Op het tot een miniposter uitklapbare vel met teksten bij de cd Fire (eigen beheer) van de Nederlandse band Black Bottle Riot staan vier kerels in donkerblauw denim op een stuk land dat bezaaid is met stengels die zijn blijven liggen na de oogst. Alle vier hebben ze een hoed op. Je zou zweren dat ze uit het zuiden van Amerika komen, maar ze komen uit Nijmegen. Aan de eerste drie albums van deze band hebben we geen aandacht besteed. Tsja, we kunnen ook niet alles volgen. Fire kunnen we dus niet vergelijken met de voorgangers, dus beperken we ons tot de negen liedjes waarvan het titelnummer de opener is. Klinkt redelijk modern, maar grijpt ook terug op pure rockmuziek uit de jaren zeventig. Ja, deze mannen zijn wel een beetje Lost In Time en als dat in dat decennium is, dan hebben wij daartegen geen enkel bezwaar. Helemaal niet als we vaststellen dat hier twee gitaristen (Simon Snel, tevens zang, en Mike Sedee) aan het werk zijn. Op het zes minuten lange Spirit Talker wordt het allemaal nog beter. Het begint met wat fluiten alsof we in een western zijn aangekomen. Run Johnny holt door de woestijn in een slechts door sterren verlichte valley of death. De dubbele gitaaraanpak, die dit op momenten een aardig eind richting southern rock stuurt, zit hem op de hielen. Maar mede dankzij het fundament van bassist Jaap van den Berg en drummer Mark Weerts krijgt deze Johnny toch alle ruimte. Medicine stampt voort met een soort hardrock dat me weer eens brengt bij Johnny Law en Burning Tree, dat zoals ik onlangs nog in de bespreking van het eveneens Nederlandse Tricklebolt misschien wel mijn twee favoriete bands zijn in dat genre, vooral omdat ze daar eigenlijk helemaal niet bij horen. Hometown begint ook stevig, maar het heeft ook een mondharmonica en rustig ietwat bluesy middenstuk. Alweer een puik nummer. River Flow doet wat denken aan het werk van de geweldige band Junkhouse. De gitaarlijnen spinnen een web. On My Knees is een trip naar de maan via wat glamrock waarbij de bassist de boel opwarmt en de gitaristen glijvluchten door het heelal maken. Met Sea Of Lies tot besluit maakt Black Bottle Riot indruk met een album dat geen moment inzakt.
19/02/2019 Permalink
Zoals jullie,gelukkig, zelf zeggen hebben jullie helaas niet eerder aandacht besteed aan deze band.
Black Bottle Riot timmert echter al een tijdje aan de weg en met alleen wat roulatie op drums in het verleden staat deze band als een huis.
Ook live zijn de heren zeer zeker de moeite waard en heb je ook hier de indruk dat er een stel Zuidelijke Yanken op het podium staan.
Wanneer ze dan ook in het “Wilde Westen” zijn dan maak ik altijd even tijd om ze te zien en spontaan als ze zijn een biertje met ze te drinken.
Kortom toplui on and off stage!! Ze verdienen deze goeie recensie.
Daan Kloppenburg