Een van de eerste Side Tracks ging over de wat er van 24 jaar altcountry nog beklijvend kan worden genoemd. Er bleken toch heel wat ooit veelbelovende namen niet meer relevant te zijn. En natuurlijk: de muziek die we begin jaren 80 alternatieve country noemden wordt tegenwoordig, in die vorm, niet veel meer gemaakt. Ook alt.country evolueert. Gelukkig maar. We kunnen als we willen tegenwoordig heel wat muziek onder de term alt.country (of americana, dat is mij om het even) harken. Als er maar invloeden meer…
Stereo Addicts noemde 
Het leuke aan 
Stoere southern rock is te vinden op A Reckoning Is Coming (eigen beheer) van 
De kano van 
Het programma van Take Root (13 september, Oosterpoort, Groningen) is rond. Sterker nog: het blokkenschema (zie 
De best geklede protestzanger van de 60s, een Elvis-imitator, een dronkaard in de straten van New York: %20(2).jpg)
Brian Krumm van 
Het lijkt wel veteranendag. 
Jacob Latham is een 19-jarige jongeman uit Bloomington, Indiana. Hij debuteert met de ep Midnight Train (eigen beheer). Met vijf nummers (21 minuten) maakt hij duidelijk dat we maar beter rekening kunnen houden met hem in de toekomst. Vijf voltreffers schreef hij. Pay Attention To The Rain gaat over een voormalige schoonheidskoningin die een wapen in handen krijgt. De jeugdige energie 
Begin jaren zeventig verscheen een raadselachtige Canadees op het muzikale podium. Hij nam een tiental nummers op en verdween in een klooster in Californië. Zijn vergeten folkklassieker Silent Passage wordt nu heruitgebracht.
Deze zomer 25 jaar geleden backpackte ik op een rondreis door de VS en Canada een paar dagen op San Juan Island, een van de eilandjes van de gelijknamige archipel in het noordwesten van de staat Washington. Die paar dagen waren door de ongecompliceerde en relaxte sfeer aldaar ontzettend fijn. Beetje fietsen, koffiedrinken, aanpappen met andere reizigers en daarmee een kampeerplekje zoeken. The good life. Bij beluistering van Maritime (eigen beheer) van 
De verwijzing naar Workingman’s Dead van Grateful Dead kan maar het beste worden genegeerd. Workingman’s Lunch (KF Records) van 
En of het nog niet genoeg is. Het legendarische Slobberbone treedt op 5 september op in De Helling te Utrecht en op 12 september in Metropool in Hengelo. Wij mogen voor beide optredens 2×2 vrijkaarten weggeven. Je hoeft alleen maar even, per mail (
Op zijn honderdzoveelste album heeft de 81-jarige 
“Hartelijk welkom, bienvenue, herzlichen Willkommen, welcome!”, zo verwelkomt de ceremoniemeester op het Fiesta Campestra het publiek dat op het laatste optreden van de zomertoernee van de Broken Circle Bluegrass Band was afgekomen. Inderdaad, een optreden dat fans uit de Lage Landen, maar ook uit Duitsland, Frankrijk en Engeland naar Schellebelle, een dorp onder de rook van Gent, heeft aangetrokken. En zelfs een Noor was afgereisd naar de zuiden om dit fenomeen mee te maken (en die kreeg 
Oké, het optreden van Brent Best in de bovenzaal van Paradiso, 20 september 2008, vergoedde het gemis van Slobberbone enigszins. Het was solo namelijk toch een goed & bovenal gedreven optreden. Het palet aan sterke Slobberbone-songs, veelal gepend door de heer Best zelve, kwam zeker waarheidsgetrouw over, die zaterdagavond in 
Doug & Telisha Williams maken als akoestisch duo enkele platen voordat ze zich 
Still On The Levee (Signature Sounds/Munich) is een retrospectief over 50 jaar van Chris Smither. Op twee cd’s staan in totaal 25 liedjes die ergens tussen blues en folk te situeren zijn. De artiest uit Boston nam ze op in New Orleans, waar hij zijn loopbaan begon. Producer David Goodrich vat in het boekwerkje bij deze fraai verpakte verzamelaar van oude nummers die opnieuw door Smither werden opgenomen treffend samen wat 
Jeffrey Halford & the Healers
Brendan Benson zat tijdens de opnamen voor Trouble (Readymade Records/Continental Rose/Munich) van 
The Weavers’s Broom is het solo-debuut van 
Vorig jaar waren we diep onder de indruk van de countrysoul van Ian Siegal op Candy Store Kid. De liveplaat Man & Guitar (Nugene Records/Bertus) is al net zo goed. En toch totaal anders. De Brit brengt zijn liedjes hier solo. Een man en zijn gitaar. En natuurlijk een stem. Lekker rauw, ongeveer zoals Michael de Jong. Of Captain Beefheart. Het concert in de Royal Albert Hall in Londen 
Soms word je hard met de neus op de feiten gedrukt. Je denkt dat je heel wat weet, maar in feite weet je niets. Het was een artikeltje in de Heaven over Rodney Crowell waarin de naam Ben Bullington genoemd werd. Crowell heeft namelijk op zijn laatste plaat een liedje opgedragen aan deze Bullington, een singer-songwriter uit Montana. Ik kende het werk van Bullington niet. Sterker nog, ik had nog nooit van Ben Bullington gehoord. Als je dan via Spotify gaat luisteren naar de vijf platen van 
Het zou naief zijn om te denken dat 
Half jaren negentig, of wellicht kort daarna. Het zenderaanbod op ‘het boze oog’ was in ieder geval nog vrij beperkt, beheersbaar. Zo kon je al zappend plots verzeild raken op een der zenders van de BBC waar muziek de boventoon voerde. Songwriters In The Round, of zoiets… Nanci Griffith was een bekende naam, althans voor mij. Die van Mary Chapin Carpenter bracht enige onwetendheid aan het licht: nooit van gehoord. De derde dame, eveneens gezeten ‘on a barstool’, was 
De conclusie van het titelloze debuut van 
Er zijn van die labels die alleen maar goede muziek uitbrengen. Labels die je in de gaten moet houden dus. This Is American Music is er een van. Fire Mountain, Hurray For The Riff Raff en Have Gun, Will Travel zijn een paar van de groepen waarvan ze muziek uitgebracht hebben. En nu is er Paint Another Layer On My Heart van ene 
