Het gerenommeerde Amerikaanse tijdschrift Rolling Stone presenteert Joshua Ray Walker met de volgende woorden: “Country’s most fascinating young songwriter is a baby-faced, 6XL guitar hero with a Dwight Yoakam voice and songs about suicide and boat-show models”.  Een dergelijke quote maakt nieuwsgierig en sceptisch. Maar na het beluisteren van het album See You Next Time kan niet anders geconcludeerd worden dan dat de quote van Rolling Stone 100 procent accuraat is. Het gitaarspel van Joshua Ray is onberispelijk. Van een melodieuze tokkel in meer…

In januari van dit jaar verscheen Tell Me How You Feel van Hoth Brothers Band. Dat is de groepsnaam voor de samenwerking tussen Boris McCutcheon en Bard Edrington V. Over die laatste hebben we het hier op deze site nog nooit gehad. Met het uitstekende Two Days In Terlingua (eigen beheer) brengen we daar graag verandering in. Want vanaf de eerste streken van een steelgitaar op opener Ramblin’ Kind is duidelijk dat dit erg goed moet zijn. En die overtuiging wordt alleen maar sterker tijdens het draaien van begin tot eind. Edrington heeft samen met zijn vrouw Zoe Wilcox een meer…

Constancy (King Forward Records) heet het nieuwste, inmiddels al hun zevende, album van The Roseline. En als er iets is dat altijd constant geweest is, is dat het niveau van de albums van dit gezelschap rondom Colin Halliburton (uit Lawrence, Kansas). Altijd goed, nooit verzakend. Ook nu weer. De 10 nummers laveren zo’n beetje in het gebied tussen folkrock en alt.country. Bijna onopvallend is het mooie gitaarspel op deze plaat. Het rinkelt, tinkelt en schuurt soms onnadrukkelijk alle kanten op. Je moet er echt op letten en dan valt het op. En dat geldt eigenlijk ook voor de fijne meer…

Alweer maanden geleden zorgde Andrew Adkins ervoor dat April In Your Eyes – A Tribute To The Songs Of John Lilly (Diamond Ranch Records) hier op de deurmat viel. Dat is niet alleen een hartverwarmend eerbetoon, het is ook een formidabel album. In een ver verleden, toen er nog paardjes huppelden op deze site, hebben we wel eens albums van hem besproken. Maar waarschijnlijk zullen slechts enkelen van deze John Lilly gehoord hebben. Het gaat hier om een voortreffelijk songschrijver, die sinds 1989 elke week minstens één liedje schreef. Dat zijn er dus meer dan duizend. In meer…

Christmas Lights In April (Horton Records) van Ken Pomeroy is geen kerstplaat en dat is alvast een enorme meevaller. Pomeroy komt uit Oklahoma. Ze is nog geen 20, maar toch is dit al haar derde album. Voor het eerst durft ze wat persoonlijker te worden, ze reflecteert op haar eigen keuzes en probeert zo zichzelf te leren kennen. Zweverig is de zuiver zingende Pomeroy daarbij niet of nauwelijks. Haar liedjes komen uit het hart. De begeleiders houden het klein. Met zo’n stem als Pomeroy (akoestische gitaar) kan dat ook. Kyle Reid voegde elektrische gitaar, pedal steel, een meer…

Wat een bijzonder artiest is de Amerikaan Ben Bostick toch. Drie albums en een ep verschenen er van hem. Telkens met een ander thema en geluid. Ook zijn nieuwste is weer geheel iets anders. Op Grown Up Love (Simply Fantastic Music) toont hij zich van zijn gevoelige kant. Niet zonder reden. Zijn gezin kreeg een tegenslag te verduren. Na de geboorte van een tweede dochter in februari 2020, bleek de oudste het Rett-syndroom te hebben, een hersenaandoening die een normale ontwikkeling in de weg staat. Het zette Bostick aan tot het schrijven van persoonlijke liedjes. Liefdesbetuigingen om er meer…

Max Verstappen wereldkampioen Formule 1. Een mooi moment om de discussie over talent en/of afkomst in sport of muziek weer eens nieuw leven in te blazen. Dat Max zijn vader Jos Verstappen heeft overtroffen in prestatie moge duidelijk zijn. Hoe kan het toch dat veel muzikanten of sporters spruiten voortbrengen die talentvol(ler) zijn in de professie van hun oude heer? Is dit echt talent of zijn het dan toch het geld en de contacten van papa die hierin de doorslag geven? Hoe zinvol is deze discussie nu helemaal? Nu hier weer, George Cessna. Zoon van Slim meer…

Voor haar twaalfde album wilde Ana Egge iets anders dan anders. Dat ligt hem vooral in de werkwijze voor Between Us (StorySound Records). Via FaceTime werkte de Canadees/Amerikaanse singer-songwriter met haar Ierse collega Mick Flannery, die ze tijdens festivals meer dan eens tegen het lijf was gelopen. Negen van de elf liedjes kwamen tijdens die sessies tot stand. Ze schreven nog meer nummers, waarvan een deel nog zal verschijnen op het volgende album van Flannery. Een ander nieuw aspect aan het songschrijven van Egge is dat ze haar dromen bijhield in een meer…

Kennelijk vindt Jesse Dayton het tijd om terug te blikken op zijn muzikale carrière tot op heden. Of de coronacrisis en hierdoor het gebrek aan kunnen toeren er debet aan is geweest blijft in het midden. Maar dat Jesse Dayton tijd over heeft blijkt misschien wel het best uit het feit dat er naast de cd Beaumonster (Blue Elan) ook een gelijknamig autobiografie is verschenen. In dit boek vertelt Dayton over zijn ontmoetingen met sommige van zijn muzikale helden zoals Waylon Jennings en Johnny Cash. Of over zijn samenwerking met bands als Social Distortion en de Supersuckers. Naast deze, vaak meer…

Marks On The Wall (eigen beheer) is de eerste volwaardige plaat van Shannon Clark & the Sugar. Maar het is zeker niet de eerste muzikale stap in het leven van Shannon Clark. De man is altijd al met muziek bezig geweest. Toen zijn band op de middelbare school een drummer nodig had kwamen ze uit bij een dorpsgenoot. Deze Brittany Clark is nu al vele jaren zijn echtgenote. En het derde lid van de band is hun oudste dochter Navie. Een echte familyband dus, uit Ohio. Naar eigen zeggen maken ze Midwestern Americana Soul. Geen slechte meer…