Constancy (King Forward Records) heet het nieuwste, inmiddels al hun zevende, album van The Roseline. En als er iets is dat altijd constant geweest is, is dat het niveau van de albums van dit gezelschap rondom Colin Halliburton (uit Lawrence, Kansas). Altijd goed, nooit verzakend. Ook nu weer. De 10 nummers laveren zo’n beetje in het gebied tussen folkrock en alt.country. Bijna onopvallend is het mooie gitaarspel op deze plaat. Het rinkelt, tinkelt en schuurt soms onnadrukkelijk alle kanten op. Je moet er echt op letten en dan valt het op. En dat geldt eigenlijk ook voor de fijne meer…
Alweer maanden geleden zorgde Andrew Adkins ervoor dat April In Your Eyes – A Tribute To The Songs Of John Lilly (Diamond Ranch Records) hier op de deurmat viel. Dat is niet alleen een hartverwarmend eerbetoon, het is ook een formidabel album. In een ver verleden, toen er nog paardjes huppelden op deze site, hebben we wel eens albums van hem besproken. Maar waarschijnlijk zullen slechts enkelen van deze 
Christmas Lights In April (Horton Records) van 
Wat een bijzonder artiest is de Amerikaan 
Max Verstappen wereldkampioen Formule 1. Een mooi moment om de discussie over talent en/of afkomst in sport of muziek weer eens nieuw leven in te blazen. Dat Max zijn vader Jos Verstappen heeft overtroffen in prestatie moge duidelijk zijn. Hoe kan het toch dat veel muzikanten of sporters spruiten voortbrengen die talentvol(ler) zijn in de professie van hun oude heer? Is dit echt talent of zijn het dan toch het geld en de contacten van papa die hierin de doorslag geven? Hoe zinvol is deze discussie nu helemaal? Nu hier weer, 
Voor haar twaalfde album wilde 
Kennelijk vindt 
Het zal waarschijnlijk niemand ontgaan zijn, want het werd breeduit in de media vermeld, tot zelfs in het achtuurjournaal van de NOS: Michael Nesmith is overleden. Dat gebeurde op vrijdag 10 december; hij is 78 jaar geworden. Als eerbetoon brengen we graag nog eens deze Gloeiende Plaat onder jullie aandacht: 
Marks On The Wall (eigen beheer) is de eerste volwaardige plaat van 
Rare dromen die je je maar nauwelijks kunt herinneren, dat is het gevoel dat 
De dag waarvan je wist dat die ging komen. Natuurlijk, ook in dit bewogen jaar (to say the least) gaan we op zoek naar de fijnste americana- en alt.country-albums die er verschenen. Van liveoptredens was in 2021 niet veel sprake, dus moesten we het qua muziekbeleving toch vooral (weer) van albums hebben. Albums die je kocht, downloadde, of beluisterde via allerlei streamingdiensten. We zijn echt benieuwd naar welke platen jullie dit jaar beroerden. Daarom: stuur ons, 
Het is altijd een genoegen als je toevalligerwijs tegen een plaatje aanloopt dat je direct raakt. Zoals je vroeger eens in een platenzaak een album op de hoes uitkoos en dat het dan ook nog eens geweldige muziek was. Zo’n plaatje is Life, Love And Southern Sadness (eigen beheer) van 
Corona betekende voor Iain Matthews en BJ Baartmans een overgang van comfort naar complot. Verscheen vorig jaar nog The New Mine van Matthews Southern Comfort, nu ligt er {Distant Chatter} van 
Lloyd Maines voegde op afstand best wat aardig spel op steelgitaar toe aan de nummers van 
In de jaren 60 stond 
Twee jaar geleden hadden we het hier ook al over 
In 2015 
De samenwerking met zijn ex op I Used To Be Pretty (
Binnenkort begint de laaglandse toernee van de Ierse singer-songwriter en gitarist 
Met leedwezen geven wij kennis van het verlies van 
Ook Long Haul (Black Hen Music) van 
Elk jaar is er wel een nieuwe vrouwelijke singer-sonwriter die me van m’n sokken blaast. Uit het recente verleden noem ik Senora May, Heather Valley en Juliette McConkey. Zou het dit jaar de beurt zijn aan Margo Cilker? Haar debuut Pohorylle (Loose Music) mag er in elk geval zijn. Het is misschien nog niet in de eerste drie, weliswaar aangenaam klinkende songs dat de uit Oregon afkomstige singer-songwriter direct imponeert, maar vanaf Flood Plain is het wel echt raak. Een heel rustig nummer over rusteloosheid, met vooral akoestische gitaar en pedal steel. Het daaropvolgende 
Het regent dit jaar ineens van die cosmic countryartiesten die mooie albums op ons loslaten. We hadden bij voorbeeld al The Pink Stones, Silver Synthetic en Cory Hanson en nu ligt ineens Tobacco City, USA van 
Hij vertoefde al eerder in ons land vanwege zijn rol bij The Sound Of The Blues And Americana, de theatertour geïnitieerd door Johan Derksen: de Texaan Malford Milligan. En vervolgens kwam hij door al het ‘gedoe’ zelfs min of meer in ons land vast te zitten, want de tour werd vanwege de beperkingen immers op enig moment stilgelegd. Sinds kort is de JD- tour echter weer hervat (voor zolang het duurt) en is Milligan 
Het verbaasde 
Met een box van drie cd’s (of vijf lp’s) eren collega’s het werk van de in 2019 op 50-jarige leeftijd overleden Neal Casal, de singer-songwriter die vooral faam vergaarde als gitarist in The Cardinals, de begeleidingsband van Ryan Adams.
Anders Parker werd bijna bekend toen hij, naast Will Johnson, Jay Farrar en Jim James onderdeel uitmaakte van New Multitudes en daarmee een Woody Guthrie-eerbetoon opnam. Daarnaast is de man, die begon als voorman van Varnaline, al jaren solo-artiest. Wolf Reckoning (eigen beheer) is zijn achtste album in die hoedanigheid. Een meedogenloze folkrockplaat met licht psychedelische invloeden. Al direct vanaf de eerste tonen van het eerste nummer, Dogs And Horses, klappende drums, schurende gitaren, rollende orgeltonen en geen vrolijke boodschap: When you’re born, they eat you 
