Na Staggered duurde het zeven jaar voordat Lynn Taylor weer eens van zich liet horen. Op zijn vorige album stond hij stil bij de dood van zijn vrouw die kanker had. Sindsdien was hij druk als alleenstaande vader. Maar met Where The Heart Is (eigen beheer) keren Lynn Taylor and The Barflies terug bij hun passie om de ongepolijste liedjes van de songschrijver een slinger te geven. Dat rauwe zit hem vooral in de voordracht van Taylor, die ik eerder al enkele malen vergeleek met Johnny Dowd. Wie opgepoetste tralala wil horen, heeft niets te zoeken bij deze Amerikaan. Dat wil niet zeggen dat hij sombert op Where The Heart Is. De herinnering aan zijn vrouw werpt geen schaduw over het album, het is eerder zo dat de gedachten aan haar juist een vorm van verlichting brengen. Misschien zou je dat niet verwachten, want de aftrap geschiedt met Carnival In Hell. Met veel slidegitaar. Een liedje over de drukte in New Orleans, zijn favoriete stad. Op afsluiter Time To Change doen we die stad nogmaals aan, vormgegeven door banjo en trombone. Taylor heeft het over de moeite die hij heeft met veranderingen in het leven. Maar met die album bewijst hij eigenlijk het tegendeel. Want hij is niet bij de pakken neer gaan zitten. Op het titelnummer wordt het tempo in de tweede helft fors opgeschroefd door fiddle. Zijn dochters zingen mee in het koortje van Country Song. Op Feel Love Again prijst hij zich gelukkig met het feit dat hij na de dood van zijn vrouw de liefde opnieuw gevonden heeft, maar het gaat ook over de geboorte van zijn dochters. Op die momenten verbaasde hij zich hoeveel liefde hij kon voelen. Net zoals hij bij het vinden van een nieuwe liefde zichzelf verbaasde.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie