Big Colors (Paxam) is gemaakt als ware voor een soundtrack van een film uit de jaren 80, zo liet Ryan Adams optekenen. Niet direct een film waar ik graag zou heengaan dan. Of misschien zou heengaan en bij het verlaten van de bioscoop al niet meer zou weten waar die over ging. Zo presenteert Big Colors zich: als een verzameling liedjes die weinig indruk achterlaten. Qua sound ligt dit nieuwe, 18de album inmiddels van Adams, een beetje tussen het ingetogen Wednesdays dat in december vorig jaar uitkwam en de AOR van het ongetitelde album uit 2014. Maar dat laatste dan zonder meer…
Poor Edward
Met de band Tommy Tutone maakte 
Over Sundowning At The Station van Doc Feldman & the LD50 schreef ik in 2013 dat het een interessante plaat was. Acht jaar later ligt er eindelijk een nieuw album van 
In 
Met het hoesontwerp van Bullseye (Soundly Music) schieten 
De pandemie bracht 
Het is daar waar Beachwood Sparks en American Beauty-periode Grateful Dead elkaar ontmoeten; waar hippie countryrock en cosmic American music samenvallen. Daar bevindt zich Pacific Range, in de omgeving van pak ‘m beet Gospelbeach, Cordovas, Silver Synthetic en The Pink Stones. Luie, lome, psychedelische countryrock met de blik op de Pacific Ocean. Dat geldt dus ook beslist voor Pacific Range, een hippiecountryband uit Los Angeles, Californië, die in 2020 debuteert met de dubbelelpee High Upon the Mountain. Twaalf heerlijk uitgesponnen 
Als het over Oklahoma gaat op deze site, dan valt meestal de term red dirt. Die omschrijving gebruiken rootsmusici uit de ten noorden van Texas gelegen staat voor hun muziek. 
Rondrijden met de kap van je cabriolet naar beneden. Liedjes op de radio. Een koortje. FM-rock. Een vloeiende gitaarsolo. Zo begint The Ghost Light (Fluke Records) van 
Traditionele muziek waar de traditionele elementen met krachtige tikken uit zijn geslagen. Met die treffende omschrijving komt Kenny Feinstein, oprichter van de band 
Wat doen we als we teruggaan naar normaal? Is alles dan weer zoals het altijd was? De Texaanse singer-songwriter Jason Eady zingt erover op Back To Normal, een voorproefje van zijn deze zomer te verschijnen achtste album To The Passage Of Time. ‘What do we do when we get back to normal / And we find ourselves out in the world again / What do we do when we get back to normal / And we find we’re somewhere we ain’t never been.’ Zijn we straks ergens waar we nog nooit geweest zijn? Wat voor avontuur wacht ons? Blijven we balanceren tussen hoop en vrees? Is de enige 
Country-artiest Joshua Ray Walker heeft vele kanten, maar deze kant komt wat minder aan bod. In het gezelschap 
Ladies and gentlemen, we got him! Hier is de top 20 van favoriete americana-albums van 2000 tot en met 2020.
In de bespreking van het uitstekende 
W
De rubriek Wow & Flutter wordt nieuw leven ingeblazen. Een rubriek die min of meer gaat voortborduren op De Gloeiende Plaat. Wow & Flutter is een directe verwijzing naar vinyl, naar lp’s, u weet wel. Sinds zo’n zes jaar koop ik geen cd’s meer. Downloads kwamen er overigens sowieso bij mij nooit in. Ik ben weer volledig teruggekeerd naar vinyl, zo’n beetje mijn allereerste liefde – in 1973 kocht ik mijn 
Dertien jaar pauze nam 
Hoe bedenk je nog een originele bandnaam? Hunter Pinkston knipte zijn achternaam doormidden en plakte er twee letters achter: 
Oh, wat is dit toch een leuke bezigheid (ik schreef bijna: werk), als je albums als deze mag bespreken. Ik heb het over Truer Picture (Yep Roc) van 
Goed nieuws (en dat mag ook wel weer een keer)! Dit jaar zal er wel een 
Drie loodrechte wegen. Een lichtjes afbuigende weg. Vier keer een woestijnlandschap met aan de einder een bergketen. Vijf saguaro’s. Vier exemplaren met twee armen, eentje met drie vertakkingen. Een felrode zonsondergang… of is 
Oef, wat een triest oord schetst 
Farmer Not So John – belachelijker kan een naam bijna niet worden – is een band, of eigenlijk in de kern een duo, uit Nashville, Tennessee, die zich modelleert naar de alt.country van Uncle Tupelo. In overeenstemming daarmee verschijnt in 1997 de zelfgetitelde en zelfgeproduceerde debuutplaat, maar een jaar later is opvolger Receiver van een geheel andere orde. Mack Linebaugh (zang, gitaar) en Richard McLaurin (zang, banjo, gitaar, lap steel) profiteren dan van bijzonder gunstige omstandigheden; niet alleen zijn zij zelf verantwoordelijk voor voortreffelijke 
Een van de best verkopende en meest geliefde countryzangeressen van de VS is 
