Gaaf concept, dat VIP-Very Interesting Persons van de Schotse singer-songwriter Findlay Napier. Het album bevat 10 nummers over mensen met interessante levenslopen. Kende u bij voorbeeld Hedy Lamarr? De Oostenrijks-Amerikaanse actrice die in 1942 mede-uitvindster was van het ‘frequency hopping spread spectrum’, een techniek die tegenwoordig wordt toegepast in vrijwel alle draadloze digitale communicatiemiddelen. Of George C. Parker, de oplichter die vrijwel wekelijks de Brooklyn Bridge verkocht? Maar ook countryster George “No Show” Jones, meer…
Justin Townes Earle bracht onlangs in korte tijd twee interessante platen uit, Single Mothers en Absent Fathers. Dat brengt de gelukkige omstandigheid met zich mee dat hij ook in Europa gaat toeren. Beter: ook vier optredens in Nederland gaat doen en het beste is nog dat wij voor het optreden van 1 februari 2014 in TivoliVredenburg (Utrecht) 3 x 2 vrijkaarten mogen weggeven. Als je die wil winnen moet je voor 22 januari ons het juiste antwoord mailen (naar 
Mompelend en fluisterend tracht 
In de 
Een paar maanden na Single Mothers komt 
Ziet er mooi uit, hè, dat nieuwe poppodium Grenswerk in Venlo. U kunt er heen voor een optreden van de Amerikaanse altcountry-band Sons Of Bill (die recent een nieuw album uitbracht: Love and Logic) op donderdag 5 februari. Gratis, met z’n tweeën, als je het goede antwoord weet op de vraag: welke zoon van Bill is de oudste? Het antwoord voor 15 januari a.s. even naar 
Fernant Zeste had het eerste nummer van z’n nieuwe plaat, Drama (eigen beheer), ook wel gewoon ‘Het verkeerde been’ kunnen noemen in plaats van The Romp. De Gentse singer-songwriter laat het zingen hier over aan een van de achtergrondzangeressen en qua instrumentatie hoor je niets anders dan een elektrische gitaar en een bibberende zingende zaag (of iets dergelijks). Niet onaardig maar de plaat lijkt toch pas met het tweede nummer, In The Dark, echt van start te gaan. Maar dan is het ook gelijk goed. Vooral het daaropvolgende Blue is een %20(2).jpg)
Bluegrass uit Zweden. De band 
Lekker, zo’n nieuw jaar. Weer er met volle moed tegen aan om mooie platen onder jullie aandacht te brengen. Wat te denken b.v. van Letters Kept To Ourselves (eigen beheer) van 
Namedropper (Continental Record Services/Munich) van 
Jack Grelle
Behalve dat er in alle gevallen een vrouw in een kort jurkje op de cover staat, hebben de albums in deze roundup niets met elkaar gemeen. Dat slaat misschien nergens op, maar doen we lekker toch. Makes no sense at all! Beginnen we met het beste in dit overzicht. One Of The Boys is een van de bands rond Tina Schlieske. De tegenwoordig in Santa Barbara, Californië, woonachtige frontvrouw maakte 
9 Uplifting Songs And A (Happy) Sad Song, zo heet het in een prachtige hoes gestoken nieuwe album van 
Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Twist, bend, curve and shake. Hese stem. Kronkelende gitaren. Knisperende percussie. Lijnen van Arizona naar Florida en van New York naar Los Angeles. Curve And Shake (Blue Rose Records/Sonic Rendezvous) van 
1 januari, de eerste dag van alweer een nieuw jaar. Elk jaar opnieuw. Tenminste, daar gaan we -kijkend naar een ogenschijnlijk steeds minder rooskleurige toekomst- gemakshalve maar vanuit. Het is natuurlijk ook bij uitstek de dag om zaken die het jaar voorafgaand minder goed zijn verlopen opnieuw én met goede voornemens & elan op te pakken; aan te gaan. Een ‘nieuw’ begin. Maar het is ook een dag waarop mensen ons ontvallen én in een verleden ontvallen zijn. Zoals natuurlijk elke dag aan de orde is. Bekende mensen en nog veel 
“De beste wensen!”, “Dankje, jij ook”. Ik hoor het mezelf al zeggen de komende dagen, die wat obligate zinnen die je rond de jaarwisselingen uitspreekt tegen buren, familie, collega’s en zelfs vrienden. Natuurlijk, de sociale omgang vraagt dat nu eenmaal van je, maar eigenlijk voel ik me altijd wat opgelaten bij die plichtspleging. Wat ik hen echt toewens, ik denk immers niet over mezelf als slecht mens, is veel geluk. Maar dan in de zin dat, in omstandigheden waarin het kwartje beide kanten 
Veel toepasselijker dan The Colder Months (eigen beheer) kan een albumtitel niet in deze tijden niet klinken. Het is het debuut van de Amerikaanse 
We zijn eruit. Of beter gezegd: jullie zijn eruit. De meest favoriete albums van 2014 van 98 lezers (ruim 20% meer inzendingen dan vorig jaar!) zijn terechtgekomen in de top-15. Het ligt allemaal wat dichter bij elkaar dan vorig jaar. Nadat de helft van de inzendingen binnengekomen was, was ook nog lang niet duidelijk wie er uiteindelijk met de hoofdprijs vandoor zou gaan. Enfin, we houden jullie niet langer in spanning. Wie zijn de 15 gelukkigen geworden? Welke albums waren de fonkelende edelstenen in de americana-kroon van 2014?
1. Robert Ellis – The Lights From The Chemical Plant
1. Rosanne Cash – The River & The Thread
Ook veel te lang blijven liggen is Ghosts In The Attic (eigen beheer) van 
Het jaar is bijna voorbij en er liggen nog zoveel platen die besproken moeten worden. Zoals dit Someday, The Moon Will Be Gold (Trickser Tondrager/Sonic Rendezvous) van 
De naam 
“She’s the female Townes van Zandt,” zei de Bulgaarse platenverkoper in gebroken Engels. Onderwijl viste hij een plaat van een stapel. Op de cover zag ik een jonge vrouw met een lichtblauwe trui, die over leek te gaan in de zee op de achtergrond. De verkoopstrategie van de Bulgaar – die wist hoe hoog ik Townes had zitten – sorteerde succes: ik ging naar huis met de debuutplaat van Kate Wolf (1942-1986).
Aan Kerstplaten doen we meestal niet veel hier bij altcountry.nl. We houden gewoon niet zoveel van ho-ho-ho en little drummer boys. Maar voor Blood Oranges In The Snow van 
Weer Rotterdam! Na Bregje Sanne Lacourt, Mark Lotterman en Mieke van Veen hebben we nu een LP van 
Net als op 27 van M. Lockwood Porter draait het op 77 (Don Giovanni Records/Red Eye/Sonic Rendezvous) van 
‘It ain’t better to burn out than fade away’, zingt 
