De klanken op Topaz (Loose/ Bertus) zweven als een poncho om een pirouette draaiende hippie. De heuvels van het Texaanse Dripping Springs zijn een geweldige uitvalsbasis voor glorieuze glijvluchten door de kosmos. Daar in zijn eigen studio is Israel Nash heer en meester. Hij voert ons mee met een Howling Wind en verliest zijn hoofd. Op Down In The Country stroomt een dun synthesizergolfje als een stroompje water naar beneden. Puntige bijdragen op blazers voegen een nieuwe dimensie toe aan de groovy gitaarrock. Een steelgitaar rekt zich uit op Southern Coasts. Een koortje kruipt over de horizon van Dividing Lines. Stay is een onweerstaanbaar soulnummer. Nash heeft een Canyonheart en dat kun je nauwelijks verrassend noemen. Zijn composities dwalen af in Laurel Canyon, waar cowboyhippies als CSNY ruim vijftig jaar geleden een onuitputtelijke bron van inspiratie groeven. Topaz kwam grotendeels in isolatie tot stand; op enkele bijdragen van musici uit het nabijgelegen Austin na deed Nash alles zelf. Op Sutherland Springs staat hij stil bij de schietpartij in een kerk die in 2017 in het Texaanse dorp plaatsvond. Daarbij kwamen 26 mensen om het leven. Slotnummer Pressure eindigt deze prachtplaat met enkele seconden free jazz.
18/02/2021 Permalink
jullie zijn er vroeg bij met deze recensie, als het album ergens in maart pas verschijnt. Uiteraard ook niet op spotify nog te vinden.
18/02/2021 Permalink
Vorig jaar was een EP versie met vijf nummers beschikbaar. Het nummer ‘Down in the country’: waanzinnig gaaf, heerlijk compact. Een album waar ik al een tijd naar uitkijk.
25/02/2021 Permalink
Hij kwam paar jaar geleden in Hoorn optreden. Ik kwam er te laat achter want woon daar om de hoek. Echt balen.