Het maakt niet uit wat voor muziek Michael Jerome Browne speelt, de ondertoon zal altijd de blues zijn. Zo betoogt hij zelf in de liner notes van zijn album Gettin’ Together (Borealis Records/Stony Plain Records). En dat klopt aardig. De Canadees zwaait de Afro-Amerikanen die het genre ontwikkelden alle lof toe. Zelf leent hij de stijl en probeert dicht bij de originelen te blijven. Wederom Browne zelf die dat opmerkt. Hij slaagt er daarbij vooral in om de levendigheid van de composities te behouden. Zodat de collectie covers, hij schreef zelf slechts een van de nummers, samen een geïnspireerd geheel vormen. Zodat je meer…

Een nieuwe plaat van Beaver Nelson, dat is altijd het beluisteren waard. A Friend From Out Of Town (eigen beheer) is het negende werk van deze huisschilder-singer-songwriter uit Austin, Texas, dat mede dankzij een Kickstartercampagne tot stand kwam. Het debuut van Nelson, The Last Hurrah uit 1998, was een voltreffer die we hier ook als Gloeiende Plaat betitelden. De carrière van Nelson kwam echter nooit echt van de grond. De vraag is of hij daar echt om maalt. De man schrijft liedjes om door een ringetje te halen en leeft verder gelukkig met vrouw en kinderen. Zo’n nummer als meer…

Sinds zijn zestiende is Parker Ferrell al actief in de muziekbusiness. Maar pas nu, op zijn 36ste, heeft hij met Love Runs Through (eigen beheer) een debuutplaat afgeleverd. Geen wonder dus dat dit in vele opzichten een volwassen werkstuk is. De jaren van de wereld rondtrekken, onder bruggen slapen met andere zwervers, dat ligt allemaal achter hem. Hij leeft nu met zijn gezinnetje in Oklahoma en heeft het op zijn album over het geluk dat je in de kleine zaken in het leven moet vinden. Dat klinkt nogal belegen, maar door het gepassioneerde vakmanschap trekken Ferrell en zijn meer…

Zangeres Eilem Jewell kreeg het de laatste jaren flink voor de kiezen. Niet alleen een aantal sterfgevallen in haar omgeving en de coronacrisis waardoor ze niet meer kon optreden. Ook haar huwelijk liep op de klippen. En daarmee viel ook haar band uit elkaar, want haar voormalige echtgenoot, Jason Beek, was haar drummer en de facto manager. Ze trok zich terug in en hut in de bergen van Idaho om zich te herpakken en begon daar tussen de eindeloze wandelingen aan het schrijven van nieuwe songs. Die nummers zijn terecht gekomen op haar negende album, Get Behind The Wheel meer…

Ontzettend goed nieuws dat de drie ep’s van Dean Owens die samen de Desert Trilogy vormden nu ook op cd verkrijgbaar zijn. Die ep’s verschenen namelijk alleen als downloads (of waren te streamen). Met El Tiradito (The Curse Of Sinner’s Shrine) (Continental Song City) nu dus alsnog op een zilverkleurig schijfje met fraai artwork. De nummers van de Desert Trilogy die op Sinner’s Shrine (zie recensie) kwamen zijn niet meegenomen. Terechte keuze, want wie dat album kocht wil ook El Tiradito hebben. Want dit is allemaal net zo schitterend. En dan is er nog meer goed nieuws, want het betreft meer…

Loskomen van het beklemmende zuiden van de Verenigde Staten, dat is een van de drijfveren van Hannah Aldridge. Afstand nemen, maar toch ook vasthouden. Want opgroeien met de donkere kanten van de Biblebelt, dat schud je niet zomaar van je af. Muscle Shoals, Alabama, daar komt ze vandaan. Ze is de dochter van een musicus die zijn sporen daar heeft verdiend in de Fame-studio, maar ook in Nashville. Hij speelt twaalfsnarige gitaar en zingt mee op de achtergrond van Unbeliever. Verwacht op Dream Of America (Icons Creating Evil Art/NEWS) geen countrysoul zoals we gewend zijn uit die streek. Zoals meer…

Een album van een 87-jarige Britse folkzangeres, past dat op een site over alternatieve country en americana? Nou en of, zelfs als het gaat om stokoude traditionele liedjes. Want dat is het geval op Archangel Hill (Domino/V2) van Shirley Collins. Haar vertolkingen zijn zo puur als wat. Met verweerde stembanden zingt ze vol gloed, waardoor tot op zekere hoogte een vergelijking te trekken is met American Recordings van Johnny Cash. Dit is haar derde album sinds 2016, toen ze met Lodestar een comeback maakte na liefst 38 jaar. Een aantal liedjes heeft ze in het verleden eerder gedaan. En dan is er met meer…

‘I’m searching for three chords and the truth’, zingt Esther Rose op Spider, maar haar zoektocht op Safe To Run (New West Records/V2 Benelux) levert vooral andere zaken op. De singer-songwriter heeft New Orleans verlaten om zich te vestigen in Taos. Tijdens die verhuizing naar New Mexico zeulde ze haar verleden nog met zich mee, maar wel in de volle overtuiging om er afscheid van te nemen. Dat betekent dat ze de twang grotendeels achter zich heeft gelaten en het meer zoekt in atmosferische geluidsbeelden. Van country naar indie. Op de eerste helft van de plaat helt de meer…

Malcolm Holcombe had de kanker echt niet nodig om weer een album vol liedjes over ellende te schrijven. Dus toen hij vorig jaar die diagnose kreeg, had hij de liedjes voor Bits & Pieces (Proper Music/Need To Know) al klaar. En hij wilde ze zo snel mogelijk opnemen, want de toekomst was onzeker. Dat deed hij dicht bij huis in Asheville, North Carolina, met Jared Tyler aan zijn zijde. Die zorgt er in zijn eentje voor dat de boodschap van Holcombe (zang, akoestische gitaar) van een stevige bodem is voorzien middels zijn bijdragen op dobro, lap steel, baritongitaar, elektrische gitaar, bas, mandola, tenor banjo, klassieke meer…

Billy Jones komt oorspronkelijk uit Schotland, maar woont al sinds de jaren 90 in Zweden. Daar heeft hij een aardige loopbaan als singer-songwriter opgebouwd, maar zijn geschiedenis als musicus begon al in de jaren 60. Op Roy On The Hill (Beejayzus Music) zoekt hij zijn eigen weg tussen countryrock en folkrock. Jones (zang, akoestische gitaar) leunt daarbij sterk op het vioolspel van Jonas Liljeström van de Zweedse formatie Slàinte waarvan Jones zelf ook deel uitmaakt. Dat vioolspel neigt regelmatig naar Schotse en Ierse folk, maar op nummers als Anything en In The Name Of The Devil valt meer…