Er hangt altijd iets in de lucht op Ghosts In The Garden (Big Bean Music) van Kris Delmhorst. Wat het precies is? Moeilijk te zeggen. Is het een zekere dreiging of juist een larmoyante sfeer? Hoe dan ook, intrigerend is het zeker. En mooi opgenomen. Zoals opener Summer’s Growing Old, donker en traag, met op de voorgrond scherp gitaarspel. Het brengt een gevoel van vergankelijkheid. Delmhorst heeft het over ouder worden, vrienden en familieleden die wegvallen en de complexiteit van die levensfase. Als bepaalde zekerheden verdwijnen, kan dat overweldigend zijn. Tegelijk kan het tot nieuwe inzichten leiden. Over zulke zaken gaat het dus. Het titelnummer is traag en zwoel, met piano en steelgitaar. De geesten van de begraafplaats openbaren zich overal. Na zo’n moment begint Won’t Be Long verrassend krachtig. Alsof Billy Bragg even meedoet op gitaar. Toetsen en gitaar trekken boogjes op Not The Only One. Het album werd grotendeels live opgenomen op een achttiende-eeuwse boerderij in Maine, maar klinkt toch zeer gelaagd. Met Ray Rizzo (drums), Jeremy Moses Curtis (bas) en Erik Koskinen op gitaren. Engineer Sam Kassirer voegde toetsen toe en Rich Hinman pedal steel. Verder zijn er bijdragen van gastvocalisten Anaïs Mitchell, Anna Tivel, Ana Egge, Taylor Ashton, Rose Cousins, Rachel Baiman en Jabe Beyer. Op Detour is het haar man Jeffrey Foucault die haar vocaal bijstaat. Het album biedt een zoektocht Beyond The Boundaries en het effect is zuiverend voor de ziel.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie