Op zijn zestiende scoorde Alex Chilton als zanger van The Box Tops een wereldhit met The Letter. Het was 1966 en het ontzag voor het blanke jochie met de strot van een volwassen zwarte soulzanger was groot. Daarna zou hij begin jaren zeventig met Big Star drie albums vol powerpop opnemen die later zeer invloedrijk bleken. De in 2010 op 59-jarige leeftijd overleden Chilton werd al voor zijn dood door alternatieve rockbands als R.E.M. en The Posies de hemel in geprezen. De periode tussen Box Tops en Big Star is altijd onderbelicht gebleven, mede meer…

Erwin Nyhoff was een wel heel bijzondere deelnemer aan The Voice Of Holland. Immers, hij stond al in 1994 met zijn countryrockband The Prodigal Sons op Pinkpop. Gewaagd om je dan nog door een jury (en heel Nederland) te laten beoordelen. Hij schopte het ver in het tv-programma en You Still Think (Covers & Originals) (Munich) moet het volgende zetje zijn om zijn in het slop geraakte muzikale loopbaan vlot te trekken. Of dat lukt is de vraag. Cool It, het titelnummer en vooral Jenny’s New Morning zijn nog altijd fraai, de meer…

De stem van Lee Briante lijkt nogal op die van een jonge John Prine. Dat is alvast een mooi gegeven voor The Far West, een wat slaperig stel uit Los Angeles. De leden van deze band komen uit diverse hoeken van de Verenigde Staten, net zoals destijds het geval was met veel countryrockgroepen die ontstonden aan de westkust. Bound To Lose zingen deze mannen op The Far West (eigen beheer) en ze zullen inderdaad niet zomaar het succes van die voorgangers evenaren. Maar bij liefhebbers zal dit album wel degelijk meer…

De karakters in de liedjes van Ken Will Morton op Contenders (Ghostmeat Records) doen hun best om succesvol te zijn, maar falen is toch echt veel makkelijker. Dus leven ze in woningen met kapotte ruiten (Broken Windows). Morton zingt erover met compassie. Die warmte gaat door het stoflaagje dat op zijn stembanden ligt. Morton is ouder en soms wijzer en hij heeft zijn vrijheid, het leven is niet makkelijk, maar hij is Happy Enough. Op zijn zesde album houdt de singer-songwriter uit Athens, Georgia, het akoestisch. Niettemin meer…

Je moet eerst in de bergen verdwaald raken voordat je je weg weer vindt. Dat zijn de wijze woorden die Van Wagner meegeeft op zijn veertiende album Lost In The Mountains (eigen beheer). Van Wagner komt uit Pennsylvania en hij werkte in de kolenmijnen, was houthakker en staat voor de klas als docent. Hij zingt over alledaagse zaken. De natuur is niet alleen het decor in zijn liedjes, niet zelden is het de hoofdzaak. Big Water Big Land, Mountain Lion, Rivers, Shadow Of The Mountain, Lost In The Mountains, het zijn stuk voor stuk meer…

Leo Blokhuis is meer dan de popprofessor die alles weet over de Top 2000. Zijn interesse in popmuziek gaat veel dieper. Na een aantal fraaie boeken over veelvuldig gecoverde liedjes en muzieksteden verscheen van hem in 2010 The Sound Of The Westcoast, een soundbook. Die combinatie van een boek met vier cd’s bleek een commerciële voltreffer. Nu is er dan The Sound Of The South (Uitgeverij Ambo/Universal Music). Volgens het beproefde recept gaat Blokhuis in op countrysoul, een tamelijk obscure muziekstroming.
Jawel, er staan ook enkele hits tussen de 97 liedjes op de vier cd’s, goed voor vijf uur meer…

Met 27 minuten speelduur is dit Whiskey Farmer (Union Made Records) nogal kort, maar dat is nauwelijks een bezwaar. De knap geschreven liedjes kun je namelijk zonder problemen op repeat zetten. Met acht nummers heeft The James Low Western Front voldoende te bieden. Allereerst is er de door de voortreffelijke producer Mike Coykendall vastgelegde sound. Het is altcountry volgens het boekje zoals het geschreven is door The Jayhawks. James Low gaat voorop, maar zijn zang is een voorbeeld dat door het front meer…

Teveel drukte aan het hoofd? Stress? Dan maar even naar Easyville om te onthaasten! Op Easyville – American Stories (Enneagram Records) schetst Mark Montgomery niet zozeer een portret van een plaats, alswel een gemoedstoestand. De karakters in de liedjes van Montgomery zijn tevreden met wat ze hebben en maken zich niet al te druk. Ze zitten aan de waterkant en laten de problemen van zich afglijden. Dat is niet zo moeilijk met het brandende kampvuur van Midnight Run To Easyville, een stukje countrysoul met een mondharmonica die meer…

De in Los Angeles neergestreken Kelly Pardekooper is voor Yonder (Leisure Time Records) maar weer eens naar de andere kant van de Verenigde Staten getrokken. Naar Iowa City om precies te zijn. Daar groeide hij op en werkte hij sinds eind jaren negentig regelmatig samen met streekgenoot Bo Ramsey, totdat hij naar Nashville trok om daar enkele platen onder leiding van Teddy Morgan op te nemen. Ramsey zit nu weer aan de knoppen. In vier dagen werd dit zesde album opgenomen. De lome licks van Ramsey vormen meer…

De uit Oklahoma afkomstige Kelly Spradlin getuigt op Progress Of This Pilgrim (eigen beheer) uitgebreid van zijn geloof. Ook op zijn website staat zijn keuze om als christen door het leven te gaan centraal. Zo is het namelijk niet altijd geweest. Op dit in samenwerking met Mike McClure tot stand gekomen album hoopt Spradlin zijn luisteraars iets dichter bij God te brengen. Al in de eerste zin van het eerste nummer Lighthouse Mission meldt hij dat Jezus van hem houdt en dat hij het licht heeft gezien. Dat klinkt weinig origineel, maar Spradlin slaagt meer…

Het vorig jaar verschenen tweede album Starlight Hotel van de Amerikaanse countryzangeres Zoe Muth werd hier goed ontvangen. Ze trekt daarom nu met haar band The Lost High Rollers twee maanden langs de Europese podia. Tegelijkertijd wordt het in 2009 in eigen beheer verschenen debuut Zoe Muth & The Lost High Rollers (Continental Song City/Munich) hier door een platenlabel uitgebracht, zodat het gewoon in de winkels ligt. De uit Seatlle afkomstige Muth schrijft klassieke countryliedjes die met veel mandoline en pedal steel over meer…

Charlie Faye voorziet dat ze in haar leven veel onderweg zal zijn. Van optreden naar optreden. Van steden bekijken komt dan wegens tijdgebrek meestal niet veel terecht. Daarom bedacht ze het volgende: ze vertrok in 2010 uit haar woonplaats Austin om gedurende tien maanden tien steden te bezoeken. Overal zou ze een maand blijven om de stad te leren kennen en om er met plaatselijke musici aan liedjes te werken. Zo gezegd, zo gedaan. Op Travels With Charlie (Wine & Nut Records), de titel is een verwijzing naar het beroemde boek van meer…

De Scandinavische alternatieve country bloeit al lang niet meer zo uitbundig als een aantal jaar geleden.  Slechts mondjemaat bereiken ons nieuwe releases uit het hoge noorden. The Owl van Six Figure Transatlantic is er weer eentje. Deze 5-mansgroep uit Stockholm was ook te vinden op de verzamelaar Heartache & Pain die we hier in 2005 bespraken. De bijdragen aan die plaat, Isabel en A Storm Is Coming, zijn ook op deze eerste volledige cd te vinden. Deze twee liedjes worden vergezeld door 6 andere melodieuze gitaarliedjes die langzaam maar meer…

Jed Curran speelt op het instrumentale Softer Touch heel subtiel met een gitaarloopje uit L.A. Freeway van Guy Clark. Het nummer opent After The Rainfall (eigen beheer), het tweede album van de singer-songwriter uit Rochester, New York. Het geeft aan wat je kunt verwachten van Curran. Een mondharmonica op de achtergrond trekt je naar het zuiden van Amerika. Softer Touch klinkt loom als Tony Joe White op een backporch. Curran besluit zijn album met een andere versie van het nummer, ditmaal solo en meer…

De Amerikaanse Jaspar Lepak woonde van 2009 tot 2011 in Zuid-Afrika. Samen met haar man en plaatselijke musici kwam in Durban dit Forgiving Wind (Firebird Moon Records) tot stand. Het Zuid-Afrikaanse landschap inspireerde de singer-songwriter op haar zesde album tot een collectie nummers die meer dan ooit onder de noemer americana vallen. De overweldigende schoonheid van de omgeving zorgde er namelijk voor dat de liedjes van Lepak iets aardser uitpakten. Vooral als ze de wat lagere regionen van meer…

Tim Knol? Wie is dat? Heel goed mogelijk dat Brandon Reid zich dat zal afvragen als hij deze recensie van zijn cd Stuck In The City (Black Gold Music) onder ogen krijgt. De vergelijking met onze nationale trots moet ik wel maken in de bespreking van dit uitstekende album. Die stem van Brandon Reid, een jonge singer-songwriter uit Fairbanks, Alaska, lijkt namelijk heel veel op Tim Knol. En dat is een heel fijn gegeven, laat dat duidelijk zijn. Dat is nog niet alles. Reid heeft naast het optimistische van Knol het gekwelde van Neil Young. Ook dat meer…

De coyote huilt heel mooi op het titelnummer van Coyote Blues (eigen beheer), de eerste cd van Caitlin Robertson. De jonge singer-songwriter uit Minneapolis, Minnesota, laat de prairiehond eerder lief klinken dan huiveringwekkend. De twee cowgirls uit het liedje wiens pad de coyote kruist, hebben dan ook niets te vrezen. Roberston heeft een lief stemmetje, maar er klinkt toch ook wel degelijk iets van teleurstelling in door. Dat mag je ook verwachten als je de dertig nadert. De begeleiding is al net zo vriendelijk als meer…

La Grande (City Slang/De Konkurrent), Laura Gibsons derde album, is vernoemd naar een pioniersdorpje in noordoost Oregon. Zelf komt de roestige schoonheid uit Coquille, Oregon maar heeft nu haar thuisbasis in Portland, alwaar ze eerder speelde in The Decemberists. Dit laatste nu is een goede referentie voor de antieke, krakende americana van miss Gibson. Zij neemt ons mee naar de tijden van de pioniers, de trappers en de indianen. Wonderlijk genoeg weet zij dat levensecht over te brengen getuige de authentieke volksmuziek en meer…

The Yawpers is een jong trio uit Boulder, Colorado, dat debuteert met de vijf nummers tellende ep Savage Blue (Adventure Records). Op Angel Wings zingen ze over Wild Horses en The Rolling Stones in een stijl die enigszins te vergelijken is met Deer Tick, een van de bands die ze als invloed noemen. Verder valt vooral te denken aan de countryblues van Peter Case en dan met name diens door T-Bone Burnett geproduceerde debuut. Dat zit hem in het krachtige spel en de ruimtelijke productie zoals in (delen van) Jesus Car en meer…

Chelsea Crowell is een kleindochter van Johnny Cash, maar dat betekent niet dat de grote platenmaatschappijen in Nashville op haar zitten te wachten. Haar tweede cd Crystal City (Cleft Music) verschijnt net als het debuut bij een klein onafhankelijk label. De beklemmende verzameling liedjes over een pijnlijke relatiebreuk heeft de emotionele impact van de alom geprezen American Recordings van haar overleden opa. Crowell heeft het over vertrouwen en vertwijfeling. Producer en meer…

Soms is het voldoende om gewoon lekker lui een omschrijving van de artiest over te nemen om een cd te bespreken. Dat kan bij No Match For Greater Minds (eigen beheer) van Painted Saints. Dat luie, dat past namelijk precies bij de aanpak die Paul Fonfara voorstaat. Dat heb ik bij de vorige twee albums ook al uitgelegd (zie hieronder). Dus voor deze ene keer beperk ik me tot hetgeen Painted Saints zelf schrijft op de website: We describe the music as eastern european tinged indie gutter blues / shimmering melancholia / sad bastard meer…

Langston Hughes (1902-1967) was een zwarte Amerikaanse schrijver die met zijn woorden streed tegen racisme en discriminatie. Steve Mednick citeert hem op het klaphoesje van Immigrants …And Other Americans (eigen beheer) om duidelijk te maken waar de verhalen van de nummers over gaan: “Let America be America again. Let America be the dream the dreamers dreamed. Say who are you that mumbles in the dark? I am the poor white, fooled and pushed apart. I am the Negro bearing slavery’s scars. I am the red man meer…

Met het titelnummer Stream Of Conscience (eigen beheer) vestigt het bluegrassgezelschap 2/3 Goat uit New York de aandacht op het opblazen van complete bergtoppen in de Appalachen. Dat gebeurt om op die manier kolen te winnen. Een ronduit verwerpelijke werkwijze volgens 2/3 Goat en dat maken ze duidelijk met dit uitermate krachtig protest. Met haar felle stem gaat Annalyse McCoy voorop in de strijd. Steeds bozer wordt ze in het verhalende nummer, dat met de vervormde stem van Ryan Dunn op het meer…

Bijna elke dag doe ik wel een muzikale ondekking. Meestal een kleintje, een heel lekker nummer of zoiets. Mijn eerste grote ontdekking van 2012 is Hiss Golden Messenger. Wat een prachtige platen maakt deze groep! Directe aanleiding voor mijn huidige muzikale geluk is het al in de herfst van 2011 uitgekomen Poor Moon. In het huidige tijdsgewricht heb ik niet vaak zo’n heerlijke warme plaat gehoord. Hiss Golden Messenger is het nieuwe project van voormalig Court & Spark–lid M.C. Taylor. Belangrijk op meer…

Bijna een jaar geleden verloor Jezebel Jones haar woning en alle persoonlijke eigendommen tijdens een enorme gasexplosie in St. Paul, Minnesota. Gelukkig leefde ze nog. Dat alle foto’s en creatieve uitingen verloren waren gegaan was misschien wel het ergste. Om het drama te verwerken ging ze hard aan het werk. Queen Of The Devil’s Rodeo (eigen beheer) is het resultaat van die arbeid. Donkere verhalen brengen Jezebel Jones & Her Wicked Ways, maar soms zijn de nummers ook heel humoristisch. In Music Man meer…

Moest vader zich nou echt bemoeien met het liefdesleven van Lisa Oliver-Gray? Ja, dat moest. En de zangeres was maar wat blij met de inbreng van Daddy tijdens de opnamen van Dedicated To Love (eigen beheer). Daddy, dat is dus in dit geval de band van Tommy Womack en Will Kimbrough. En daarmee is duidelijk dat we hier te maken hebben met een lekkere portie roots & roll uit East Nashville. Het merendeel van de nummers op dit debuut schreef Oliver-Gray samen met Daddy en verder riep ze ook de hulp in van meer…

Hank Williams is al bijna zestig jaar dood, maar de Canadese band New Country Rehab is er in geslaagd om hem na een revalidatie weer tot leven te wekken. Drie nummers van de grootvader van de countrymuziek staan er op het debuut New Country Rehab (eigen beheer) en wat zijn het mooie afwijkende versies. Ramblin’ Man is een kale, bijna postmoderne bewerking met klassiek aandoende vioolstreken en gedrenkt in dub. Mind Your Own Business is omgevormd tot een spookachtige blues met slidegitaar en ook het meer…

Direct vanaf de eerste woorden, drie keer good-bye my love, weet je dat het goed zit. Soms is heel weinig nodig om indruk te maken. Scotty Alan doet het met een stem als een omver gehakte boom waarvan de ringen plots open en bloot de kou te verduren hebben gekregen. Hij leeft in een houten cabin in the Northwoods in Michigan. In januari van het vorig jaar verliet hij de sneeuw om in Los Angeles Wreck And The Mess (Spinout Records) op te nemen. David Lindley speelt op dat openingsnummer Good-Bye fiddle en meer…

Het valt niet mee om het goede te ontdekken in The Good In Goodbye (India/Big Lake Music/Rough Trade). Dat heeft alles te maken met de prachtige voorganger No Fool For Trying, waarop de twee Canadese vrouwen die Madison Violet vormen een eigen route volgden tussen de folk van Indigo Girls en de alternatieve country van Freakwater. Die weg hebben ze op dit nieuwe album niet gevonden. Ze beginnen met het niet al te bijzondere If I Could Love You, waarbij meer…