Op de Lost Highway vertoefde Ben De La Cour al langer. Kijk eerdere recensies er maar op na. Voor het uitstekende Sweet Anhedonia kreeg hij hulp van Jim White om de strijd aan te gaan met zijn demonen. En de liedjes op Shadow Land gingen over levens die (dreigen te) ontsporen. De titel van The High Cost Of Living Strange zegt eigenlijk alles over de Amerikaan, die moeite heeft om aansluiting te vinden bij zijn omgeving. Ook op New Roses (Jullian Records) laat hij zijn licht schijnen over de mensheid en hij begint bij zichzelf. I Must Be Lonely zingt hij. Sinister was zijn muziek altijd al en dat was hier ongetwijfeld ook de opzet. Maar hij schiet op deze opener zijn doel volledig voorbij. Dit is onpersoonlijke, kunstzinnige synthpop. Met americana noir heeft het absoluut niets van doen. Het openingsnummer past wel goed bij de hoesfoto die al het ergste deed vrezen. Op The Devil Went Down To Silverlake noemt hij Charlie Daniels en het nummer is inderdaad beter te pruimen. Vooral ook door de sinistere vioolstreken van Billy Contreras. Dit sluit aan bij de donkerte van vorige albums. Een eigen opvatting van blues. Bad Star begint met akoestische gitaar heel rustig, maar de wanhoop wordt voelbaar. Het gitaargeluid van Beautiful Day begint als Neil Young, maar op het eind zoekt hij inspiratie bij Eddie Van Halen en dat is dan toch wel weer jammer. Jukebox Heart klinkt als Nick Cave (prima), maar ook als David Bowie (mwah). De La Cour knutselde New Roses in elkaar door te knutselen met synthesizers die hij combineerde met elektrische en akoestische gitaren, bas, drums en toetsen. Nog even over Lost Highway dan, de enige cover. Het van Hank Williams bekende liedje krijgt een onheilspellende uitvoering waarbij vooral te denken valt aan Residents en iemand als Alan Vega.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie