The Dreaming Spires is niet zo’n bekende band in het americanawereldje. Maar de gitarist/zanger van dit Engelse gezelschap, Robin Bennett, geniet wel enige bekendheid, in elk geval hier op de redactie. Want hij is de Bennett in Bennett Wilson Poole, wier twee albums zeer gewaardeerd werden in recensies op deze site. Normal Town (Clubhouse Records) is het derde album van The Dreaming Spires. Naast Robin Bennett (zang, gitaar) bestaat de band uit zijn broer Joe Bennet (zang, bas en andere instrumenten), Jamie Dawson (drums), Tom Collinson (toetsen) en Nick Fowler (gitaar). Het idee voor het titelnummer kwam nadat Didcot, een stadje gelegen tussen Oxford en Londen, waar een deel van de band vandaan komt, was uitgeroepen tot het ultieme normale stadje van Engeland. Het album opent met dit nummer en het is fantastisch. Heerlijke melancholie, waar alleen een band als The Blue Nile het patent op lijkt te hebben. In het wat meer rockende Normalisation wordt de normalisatie van de opgeklopte haat aan de kaak gesteld. Ze leggen zich er niet bij neer: We are the protectors and they shall not pass. Gelukkig maar. Cooling Towers gaat over het neerhalen van de koeltorens van de nabijgelegen energiecentrale en op het 21th Century Light Industrial Park hebben de leden van de band, tot hun verdriet, allemaal ooit wel eens gewerkt. Ook Stolen Car en Faraway Blue Skies zijn heerlijke songs met rinkelende gitaren en mooie koortjes. Dan zit de eerste helft van het album erop. Gek genoeg sijpelt de energie op het tweede deel van de plaat wat weg, hoewel het afsluitende Real Lives wel een mooi rustig liedje is. Jammer, want die eerste zes nummers zijn echt heel goed.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie