Er is maar weinig informatie te vinden over Joel Tolbert, een singer-songwriter uit Californië die debuteert met Since I’ve Been Gone (eigen beheer). Op de tien in San Francisco opgenomen nummers leren we hem kennen als een romanticus die in rootspop doet. Op het titelnummer gaat hij van het ene goedkope motel naar het volgende. Met de geur van sigaretten en goedkope whisky die om hem hangt. Een leven vol eindeloze dagen en slapeloze nachten. Het ene moment zwarte koffie en het volgende turen in de felle lampen van tegenliggers. Dan schud je een Lonely Feeling niet zomaar van je af. Alcohol om dat gevoel kwijt te raken helpt ook niets. Ondertussen laat je anderen weten dat je je wel redt: I Get Around. Op Hello My Darlin heeft hij nog maar dertig seconden voordat de munten door de ouderwetse betaaltelefoon rollen en kan hij alleen nog maar hopen dat ze toch nog opneemt. Want hij is nog altijd verliefd. Tolbert (zang, gitaar, piano, mellotron, orgel, accordeon, dobro) heeft in ieder geval gezelschap van een groep begeleiders. De steelgitaar van Drew Barefoot klinkt op bijna alle nummers, maar toch vooral op de achtergrond. En dan is er nog Zara Zaitz die op enkele nummers meezingt. Maar op I Don’t Live In L.A. Anymore wordt wel duidelijk dat dat ook niets wordt. Hij heeft weliswaar plannen, maar zij heeft dromen. En plannen en dromen, nou, dat gaat meestal niet samen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie