Duidelijker dan Solo (eigen beheer) en Collaborations (eigen beheer) kunnen cd-titels niet zijn. John Roy Zat is een zestiger die in de jaren zeventig een tekst schreef voor de betreurde Kate Wolf, maar van muziek nooit zijn beroep heeft gemaakt. Pas nu komt hij op de proppen met deze twee albums. Zat komt uit San Francisco en zijn countryfolk is op een prettige manier nogal ouderwets. Het is bijna oldtime uit de Appalachen. De fiddler en guitarpicker Zat is iemand die in duidelijke bewoordingen zijn gehoor echt toezingt. Een echte folkzanger dus. Op Crazy Glue, in afwijkende versies te vinden op beide albums, is hij de verteller die met enige afstand naar zijn eigen leventje kijkt. Het is een liedje over echte liefde. I still keep my old guitar in tune zingt meer…

Ze hadden zich wel Gall & Gall kunnen noemen, maar dat hebben Peter Gallway en Annie Gallup dus niet gedaan. Ze gaan door het leven als Hat Check Girl en Six Bucks Shy (eigen beheer) is na Tenderness uit 2010 het tweede album van het duo. Het is een samenwerkingsverband waarbij je je afvraagt of we er als consument echt iets mee opschieten. Six Bucks Shy is een heel behoorlijk album, maar tegelijkertijd moet je ook constateren dat de laatste soloplaten van de twee artiesten toch echt sterker waren. Lees er de recensies meer…

Met kerst stralen sterren overal en we hebben het mooiste tot het laatst bewaard. Hope Like A Bright Shining Face is de nieuwste -briljante- cd van het Canadese duo Darylectones. Ik heb ‘m al een paar maanden in huis en heb al die tijd lopen broeden op de juiste woorden om deze cd recht te doen. Bovendien, mijn waardering werd bij elke draaibeurt groter. Laten we maar eens beginnen een omschrijving te vinden voor het soort muziek van de Darylectones. Nachtelijke woenstijnfolk, kunnen jullie je daar iets bij voorstellen? Een meer…

Wordt 2012 het jaar van Cary Ann Hearst? Het zou zo maar kunnen. In dat geval wordt het ook het jaar van Michael Trent, want samen met haar partner brengt Hearst volgend jaar een album uit onder de nieuwe artiestennaam Shovels & Rope (zie ook de recensie hieronder). Lions And Lambs (eigen beheer) had er eigenlijk al voor moeten zorgen dat 2011 het jaar van Cary Ann Hearst zou zijn geweest, maar het album is nauwelijks opgepikt. Geheel onterecht natuurlijk, zoals dat zo vaak gaat. Anyhow, waar is al dat enthousiasme meer…

Even googlen leert dat er in het Nederlands taalgebied amper iets is geschreven over Cary Ann Hearst. En als ze genoemd wordt is het meestal in een bijrol bij Hayes Carll of Butch Walker. Een recensie van het al in 2008 verschenen Shovels & Rope (eigen beheer) van Cary Ann Hearst & Michael Trent is weliswaar heel laat, maar toch echt op zijn plaats. Want 2012 zou zo maar eens het jaar kunnen worden van dit stel dat overigens inmiddels de artiestennaam van dit album heeft aangenomen. Van Shovels & Rope verschijnt volgend jaar een cd waar meer…

Net als op het titelloze debuut grijpt Mud, Blood & Beer op de ep Gone For Good (eigen beheer) bewust of onbewust terug op de jaren tachtig. Dit is altcountry met de deuren van de garage wijd open. Zoals bij Long Ryders en veel andere geweldige bands van toch ook al weer zo’n dertig jaar geleden het geval was, zijn ook bij Mud, Blood & Beer volop echo’s van The Byrds te bespeuren. Het kwartet veteranen uit New York voegt daar op New Math en Crime Of The Century de ondoordringbare intensiteit van Hüsker Dü aan toe. Zo’n plaatje met meer…

De Canadezen Luke Doucet en, in iets mindere mate, Melissa McClelland zijn in Nederlandse americanakringen al gevestigde namen. Het paar, want dat zijn ze in het dagelijks leven ook, brengt nu tezamen onder de naam Whitehorse, een mini-cd uit met 8 nummers. Een paar van die liedjes waren ook op afzonderlijke soloplaten te vinden. Aangevuld met enkele nieuwe nummers en een cover (Springsteens I’m On Fire, zucht) vormen ze een redelijk ruig titelloos debuut waarop Doucet zijn White Falcon-gitaar laat grommen, knauwen en meer…

Zijn het Jozef en Maria die onderweg zijn naar Bethlehem? Nee, want waarom zou de man op de hoestekening van White Hat (Saddle Creek/Munich) dan een cowboyhoed dragen? Chris Senseney en Stefanie Drootin-Senseney vormen samen Big Harp. Ze ontmoetten elkaar drie jaar geleden op een podium, trouwden en reizen nu rond met twee kinderen. Hij komt uit een klein dorpje in de Amerikaanse staat Nebraska en zij uit de metropool Los Angeles. White Hat is het derde resultaat van hun vruchtbare samenzijn. Geen Jozef en Maria, maar wel meer…

The River Stays The Same is een fraai meanderende song door het landschap van rootsmuziek. Mark W. Lennon opent er zijn debuutalbum Home Of The Wheel (Vagabonds Tune Records) mee. De hoofdrol in het nummer is voor de viool van Scarlet Rivera, voor eeuwig verbonden met de prachtplaat Desire van Bob Dylan. Lennon komt uit North Carolina en woont tegenwoordig in Los Angeles. Daar in Californië kwam dit album tot stand met Marvin Etzioni aan de knoppen. Het voormalige lid van Lone Justice maakte meer…

Als je ooit het verzoek krijgt om een lekker plaatje op te zetten, kun je A Hundred White Lies van Shane Dwight zo in de cd-lade leggen. Dit is namelijk het archetype van een lekker plaatje. Denk als referentiekader aan JJ Grey & Mofro, Delbert McClinton en Patrick Sweany. Americana met soul, blues en country als vertrekpunt. Dwight heeft daarbij nog eens een stem om u tegen te zeggen. De plaat opent met Call Me, een loom swingende soulschuiver met een belangrijke bijrol voor Bekka Bramlett die (ook op de rest van plaat) Merry Clayton-achtige meer…