan Noorwegen grenst, met Karlstad als hoofdstad. Daar maakt hij onder de naam The Satchel Kid muziek. Albums zelfs: het vorig jaar in september uitgebrachte When It Stops Hurting (Ella Ruth Institutet) is zijn tweede. McGowan heeft een vrij lichte stem die je misschien niet direct verwacht bij een 54-jarige. Maar die stem past precies bij zijn melancholieke en gevoelige folknummers. Die liedjes zijn met een meer…