Gebutst door een intens leven, maar fier overeind en strijdbaar: Michael Dean Damron – die je liever ‘s-nachts niet in een donker steegje tegenkomt – bouwt door aan een solide, herkenbaar oeuvre. Wat we ervan begrijpen is dat Damron ook I Can Lick Any Sonofabitch in de lucht houdt, maar dat zijn focus toch ligt op zijn solocarrière – inmiddels vier, schitterende, platen onderweg. Plea From A Ghost (Suburban Home/Sonic Rendezvous) is die vierde en is het logische vervolg op voorganger Father’s Day (2010). Damron is zo’n zanger die je bij de strot grijpt met meer…

Tom Freund belooft zijn dochtertje op Daddy’s Song dat hij er voor haar zal zijn in de ochtenduren, dus rock-’n-roll wil het niet worden op The Edge Of Venice (Surf Road Records/Continental Song City/Munich). Moet je ook niet verwachten van de singer-songwriter uit Los Angeles die al zijn hele loopbaan op tamelijk onnadrukkelijke wijze met zijn melodietjes toch de aandacht weet vast te houden. Smaakvol is het werk van de multi-instrumentalist altijd, maar hij moet oppassen dat het niet al te comfortabel wordt. In Sweetly Calling meer…

De zware orgelklanken waarmee het tweede album van Tommy Ebben and the Small Town Villains opent brengen een fijne Hollandse sfeer in een liedje dat overigens al snel overgaat in een lichtere toon, passend bij de kick van het geluksgevoel waarover het nummer Ikarus gaat. Op A Whisper To Arms (Goomah/Excelsior Recordings/V2) zet Ebben een lichte koerswijziging in die hem na het rootsgetinte debuut meer brengt bij pop en rock. Bij een album met een groots thema als de desillusie van de jeugd die ontdekt dat er toch wel degelijk grenzen meer…

Pas maar op voor deze Jennifer Van Meter. Ze komt je achterna als je er een rotzooi van maakt. I put my pistol in my purple paisley purse / I didn’t lock the front door, put the car in reverse / And I ran a few red lights, zo begint Bad Man Song. Het nummer is te vinden op Mess Of My Memory (eigen beheer) van Van Meter, een trio dat naast Jennifer bestaat uit drummer Noel White en bassist Jay Turner. Die twee lieten de met countrymuziek opgegroeide Jen, haar opa was een vriend van Ernest Tubb, kennismaken met Sex Pistols meer…

De eerste zestien jaar van zijn leven woonde Steven Casper in Japan, Italië, Nigeria en Mexico. Met zijn Amerikaanse opvoeding zat het blijkbaar wel goed, want Kindness (Silent City Records) biedt rootsrock zoals alleen in Amerika wordt gemaakt. Steven Casper & Cowboy Angst spelen stevig en stampend met de lange haren nat van het zweet. Het is muziek van harde werkers over gebroken harten en Cadillacs. Casper werd geboren in New York en nadat hij over de hele wereld was gesleept, ging hij wonen in Los Angeles. Die twee meer…

Songschrijver Andrew Marlin en Emily Frantz uit Chapel Hill, North Carolina, vormen het duo Mandolin Orange. Haste Make / Hard Hearted Stranger is het tweede werkstuk en het betreft een dubbelaar, die overigens ook op één cd zou hebben gepast. Dat is geen kritiek, slechts een constatering. Op de kwaliteit van de in de winter van 2010/2011 (cd 1) en zomer 2011 (cd 2) opgenomen nummers valt namelijk weinig af te dingen. Martin en Frantz plaatsen zich tussen Gillian Welch & David Rawlings enerzijds en meer…

De folkrock van Sarah Lee Guthrie en de countryrock van Johnny Irion zijn steeds nauwer verweven geraakt. Bright Examples (Ninth Street Opus Records/Munich) brengt een warme gloed die alleen maar veroorzaakt kan worden door pure liefde. Hartverwarmend, maar geen moment klef. Sarah Lee Guthrie & Johnny Irion houden het muzikaal meer dan spannend door constant de climax achterwege te laten. Tijdens een concert in ‘t Keerpunt in Spijkerboor, zo’n twee maanden geleden, was het bijna om dol van te worden hoe meer…

De Canadees Bocephus King maakte tussen 1996 en 2000 drie bluesplaten die allesbehalve doorsnee klonken, vooral doordat hij zijn rootsmuziek benaderde als een coole jazzcat. Het vierde album All Children Believe In Heaven uit 2004 was daarna pas echt een ambitieus werkstuk waarop hij alle kanten opging. Door overmatig drugsgebruik duurde het zeven jaar voordat de opvolger Willie Dixon God Damn! (Tonic/Sonic Rendezvous) klaar was. Maar dat is dan ook een plaat om U tegen te zeggen. Bocephus King is een geweldige meer…

Col. J.D. Wilkes heeft naast zijn baan als charismatische en bezeten voorman van de Legendary Shack Shakers nog tijd over voor een zijproject: The Dirt Daubers. Samen met echtgenote Jessica Wilkes en ondersteund door Shack Shakers-bassist Mark Robertson maakt hij daarmee akoestische old time country, rockabilly en folk met hoofdrollen voor banjo, mandoline en gitaren. En dat het project enigszins serieus is blijkt uit het feit dat men inmiddels een tweede cd op de markt brengt: Wake Up Sinners. De plaat opent met meer…

Waitin’ For The Hard Times To Go zingen Fur Dixon & Steve Werner, maar geloven doe je er geen woord van. Moeilijke tijden? Vanwaar dan die opgewekte toon? De tien covers op Songs Of The Open Road – Volume One (Grass and Gravel Records) gaan het ene oor in en het andere uit. Nergens weet het duo beleving toe te voegen aan de liedjes die ze zingen. Zo klinkt ook het van een Mexicaans tintje voorziene Do Re Mi van Woody Guthrie veel te opgeruimd. Die liedjes van Jim Ringer (Waitin’ For The Hard Times) en Woody Guthrie zijn meer…

De Deen Bjarke Bendtsen schetst op Amerika (eigen beheer) een intrigerend portret van het werelddeel dat hij als artiest al meer dan eens doorkruiste. Dat doet hij als The Migrant en dit is na de psychedelische folkpop van Travels In Lowland zijn tweede album. Bendtsen werkt samen met zowel Deense als Amerikaanse musici en dat resulteert in een wonderlijke trip met wonderschone resultaten. Amerika nam hij op in Fort Worth, Texas, met co-producer James Talambas (Theater Fire). Met een redelijk lang meer…

Het Nederlands-Belgische trio The Folk Survival Club reisde naar de hoofdstad van de country Nashville en nam er een cd op met de titel I Believe In Rock & Roll (Continental Europe/CRS/Munich). Verwarrend? Dan helpt het niet echt om ook nog te vermelden dat de leden Ad van Meurs en Ankie Keultjes tevens actief zijn in No Blues, een internationaal gezelschap dat Amerikaanse roots combineert met Arabische muziek. Dus, euh… Country? Nee. Rock-’n-roll? Nee. Blues? No. De nadruk op dit tweede album van meer…

New Yorkse (roots)rock verbinden met Ierse folk(punk) was niet veel meer dan een fluitje van een cent voor Scott McClatchy. Letterlijk. Naast dat fluitje van een cent wordt ook de Ierse doedelzak ingezet op A Dark Rage (LIB Records). Overigens heeft de Ierse variant van de doedelzak – die in tegenstelling tot het Schotse instrument niet met de mond wordt aangeblazen – een minder doordringend geluid. De nummers op deze cd waarop die uilleann pipes te horen zijn, worden er niet compleet door bepaald. McClatchy blijft immers een meer…

Op verschillende plaatsen op het internet kun je lezen over de Ryan Adams-moeiheid die langzamerhand in de fans en volgers is geslopen. In combinatie met zijn bandeloosheid en drugs- en drankgebruik, was het de afgelopen jaren niet eenvoudig Adams te volgen in zijn productiedrang; niet alles was even evenwichtig. Ryan Adams leek min of meer de weg kwijt; leek zijn immense talenten te vergooien. Maar Ryan Adams kwam tot inkeer. Hij huwde actrice Mandy Moore in 2009 en herpakte zich. Dit heeft nu geresulteerd in zijn meest aansprekende werk sinds meer…

Zo af en toe kom je in de schier eindeloze rij singer-songwriters een echte briljant tegen. Zo eentje die een natuurlijk talent schijnt te hebben om fantastische liedjes te schrijven en die dan op bijna achteloze wijze ten gehore te brengen. Matty Charles is er zo een. Van deze in New York wonende troubadour verschijnt met Back At Your Door (eigen beheer/Lucky Dice) een vijfde cd. Twee eerdere platen bracht hij uit met z’n begeleidinggroep The Valentines. Ook op dit vrij kaal gearrangeerde Back At Your Door meer…

Omdat hij niet wou blijven hangen in het stramien van americana of altcountry, verliet Brian Ledford Texas en verhuisde naar het noordwesten van Amerika. Naar Seattle, Washington, om precies te zijn, inderdaad een plek met een andere sound. Verwacht echter geen grunge op From Sunlight Into Shadow (Sound Squared Records) van Brian Ledford and the Cadillac Desert. Allereerst is de heldere zang van de voorman veel te netjes voor die richting. De soepele zang van Ledford kenmerkt zich door korte boogjes in het hoog, wat vooral meer…

Mesabi is een gebied in de Amerikaanse staat Minnesota. Daar in het uiterste noorden van de Verenigde Staten groeide Bob Dylan op. Mesabi (Proper/Rough Trade) is de titel van het 26ste album van Tom Russell. In dat titelnummer gaat het over een jeugdige Dylan die naar Mexicaanse radiostations luistert en zo kennis maakt met de muziek van Howlin’ Wolf, Buddy Holly en Ritchie Valens. Er komen nog veel meer beroemdheden langs op dit ambitieuze album vol dwarsverbanden. When The Legends Die meer…

Een cowboysong met trompetten, Tokyo Rosenthal begint zijn nieuwste cd Who Was That Man? (Rock & Sock Records) met het titelnummer en daarmee heeft hij me direct te pakken. Als iets maar een beetje neigt naar Marty Robbins ben ik al blij, ook al gaat dit werkje meer richting Tom Russell, waarmee het zo mogelijk nog serieuzer te nemen valt. De tegenwoordig in Chapel Nill, North Carolina, gevestigde singer-songwriter heeft met The Librarian nog een fijn nummer in Mexicaanse sferen. Het snelle liedje met percussie heeft meer…

Will Scott verplaatst zich bijna ongemerkt van juke joint naar honky tonk naar wit houten kerkje. Alles aan Keystone Crossing (Weather Tone Records) ademt de zuidelijke staten van Amerika. Dit is niet zozeer een geslaagde poging rootsmuziek te maken, hier hebben we het over echte wortels. Zou je denken althans, want verrassend genoeg woont Scott in Brooklyn, New York. Hij groeide op in Indianapolis en Chicago, ook mijlen verwijderd van down south. De muzikale wortels kreeg Scott gewoon mee via de blues, bluegrass, meer…

Steve Brown and the Bailers komen uit Fairbanks, Alaska. Die ruige omgeving hoor je niet echt terug op Things Change (eigen beheer). Weliswaar begint het album met Gravel Road, maar de weg die ze daarmee inslaan is hooguit lichtjes hobbelend. Met soepel gemak wordt hier gemusiceerd namelijk. Heel vriendelijk komt het vooral over. Baby, Please Don’t Come Home Tonight is toch niet een al te plezierige boodschap, maar de Bailers laten geen echte boosheid toe. Die Steve Brown moet een uiterst beminnelijke meer…

Gospelcowpunk, kenden we dat al? Reverend Horton Heat zegt u? Mwah, die kwam toch echt niet met een nummer als Lord, I Pray dat te vinden is op Two Foot Stomp (Lucky Buck Records) van The Von Ehrics. De Texanen zetten de vaart er direct in met Last Of The Working Slobs, een nummer met flink hakkende gitaren. Daar zetten ze dan een vloeiende gitaarsolo naast en dat maakt de boel interessant. Snel, sneller, snelst, zo crossen de mannen door de Verenigde Staten: All these 48 states have seen our Texas plates. Het kwartet uit meer…

Om te beginnen is dit een prettig geprijsde verzamelaar, die denk ik zijn geld volledig waard is. 40 Feat The Hot Tomato Anthology 1971-2011 (Proper/Klanderman Promotion) biedt namelijk een mooi overzicht van de vele live-opnamen van Little Feat. Verspreid over 3 cd’s zijn in de geinige boxje live-registraties verzameld die zowel de beginperiode (de jaren zeventig) als de latere periode (1988-2004) bestrijken. De aandacht gaat natuurlijk vooral uit naar de periode dat Lowell George de band aanvoerde – cd1 is daarom, meer…

De eerste cd van Vanish Valley was voor negentig procent een soloproject van Andrew McAllister. Op Get Good (Hard Bark) begon de in Los Angeles gevestigde musicus/filmmaker samen te werken met drummer Daniel Goldblatt, waarna een echte band werd geformeerd. De psychedelische en relaxte countryrock is nog spannender dan op het debuut. McAllister speelt net als op de voorganger vele instrumenten, maar het is goed te horen dat hij nu de leider is van een band. Get Good begint met Hazy Hills en die mistige heuvels meer…

Een nieuwe cd van Michael Fracasso. Liefhebbers weten dan genoeg. Kopen en genieten van het vakmanschap van de tegenwoordig in Texas wonende singer-songwriter. Ze hebben ook dit keer gelijk. Saint Monday (Lucky Dice) staat weer bol van de mooie liedjes. Je moet wel tegen de ietwat nasale stem van Fracasso kunnen, maar als dat geen probleem is valt er weer veel te genieten. Ik noem als persoonlijke favorieten: het bluesy Elizabeth Lee, dat klinkt als een oud bewerkt werkmanslied en handelt over meer…

Over Plays More Blues, Ballads & Favorites (Proper/Rough Trade) van Jimmie Vaughan kunnen we heel kort zijn. Want bijna alles wat we er over zouden kunnen melden, hebben we destijds al opgeschreven in de recensie van Plays Blues, Ballads & Favorites. Deze nieuwe collectie covers is al net zo goed. Met als extra attractie Lou Ann Barton die zingt op enkele nummers. Toch nog wat toevoegingen dan ten opzichte van het eerste stukje. Vaughan heeft T-Bone Walker en de jonge Johnny ‘Guitar’ Watson in zijn vingers. Geweldige complimenten, toch meer…