Hoewel wellicht anders doet vermoeden, is het zelfgetitelde Tom Rush uit 1970 het zevende Tom Rush-album – en het eerste waarop hij zijn karakteristieke snor draagt. Een transitiealbum bovendien: van folkrock naar countryrock.
Tom Rush wordt in 1941 geboren in Portsmouth, New Hampshire. Hij studeert in Harvard en daar begint hij, in 1960, op te treden in de folkclubs. Maar niet per se met eigen songs. In 1962 verschijnt Live At The Unicorn, een liveplaat met bluescovers. Dat smaakt naar meer. Rush: ‘I just muddle along looking for songs. I’m here becauseI couldn’t make a living with an English Literature diploma from Harvard.’
Een doorbraak beleeft Tom Rush in 1968 met zijn zesde album The Circle Game, waarop hij – als eerste – composities opneemt van Joni Mitchell, Jackson Browne en James Taylor. De plaat bevat ook Rush’ eigen klassieker: No Regrets. Een verhuizing van het Elektra-label naar Columbia Records is tevens een shift van folk naar de in opkomst zijnde countryrock. Tom Rush in 1970 is een combinatie van beide.
Inmiddels beschikt Rush over een eigen begeleidingsband, met daarin als vaste gitarist Trevor Veith. Maar er zijn ook cameo’s zoals in de fantastische orkestrale opener Driving Wheel – een cover van David Wiffen – van David Bromberg op dobro en van Hammond-virtuoos Paul Griffin. Tom Rush, gezegend met een geweldig, warm stemgeluid, is op deze zevende vooral een interpreet: alle tien songs zijn covers, en de meeste heel fraaie, ingetogen, weemoedige liedjes. Ademloos luisteren verlangen James Taylors Rainy Day Man; Jesse Colin Youngs Lullaby met een cameo van jazzbassist Ron Carter; Old Man Song en Child’s Song van de Canadese singer-songwriter Murray McLaughlin en de fenomenale Jackson Browne-composities These Days en Colours of the Sun, de laatste met op pedalsteel de fameuze Red Rhodes.
En dan zijn er nog de covers die een countryrock-behandeling krijgen: Sleepy John Estes’ Drop Down Mama; Fred Neils Wild Child en van de folkzangeres Wendy Winsted Livin’ in the Country. Alles tezamen heet dit eclectisch. Ja, Tom Rush is een eclectisch album: tien prachtige, vrijelijk geïnterpreteerde liedjes van anderen.
Tom Rush borduurt in de volgende jaren voort op de formule van folk gecombineerd met country: Wrong End of the Rainbow (1970), Merrimack Country (1972) en Ladies Love Outlaws (1974). Dan is er een langere pauze, pas in 2006 verschijnt er weer een regulier album van de hand van Tom Rush. Zijn laatste verschijnt in 2024 en nog steeds treedt hij op, inmiddels 84 jaar oud. En nog steeds die indrukkwekkende snor.
Tom Rush. Columbia Records, 1970. Driving Wheel│Rainy Day Man│Drop Down Mama│Old Man Song│Lullaby│These Days│Wild Child│Colours of the Sun│Livin’ in the Country│Child’s Song
26/09/2025 Permalink
in 1966 brengt rush op elektra ,,take a little walk with me ,,uit in navolging van dylans ,,,bringing it all back home,,een kant elektrisch en de ander akoestisch…op ,,on the road again,,na, allemaal covers….zijn doorbraak-lp ,,the circle game,,kondigt zich hiermee aan……