Mark Ripp noemt mensen als Bruce Springsteen en Tom Petty als invloeden, maar de zalen waarin die artiesten staan zijn een maatje te groot voor deze Canadees. Dat is helemaal niet zo erg. Rootsrock klinkt namelijk beter in bars en rockclubs dan in arena’s. Under The Circumstances (eigen beheer) van Mark Ripp & The Convessors blijft rootsrockend op bekend terrein. Dat zegt niets over de kwaliteit. Everything Is Made In China is origineel genoeg. Ripp en zijn volgelingen spelen losjes langs de traditionele waarden van de rock-’n-roll. Een meer…

Omdat de liedjes maar bleven komen werd Songs Of Peril & Conquest (Blue Jordan Records) geen ep, zoals in eerste instantie de bedoeling was, maar gewoon een nieuw album. Maurice Mattei schudt de liedjes namelijk uit zijn mouw. Eerst wilde hij slechts de nummers die waren overgebleven van Girl Jungle alsnog uitbrengen, maar zijn pen stond ook niet stil. Vandaar. Dat Girl Jungle hebben we niet besproken, maar is net zo leuk als het andere werk van Mattei waaraan we wel aandacht hebben besteed. Deze nieuwe verzameling is grotendeels meer…

Veel gezonder als Christiane F. ziet Sarah Shook er niet uit. En haar leven is nauwelijks minder schokkend. Dat valt wel op te maken uit de liedjes op Sidelong (Bloodshot Records/Bertus) van Sarah Shook & the Disarmers. Ze heeft alles gedaan wat haar moeder haar had verboden (Make It Up To Mama). Ze zakt in de whisky om haar zorgen te vergeten (Heal Me). Op Nothin’ Feels Right But Doin’ Wrong beleeft ze na weer een one night stand een nieuwe dag zonder zon. Je bent niet mijn laatste en je bent ook niet mijn eerste, laat ze iemand weten meer…

Aaron Watson zoekt zijn eigen weg tussen de dirtroads van altcountry en de geplaveide highways van Nashville. Onafhankelijk is hij in ieder geval wel in die keus. Het met een accordeon opgesierde titelnummer van Vaquero (Big Label Records/Thirty Tigers/Bertus) speelt zich af op de grens van Texas en Mexico. De Mexicaanse cowboy die er aan de bar zit lijkt wel honderd jaar oud. Had zomaar van Jerry Jeff Walker kunnen zijn. Ook op Amen Amigo gaat Watson over de grens, om er onder de neonverlichting van Dos Equis te relaxen. Het borderliedje meer…

Mike Younger debuteerde in 1999 met het door Rodney Crowell geproduceerde Somethin’ In The Air. Twee jaar later nam Jim Dickinson hem onder zijn vleugels voor een album met medewerking van Spooner Oldham, David Hood, Levon Helm en Jim’s zoon Luther. Die opnamen liggen nog altijd op de plank. Met Little Folks Like You And Me (eigen beheer) is de in Nashville neergestreken Canadees pas toe aan zijn vierde plaat, dat onuitgebrachte album niet meegerekend. Younger zingt liedjes over de gewone man. Over mensen die meer…

Na het uitbrengen van Southeastern en Something More Than Free geldt Jason Isbell als een van de ongekroonde koningen van de americana. Zijn nieuwe album, The Nashville Sound, brengt hij echter weer uit onder de naam Jason Isbell and the 400 Unit. Dat is vooral om zijn bandleden mee te laten delen in zijn succes, want op zijn vorige solo-album speelden alle leden van The 400 Unit ook mee. Tot een heel ander geluid heeft het dan ook niet geleid. Een heel klein beetje harder misschien. Wat niet is veranderd is dat de plaat geprocuceerd is door meer…

Oostenrijk in de eindejaarslijstjes, hebben we dat al eens beleefd in de wereld van americana? In december gaat het gebeuren. Dorado (Fluff & Gravy Records) heet het album en het is geproduceerd door niemand minder dan Joe Henry. De uitvoerenden noemen zich Son Of The Velvet Rat en dan hebben we het in feite over het Oostenrijkse echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder. Ze wonen tegenwoordig in de woestijn van Californië. In Joshua Tree om precies te zijn. Inspirerende plek. Dorado is al het zesde album van de band. In Amerika hebben ze meer…

Wel een mooi verhaal: de nu 24-jarige Jade Jackson groeit op in een dorpje in Californië. Haar ouders hebben bepaalde ideeën over opvoeding. Dat houdt onder meer in dat ze geen tv en internet hebben maar wel hele stapels (country)-LP’s en Jade’s vader neemt haar ook al op jonge leeftijd mee naar optredens van onder meer Ray Price en George Jones. Zodoende ontwikkelt Jackson een bepaalde voorliefde voor echte country. En als je je verveelt ga je sporten, lezen of muziek maken. Jackson kiest voor het laatste. Haar moeder is dan weer bevriend met de meer…

Het is bijna pervers om te zeggen, maar soms zou je wel eens willen dat er wat minder goede platen uitgebracht zouden worden. Het is immers nauwelijks meer bij te houden. Neem nu Corners (Lightning Rod Records) van Dalton Domino, een uit Lubbock, Texas afkomstige voormalig skatepunker die via de muziek van Bright Eyes in de countryfolk terecht is gekomen. Corners is zijn tweede album dat hij opnam, maar pas nadat hij was afgekickt van alcohol en drugs. Een deel van de liedjes gaat daar ook over. Domino is geen puriteinse Texaanse folkrocker; hij laat ook meer…

Veel te lang blijven liggen is dit Beneath Still Waters (Valcour Records) van Courtney Granger. Deze cajunviolist bij The Pine Leaf Boys legt hier een klassiek countryalbum neer zoals ze niet al te dikwijls meer worden gemaakt. De musicus uit Louisiana speelt andermans nummers alsof het zijn eigen zieleroerselen zijn. De pianobijdragen van Glenn Patscha klinken alsof ze tot stand zijn gekomen in de studio bij Dallas Frazier, verantwoordelijk voor de titelsong. Dirk Powell produceerde niet alleen, hij liet ook de snaren van nogal wat instrumenten meer…

Na zo’n 200 concerten sinds de release van zijn vorige studioalbum Medicine was Drew Holcomb moe. En toe aan iets nieuws. Reden om meer hulp te vragen bij het componeren van de liedjes. Met zijn bandleden Nathan Dugger en Rich Brinsfield werkte hij in wekelijkse sessies aan nieuw songmateriaal. Het resultaat valt te beluisteren op Souvenir (Magnolia Music), het nieuwe album van Drew Holcomb and the Neighbors. The Morning Song handelt toch vooral over de nacht. Van de lust en liefde strekt hij zich uit om uit te pakken met een lichte countryrocker meer…

Uit duizenden herkenbaar door zijn unieke stem, deze Garland Jeffreys. Zijn stembanden trillen als een metro die door een wissel van het ene naar het andere spoor wordt geduwd. Zijn melange van rock en soul brengt de hartslag van New York. 14 Steps To Harlem (Luna Park Records/PIAS) is in feite rootsmuziek van de grote stad. Het schitterende titelnummer leunt op soul en blues, waarbij de Puerto Ricaanse afkomst van Jeffreys doorklinkt in Latijns-Amerikaanse sferen. Ook heel New York, die mengvorm, denk maar aan Mink DeVille. Spanish Heart is meer…

Het eerste dat opvalt aan LoFi Dreams (Floating Records) is de prachtige, eenvoudige vormgeving van het hoesje. Het nieuwe album van de vanuit San Francisco werkende Jeffrey Halford & the Healers dankt zijn titel aan het feit dat bij de opnames van de tien nummers vooral oude instrumenten en buizenversterkers zijn gebruikt. Dat zorgt voor een kraakhelder en warm geluid en die zin heeft lofi dus niets te maken met de term die ook wel gebruikt werd om de kale muziek van b.v. Smog en Will Oldham aan te duiden. Halford en zijn mannen brengen meer…

“Welcome to your new America, friends and I’m your new Norman Rockwell”, zo begint Micah Schnabel (een van de twee voormannen van Two Cow Garage) zijn nieuwe soloalbum Your New Norman Rockwell (Last Chance Records). En zoals Norman Rockwell in de vorige eeuw als illustrator/schilder de Amerikanen een beeld schetste van hun cultuur, zo doet Micah Schnabel dat door zijn liedjes. Het beeld dat Schnabel laat zien, is echter een stuk minder vriendelijk en onschuldig dan de wereld die Rockwell zag. Het rauwe leven van een 28-jarige bediende meer…

Eric Ambel kent u als gitarist van Joan Jett & the Blackhearts, the Del Lords en the Yayhoos. En als producer van faam van o.a. Steve Earle, the Bottle Rockets en Nils Lofgren. Maar daarnaast was Ambel, door velen ook “Roscoe” genoemd, eigenaar van de Lakeside Lounge, een fijne kroeg in New York, totdat oplopende huurverhogingen hem in 2012 dwongen de tent te sluiten. Toen had hij ineens tijd om zijn solocarriere nieuw leven in te blazen. Zo komt het dat er 12 jaar na zijn laatste album, het album Lakeside (Last Chance Records) in de schappen ligt. Een beetje meer…

In recensies van albums van de uit Wimberley, Texas afkomstige Robyn Ludwick wordt nogal eens aangevoerd dat zij de jongere zus is van Charlie en Bruce Robinson. Wat mij betreft kunnen we dat, gelet op het constante hoge niveau van die albums, maar beter eens gaan omdraaien en Ludwick als referentiepunt gaan nemen voor haar broers. Ook het nieuwste album van Ludwick, This Tall To Ride haalt weer een hoog niveau. Daarbij wel een kanttekening: This Tall To Ride “doet” het niet als achtergrondmuziek. De liedjes op deze plaat meer…

Vier jaar geleden debuteerde David Luning met het fantastische Just Drop On By. Sindsdien kregen we alleen mee dat hij met enig succes mee had gedaan aan de Amerikaanse versie van Idols. Getuige het in eigen beheer uitgegeven Restless heeft hij dat gelukkig overleefd, want de 12 nummers op dit nieuwe album stellen zeker niet teleur. Luning is een nog jonge singer-songwriter uit Californië. Hij grijpt het leven met beide handen aan, getuige songs als Ain’t Life A Beautiful Thing en het zorgeloze Drifter. Maar ook Luning ziet de andere kant; te veel “lang leve de lol” meer…

Flink zuipen en struikelend thuiskomen. Zo gaat dat in de liedjes van AJ Hobbs. Dat wil zeggen, als het goed afloopt. Op het titelnummer Too Much Is Never Enough (eigen beheer) belandt deze uit Californië afkomstige artiest tien mijl van huis na een nacht waarin alles verkeerd is gelopen. Hij haalt Johnny Paycheck nog even aan, ook al zo’n zuipschuit. Een held, zoveel is duidelijk. Twee andere voorbeelden bezingt hij in Waylon & Merle. Van de laatste doet hij Tonight The Bottle Let Me Down. Een hele mooie uitvoering trouwens. Hobbs is meer…

Noem me maar sentimenteel, maar ik vind Bottle By My Bed een van een aangrijpendste nummers die ik de laatste tijd gehoord heb. Het is een liedje over een onvervulde kinderwens en staat op Trophy, het in maart uitgekomen album van de Texaanse zangeres Sunny Sweeney. It’s an empty room at the top of the stairs / Watchin’ the evening news with a couple of beers / I only call my husband baby because I love the word / Never wanted something so bad that it hurts / Even give up these damned old cigarettes / If I could have a bottle by my bed. Geschreven samen met meer…

De eindejaarslijsten over 2012 dienen te worden aangepast. In dat jaar kwam Cordovas (Rootsy/Sonic Rendezvous) van Cordovas uit. De slechts 1000 exemplaren werden voornamelijk tijdens concerten verkocht. Niet voldoende om te worden opgepikt en dus bleef het stil rond deze band uit Nashville. Vijf jaar later brengt het Zweedse label Rootsy het album alsnog onder de aandacht. Dank daarvoor. Heel veel dank! Want wat een plaat is me dit zeg. De cd-speler eet bijna niets anders meer. De luidsprekers blazen in opperste gelukzaligheid meer…

Chris Shiflett is in het dagelijks leven gitarist van de arenavullende rockband Foo Fighters. Maar als hij echt leuke muziek wil maken kruipt hij in de huid van een honky tonk countryrocker met een voorkeur voor de Bakersfield-sound. Met begeleidingband Dead Peasents bracht hij al twee albums uit. Onder eigen naam is dit West Coast Town (SideOne Dummy Records) een debuut. Een prima debuut ook. Van oorsprong is Shiflett –zoals zovelen- een punker en dat hoor je op dit album nog geregeld doorklinken. In Goodnight Little Rock “Tonight I felt love at a punk rock meer…

I tried to hold the world in my mouth, zingt Daniel Romano. De wereld in de mond van Romano is een toverbal. De Canadees kauwt op vele smaken popmuziek en spuwt die er in een stuiterend tempo uit als tamelijk geniale liedjes vol stijlcitaten. Modern Pressure (New West Records/PIAS) bestaat net als voorganger Mosey uit een collectie ambachtelijk geboetseerde mini-opera’s. In zijn eentje construeerde Romano in Zweden en Ontario laag voor laag kleine meesterwerkjes die hij met de overgave van een popprofessor leven inblaast. Deze meer…

Als er iedere maand een plaat zou uitkomen als Inherited Darkness van de uit Boston opererende Glenn Yoder & The Western States, dan was ik een zeer gelukkig man (in muziekopzicht). Spekkie voor het bekkie, engelenkoor voor het gehoor. En dan zo maar uit het niets. Zoals dat me ook ooit gebeurde met Quiet Hollers, Brother Wild, The First Miles, Great Peacock, The New Frontiers, Sorta, Lauderdale. Inderdaad, een rijtje bands waarvan alleen eerstgenoemde een beetje aan het doorbreken is. Dat geeft niet. Stemmige rock, met een americana-ondergrond, meer…

Je leest er in Nederland niet zoveel over en je moet zelf ook echt op zoek naar zijn muziek, maar de Amerikaan Anders Parker is sinds jaar en dag (al vanaf midden jaren 90) een van de interessantere lieden in de alternatieve country. Eerst als voorman van de formatie Varnaline, maar later vooral als soloartiest. Of als maatje van Jay Farrar in Gob Iron, of als een onderdeel van de gelegenheidsformatie New Multitudes, naast eerdergenoemde Farrar, met Will Johnson en Jim James. Vorige maand bracht hij in eigen beheer The Man Who Fell From Earth uit. Daarop klinkt hij meer…

Op Beyond The Ash And Steel (eigen beheer) kijkt Judy Kass vooruit. Door de tranen van het verlies heen vindt ze hoop. Het titelnummer van haar tweede album vindt zijn oorsprong in 9/11. Ze werkte op de 41ste verdieping van World Trade Center, maar was op die bewuste dag verhinderd. Ze verloor bijna 300 collega’s bij de aanslag. De zachte folkliedjes passen in de traditie van de Amerikaanse oostkust, maar slaan soms ook een brug naar Laurel Canyon in de jaren 60. Op opener Chili Pepper Nights treffen we niemand minder dan John Sebastian (Lovin’ meer…