Anderhalf jaar terug traden de Canadees Zachary Lucky en zijn vaste dobrospeler Miles Zurawell op in Taverne de Waag in Haarlem. Een mooi, klein optreden, zonder entree maar met een rondgaande hoed. ‘Rustig, maar heerlijk onderhoudend’ schreef collega Peter Hageman over het concert. Hetzelfde kan gezegd worden over The Wind (Wroxton Recordings), het nieuwe album van Lucky (kleinzoon van de Canadese countrylegende Smilin Johnny Lucky – niks neps dus aan Zachary’s achternaam). Er is nóg een overeenkomst: de Fred Eaglesmith-cover Water in the fuel, waarmee het optreden in Haarlem werd afgesloten en die ook te vinden is op The Wind. Zachary Lucky is nog eens geen 26, maar met zijn onafscheidelijke stetson, zorgelijke oogopslag, donkere stem en doorleefde, weemoedige liedjes lijkt hij veel ouder. Zo zingt hij in Good at gettin’ gone over hoe het leven met een beetje mazzel óók had kunnen gaan: ‘Things could’ve been different / Swung a hammer – drove a truck / No matter how you cut it / I’ve never had much luck.’ In Ramblin’ Kind zoekt hij overal vergeefs naar een beetje rust: ‘Well I’ve been from Tulsa / Across that Great Divide / Only looking for one thing / A little peace of mind.’ Ook in Water in the fuel en Wild Rose County gaat het over het eindeloze bestaan op de weg, ‘with no way to get home’, net als in het slotstuk The Wind: ‘I can hear that lonesome wind blow / It sounds like its calling my name / Well its many a mile and many a day / I have been away.’ De begeleiding is net genoeg en nergens over the top, waarbij vooral die bescheiden dobro op de achtergrond fantastisch werk levert. Ok, nieuw is het allemaal niet, helemaal niet zelfs, maar wat maakt dat uit als het zó mooi klinkt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie