Ooit viel ik als een blok voor de Amerikaanse Caroline Spence, en dan met name voor haar albums Spades & Roses (2017) en Mint Condition (2019). True North van drie jaar geleden kon me minder bekoren en dat geldt eigenlijk ook voor het recent uitgebrachte Heart Go Wild. Hier en daar lees ik recensies dat dit Spence’s meest volwassen plaat zou zijn. Dat mag zo zijn, maar dan hoor ik liever die onvolwassen albums, waarop Spence dan klaarblijkelijk nog wat meer zoekend zou zijn geweest. Het is natuurlijk allemaal onzin: volwassen tegenover onvolwassen. De albums worden gemaakt omdat ze passen bij het stadium waarin de artiest op dat moment is. Op Heart Go Wild staan weinig songs met pakkende melodieën. Dat is probleem één. Probleem twee zijn de productionele keuzes die af en toe gemaakt worden. Die licht vervormde stem op Heart Like A Mirror, de muzikale omlijsting op Effortless; niet mijn kopje thee. Daar staan wel ook een paar mooie songs tegenover. Why The Tree Loves The Ax, mooie metafoor waarom je soms toch verkeerde keuzes maakt. Het titelnummer wordt mooi opgebouwd, van heel rustig naar steeds ietsje meer instrumenten: invallende drums, elektrische gitaren. Ook onderstaand The Sound Of You is uitstekend, lekkere pedal steel, beetje zoals we Spence kennen van de vroegere albums. Voor de liefhebbers dus.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie