Met Margo Price gaat het de laatste jaren uitstekend. Tweede kind gekregen, alom waardering voor haar muziek. Optredens gaan na de pandemie weer als een speer. Maar hoe gaar het eigenlijk met meneer Price? “Dank voor het vragen. Ook uitstekend, luister maar naar mijn nieuwe album: Invisible Pictures (Anti)”, zou Jeremy Ivey dan geantwoord kunnen hebben. Opgenomen met Andrija Tokic achter de knoppen en een trits aan muzikanten die Ivey bijstaan. Het levert een album op met 10 sterke melodieën die ook nog eens lekker aangekleed zijn. Qua stijl hangen ze een beetje in tussen meer…

De prijs voor de weerzinwekkendste hoes van 2022, waarbij insecten de mond van de zanger invliegen, gaat voorlopig naar Known To Be Unknown (eigen beheer) van Mickelson. Helaas bieden de songs van het album mij ook niet veel meer genoegen. De tijdens de pandemie door de uit Californië afkomstige Scott Mickelson geschreven en opgenomen liedjes komen hier gewoon niet aan. Het zit hem ook in de stem van Mickelson die een bepaalde onontkoombaarheid heeft. Daarbij bieden de meeste nummers ook weinig ruimte om adem te halen. Alsof je in meer…

Wat is er toch aan de hand? De laatste tijd bespreken we hier albums van artiesten die we al lang vergeten waren. Dat geldt ook voor Joe’s Meat and Grocery (North and Left Records) van de uit de staat Washington afkomstige band Massy Ferguson. Het is hun zevende album inmiddels, maar de laatste keer dat we hier aandacht besteedden aan de band, was bij de bespreking van hun tweede album Hard Water in 2010. Je kunt dus niet zeggen dat ze stil gezeten hebben in de tussenliggende jaren. Nog steeds maken de mannen een mix van aanstekelijke heartlandrock meer…

Artiesten uit Scandinavië zijn meesters in het kopiëren. Meer dan eens weten ze compleet te verrassen met platen die uit een ander tijdperk lijken te komen. Prachtige westcoastproducties of knappe altcountry, het lijkt wel of die bands uit Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken altijd alles goed doen. Dus hoe zit dat met Jesper Lindell uit Zweden? Toen hij 17 was speelde hij muziek die sterk was beïnvloed door Savoy Brown, Grand Funk Railroad en Thin Lizzy. Op Twilights (Brunnsvik Sounds/V2) is vanaf de eerste tonen van een rollend orgellijntje op opener Westcoast Rain duidelijk dat The Band het meer…

Nightroamer (Thirty Tigers) is het derde album van Sarah Shook and the Disarmers. En het eerste dat bij haar nieuwe label Thirty Tigers verschijnt. Twee eerdere albums verschenen bij het inmiddels opgeheven Bloodshot Records, te weten Sidelongs (2017) en Years (2018). Naast een nieuw label zijn er ook andere veranderingen. Zo zijn er de nodige personele wisselingen binnen the Disarmers. Alleen vaste kracht en rechterhand gitarist Eric Peterson is gebleven.  Als je dit derde album van Sarah Shook and the Disarmers zou moeten categoriseren zou het label ‘indie rock’ passend meer…

“Ik houd erg van verdrietige liedjes”, zegt de Canadese artiest die door het leven gaat als B. Knox. Dat was al te horen op zijn indrukwekkende debuut, Heartbreak & Landscape, uit 2020. De opvolger heet Far From Folk (eigen beheer) en dat is een mooi gekozen dubbelzinnige naam. De liedjes werden door Knox geschreven in een hut aan de oevers van de Georgian Bay, ver van de bewoonde wereld. Bovendien laat Knox op dit nieuwe album hier en daar wat andere invloeden toe. Het begint al met Messy waarop samples te horen zijn. Mooi nummer waarin ook de pedal steel van meer…

Het is ruim 12 jaar geleden dat ik nog eens iets las over Majors Junction, en wel in een recensie op deze site. Het ging toen over het album Good Vs Evil, maar in die recensie werd toch vooral het vorige album, Confluence, lof toegezwaaid. Daarna werd het heel stil. Niet zo vreemd want het centrale duo in de band, Mark Mulcahy en Heather O’Brien concentreerde zich meer op het maken van kinderen (daar schrijven we echter geen recensies over) dan op het maken van albums. Maar nu, bij het 20-jarig bestaan van de band uit Chicago, is het tijd voor een nieuwe plaat, getiteld El Corral meer…

Gaf iemand nog een cent om de carrière van Ryan Adams, na het gedwongen terugtreden drie jaar geleden vanwege #metoo-beschuldigingen? Hij stond toen op het punt om binnen het jaar drie albums uit te brengen. Die werden teruggetrokken, de platenmaatschappij liet hem vallen en optredens werden afgelast. Uiteindelijk werden eind 2020 en in 2021 twee van de aangekondigde albums uitgebracht, met wisselend resultaat. Nu volgt ook het derde album, getiteld Chris (eigen beheer). Het is een eerbetoon aan de in 2017 veel te vroeg overleden broer van meer…

Vijf jaar geleden verraste Baptiste W. Hamon vriend en vijand met L’insouciance, een album waarop hij Franse chansons vermengde met americana. In 2019 volgde het uitstekende Soleil, Soleil Bleu waarop Hamon uit hetzelfde vaatje tapte. Nu ligt Jusqu’à La Lumière in de schappen. Na beluistering kunnen we constateren dat hij er geen nieuwe fans door zal bij krijgen en oude fans zullen er niet door afhaken. Met andere woorden: er vindt geen koerswijziging plaats. Er is ook, net als op de eerdere platen, weer een plekje ingeruimd voor één Engelstalig liedje en ook nu is er weer sprake van meer…

Fortysomething (Pedal Point), dat zal een behoorlijk gedeelte van de lezers bekend voorkomen. Ook  de Belgische Leen de Haes, die albums uitbrengt onder de naam Katy Too (naar een nummer van Johnny Cash), is inmiddels de 40 gepasseerd. Ze is in rustiger vaarwater terechtgekomen, zo horen we in het titelnummer. Ze heeft zich gevestigd in een town on the Pays Bas border en is niet meer de rusteloze zwerver van weleer (Wanderer). Dat die plaats Kalmthout is blijkt uit de (beetje flauwe) vertaling in The Fields Of Calmwood. Maar ook voor een veertiger meer…