Robin Dean Salmon was nog nooit zo dicht bij de regenboog geweest. Is er een mooiere manier om zijn liefde te betuigen aan Afton Seekins? Salmon komt uit Zuid-Afrika, Seekins uit de noordelijke Amerikaanse staat Alaska. Samen wonen ze sinds enkele jaren in Arizona. De vonken sloegen niet alleen over, ze kunnen het muzikaal ook nog eens heel goed vinden. Right Here Right Now (Blue Betty Records) van Surrender Hill staat vol romantische liedjes. Te zoetsappig wordt dat niet. Dat heeft veel te maken met de stemmen. Hij zingt als Tom Russell. Een meer…
Rich Hopkins and Luminarios
Geheel terecht stond You Won’t Even Know I’m Gone (eigen beheer) in december al in een van de eindejaarslijstjes van lezers. 
Een echte outlaw is John Wesley Harding nooit geworden. Daarvoor is de Brit teveel Engelsman. Teveel een gentleman. Dat heeft hij nooit van zich af kunnen schudden in zijn pogingen als singer-songwriter de oversteek naar americana te maken. Gelukkig maar, juist dat Britse maakt de artiest bijzonder. Met Wesley Stace’s John Wesley Harding (Yep Roc Records/V2) neemt hij afscheid van zijn artiestennaam. Dat deed hij ook al met zijn vorige album, maar dat was velen ontgaan, zo oordeelde hij. Daarom maakt 
‘I never been to hell / But they sure got my number.’ Ach, ach, daar hebben we de zich in zelfbeklag wentelende 
In januari waren we erg enthousiast (
“Ik hoop dat je ongelukkig bent als je ’s avond in je bed ligt en ik hoop dat je nieuwe liefde op niets uitdraait” Zo, hebben we dat allemaal niet eens gedacht als een liefde ongelukkig was geëindigd? Maar 
Met 21 albums in 32 jaar is je cv aardig gevuld. We hebben het over 
Vandaag zal het niet gebeuren. En morgen is het gewoon opnieuw vandaag. Op It Ain’t Gonna Happen Today maakt de Canadese honky tonker 
Omdraaien is niet nodig bij Side A & B (Echopark/Tourbo Music) van 
Spaghettiwestern, dat is het woord dat als eerste bovenkomt bij beluistering van Elixir For The Drifter (Rootz Rumble) van 
De Belg Tiny Legs Tim voegt helemaal niets toe aan oude blues, behalve dan een ding; zichzelf. En dat is het allerbelangrijkste dat een artiest kan geven. Op Melodium Rag (Sing My Title/N.E.W.S.) speelt hij de blues zoals Brownie McGhee die de vorige eeuw speelde. En zoals gitarist McGhee Sonny Terry had om hem bij te staan op mondharmonica, zo heeft Tiny Legs Tim (gitaar, zang) Steven Troch (mondharmonica) aan 
De van de Amerikaanse oostkust naar Nashville, Tennessee, getrokken 
Zin in een avond met Dayna Kurtz? Op vrijdag 10 maart treedt ze met haar vaste sidekick, de gitarist Robert Mache, op in 
Later dit jaar verschijnt een nieuw album van Jason Isbell. Die zal er nog een hele kluif aan hebben om te tippen aan This Ain’t New York (Butler Records/Bertus) van 
Het album dat ik in 2016 waarschijnlijk het vaakst beluisterd heb is het titelloze debuut van 
Ze werkten al langer samen, maar nu hebben 
Prisoner (Paxam/Universal) is al het zestiende album (we tellen de hardrockplaat Orion mee) van de nu al weer 42-jarige 
The Sadies
De zaterdagavond trekt een lange neus naar de rest van de week. Even geen structuur. Even geen verplichtingen. Even alles loslaten. En dan komt 
Zeven jaar geleden waren we uiterst enthousiast over twee cd’s van 
Jay Farrar bestudeerde oude bluesnummers van Mississippi Fred McDowell en Skip James voordat hij de tien nummers van Notes Of Blue (Transmit Sound/Thirty Tigers/Bertus) opnam. Op opener Promise The World valt daar nog weinig van te merken. Een steelgitaar trekt naar die o zo kenmerkende cadans van Son Volt die hangt tussen traag en midtempo. Naast de steel is het een viool die op de voorgrond treedt, terwijl de ritmesectie zorg draagt voor dat vertrouwde geluid met die slepende voortgang. En die wat zeurderige zang is juist 
Met Regard The End slaat Robert Fisher de spijker finaal op zijn kop. Op Regard The End valt na vier eerdere albums alles op zijn plaats; en het resultaat is een alt.country-meesterwerk. Begin jaren negentig maken Robert Fisher en Paul Austin in Boston, Massachusetts deel uit van de rockband Laughing Academy, maar in 1995 richten zij Willard Grant Conspiracy op, een collectief van steeds wisselende muzikanten met zanger en componist Fisher en gitarist Austin als vaste waarden. De band verhuist vervolgens naar Palmdale, in de woestijn benoorden Los Angeles. Regard The End is echter opgenomen in Boston, Londen en 
Aanstaande zaterdag (18 februari) treedt Grant Lee Phillips op in Ekko in Utrecht. De man bracht vorig jaar een prachtig album uit, The Narrows, dat net niet in de lezers Top-15 over vorig jaar terechtkwam. Wil je eens weten hoe de nummers van die plaat live klinken? Beantwoord dan de volgende vraag: in welke Amerikaanse stad woont Phillips tegenwoordig? Stuur je antwoord voor 16 februari (snel dus!) per mail naar 
Robert Fisher is gisteren, op 12 februari, overleden. De voorman van Willard Grant Conspiracy heeft de strijd tegen kanker verloren. In een 
