Lilly Hiatt staat binnenkort op de podia van zowel Ramblin’ Roots (Utrecht, 18 oktober) als TakeRoot (Groningen, 1 november). Een prima gelegenheid om alsnog aandacht te schenken aan Forever (New West Records) dat al in januari verscheen. Vat deze recensie maar op als een waarschuwing en tegelijk een belofte. Een waarschuwing, want verwacht van haar geen liedjes die keurig in de formule van een rootsfestival passen. Een belofte en wel om precies dezelfde reden; ze kan de boel even flink opschudden tussen alle folk, blues en country. Daar komt Hiatt deze keer namelijk niet mee aanzetten, tenminste als ze de lijn van dit album live voortzet. Forever staat namelijk vol naar punk neigende rocknummers. Alsof er een stofzuiger aan te pas gekomen is in de studio. Een vorm van Psychocandy zullen we maar zeggen en dat ruimt echt eens lekker op. Op haar vorige in 2020 verschenen album Walking Proof probeerde ze dat ook al, maar daar was de sound nogal dun en klonk ze verveeld; dit nieuwe album is een en al scherpte.
15/10/2025 Permalink
“Forever staat namelijk vol naar punk neigende rocknummers.”
En dan vraag ik me af: Waarom een recensie op deze site? Er zijn veel recent verschenen albums wel uit de Americana-hoek, die ik hier nog niet zijn besproken.